„Pięciolatek mógłby to grać!” Jak Razorlight stworzył Golden Touch

Zdjęcie: (Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic license)

Johnny Borrell, piosenkarz, gitarzysta

Pracowałem na Stamford Bridge, zajmując się ochroną zawodników w dniu meczu w tunelu, a po meczu odprowadzałem zawodników do samochodów. Stałem pomiędzy szatnią a strefą prasową, więc mogłem słuchać rozmów w przerwie i oglądać większość meczów Chelsea. To było raz na 10 dni i nadal jest to najwspanialsza praca, jaką kiedykolwiek miałem. Kiedy więc Mercury zaoferował mi pół miliona funtów, pomyślałem: „No cóż, nawet nie wiem…”

Mieszkałem nad nigeryjskim sklepem z odzieżą La Chi Chi. Miałem łóżko, gramofon, biurko i lodówkę na piwo. Byłem zdania, że ​​jeśli chcesz być autorem piosenek, musisz każdą godzinę spędzać na pisaniu. Byłem całkowicie skupiony. Siedziałem i myślałem: „Większość moich ulubionych piosenek to tylko trzy akordy. Mam nadzieję, że jeśli będę grał trzy akordy przez osiem godzin, wyjdzie dobra piosenka.

Grałem A, G#m i C#m i śpiewałem: „Znam człowieka ze złotą ręką / Lepiej go złap / Jeśli możesz”. Jeśli uda mi się znaleźć pierwsze słowy – żebym wiedział, z kim rozmawiam i co chcę powiedzieć – reszta zwykle podąża za nimi. DJ Queens of Noize Mairead Nash była moją dobrą przyjaciółką i częścią naszego gangu. To byliśmy my, Libertines i Mairead. Pomyślałem o jej historii. Kiedy już napisałam „Znam dziewczynę ze złotym dotykiem / Ma dość / Ma za dużo”, pomyślałam: „Bum! Oto piosenka.”

Wciąż mam wszystkie nagrania. Czasami słucham i działa to na nerwy, jakbym oglądał Gazzę we Włoszech 1990, przesuwającego na dalszy słupek bramki, myśląc: „Po prostu zrób to”, mimo że wiesz, że tego nie zrobi. Słychać, jak wypowiadam pierwsze słowy, która krystalizuje piosenkę. Wtedy słyszysz dzwonek mojego starego telefonu z klapką. Odłożyłem gitarę z brzękiem i powiedziałem: „Witam”. Gdyby telefon zadzwonił dwie minuty wcześniej, być może nigdy nie napisałbym tej piosenki.

Björn Ågren, gitarzysta

Mieliśmy trochę miejsca na próby w Leyton we wschodnim Londynie, niedaleko lodowiska. Miało to być wieczorem, bo jako jedyny miałem normalną pracę. Sprzedawałem dżinsy w Dieselu, więc musieli poczekać, aż skończę. Początek próby był poczęstunkiem, ponieważ Johnny często mówił: „Mam nową piosenkę”. Siadał na kanapie i grał na swojej gitarze elektrycznej. Pamiętam, że byłem naprawdę pod wrażeniem. Powiedziałem mu: „Wiersz jest absolutnie genialny, ale refren nie unosi”. Na następnej próbie miał chór. Pomyślałem: „To teraz jest zabójcze”.

Właśnie dowiedziałem się o inwersjach akordów, powszechnie stosowanych przez organistów, aby mogli pozostać w jednym zakresie częstotliwości, co pozwala na lepsze łączenie się z innymi instrumentami. Rezultatem jest to, że ręka nie musi się tak bardzo poruszać. Refren poprzedzający Golden Touch jest świetną ilustracją inwersji akordów na gitarze – dwa akordy powtarzają się dwukrotnie, a ja gram coraz dalej w górę gryfu. Pamiętam, że kiedy zobaczyłem nuty pierwszego albumu Razorlight i spojrzałem na partie mojej gitary, pomyślałem, że muszę wyglądać jak prostak. „Pięciolatek mógłby to grać!” pomyślałem.

Nagrywaliśmy kilka dem i zdecydowaliśmy, że Golden Touch to jedna z naszych najlepszych piosenek, więc musieliśmy ją udoskonalić. Wkrótce mieliśmy materiał na cały album, ale po kilkukrotnych zmianach producentów ostatecznie porzuciliśmy większość tego, co nagraliśmy – z wyjątkiem Stumble and Fall, który stał się naszym pierwszym singlem, a także Rip It Up i część Golden Touch od samego początku aż do pojawienia się perkusji. W ostatnim wersie Golden Touch słychać uderzenia w uda i oddychający wokal w chórkach, nagrany kilka dni przed zakończeniem ostatecznego miksu.

Nie sądzę, że zagralibyśmy chociaż jeden koncert bez Golden Touch. Przez lata miał kilka wersji na żywo. Ma dobry rytm, więc naprawdę możesz się w niego wciągnąć podczas gry. Robimy małą sekcję, podczas której jesteśmy zupełnie martwi, a ludzie śpiewają razem z nami, co jest trochę szalone, biorąc pod uwagę, że mamy już 20 lat. Nawet na festiwalu, gdy zaczynamy o 15:00, myślę: „Na pewno nie będzie tu żadnych super fanów Razorlight?” Ale rzeczywiście, ludzie śpiewają razem z nami. To niesamowite, że można stworzyć coś, co wywołuje taki rezonans.

Nowy album Razorlight, Planet Nowhere, ukaże się 25 października. Występ z okazji 20. rocznicy powstania Up All Night odbędzie się 21 listopada w Brixton Academy w Londynie.