O Son Jarocho kilka akapitów

Mowa o La bamba, piosence, która w 1958 roku przyniosła sławę piosenkarzowi Chicano Ritchiemu Valensowi. Utwór ten był jednym z najczęściej słuchanych w tamtym czasie i osiągnął numer 22 na liście bestsellerów, coś niezwykłego jak na hiszpańskojęzyczny tekst rockowy.

Dziś niewiele osób wie, że La bamba to tylko kolejny tytuł gatunku muzycznego znanego jako son jarocho, typowej muzyki popularnej Veracruz. Jarocho to przymiotnik używany w odniesieniu do mieszkańców Veracruz, a muzyka jarocho to muzyka tego regionu nad brzegiem Zatoki Meksykańskiej.

Głównymi instrumentami tej tradycyjnej muzyki Veracruz są instrumenty strunowe: jarana (rodzaj gitary z pięcioma rzędami strun, z których trzy środkowe są strunami podwójnymi) oraz requinto jarocho (mała gitara, na której się skubie). Innym instrumentem strunowym utożsamianym z muzyką jarocho jest harfa, jednak wbrew powszechnemu przekonaniu, została ona wprowadzona później. Podobno syn jarocho narodził się wśród chłopów, ranczerów, kowbojów i rybaków, a harfa to instrument stosunkowo drogi i trudny w transporcie, dwie cechy, które sprawiają, że daleko mu do popularności.

Son jarocho to muzyka radosna, dynamiczna i mocna. Jego głosy, na ogół męskie, są mocne i wysokie. Choć obecnie do śpiewania i grania na instrumentach dołączyły kobiety, tradycyjnie było to zajęcie zarezerwowane dla mężczyzn. Wiele tekstów lub wersów tej muzyki jarocha opowiada o wydarzeniach z przeszłości, które miały miejsce w społecznościach, a inne mówią o miłości i kobietach tej meksykańskiej ziemi. W latach 90 son jarocho zyskało ogromną popularność, a niektóre meksykańskie grupy, takie jak Café Tacuba, włączyły instrumenty jarocho do swoich piosenek.

Inne cechy charakterystyczne son jarocho to perkusja i taniec, które tak naprawdę są tym samym. Kobiety i mężczyźni są zwykle ubrani na biało: kobiety w długie falbaniaste spódnice, a mężczyźni w duże kapelusze i apaszki. Kobiety i mężczyźni stukają butami o ziemię, stając się w ten sposób perkusją towarzyszącą muzyce. Jeśli przyjrzysz się uważnie sposobowi, w jaki stukają stopami o ziemię, automatycznie pomyślisz o flamenco i wydaje się, że ten sposób tańczenia został odziedziczony po Hiszpanach w okresie kolonialnym. Jednym z podstawowych rytmów son jarocho jest "ca-fé/con/pan" (dwa uderzenia prawą stopą, jedno lewą i jedno prawą). Czy tańczysz?