Przyjrzyj się życiom ludzi stojących za magią europejskich cyrków rodzinnych

Przyjrzyj się życiom ludzi stojących za magią europejskich cyrków rodzinnych

Fotograf wyrusza w trasę z gawędziarzami, żartownisiami oraz akrobatami, czyli wędrownymi zespołami cyrkowymi, które nowoczesne namioty cyrkowe wypełniają ponadczasowym urokiem. 

Abby Sewell

Zdjęcia wykonane przez Stephanie Gengotti

Opublikowano 4 października, 2022

Jako córka dwóch stewardess, którzy zabierali ją w podróże służbowe do różnych odległych miejsc, takich jak Singapur, Wenezuela, Australia oraz Indie, fotograf Stephanie Gengotti była przyzwyczajona do życia na walizkach. Kiedy więc sześć lat temu zaczęła śledzić rodzinne zespoły cyrkowe po całej Europie, doświadczenie to nie było jej odległe. „Czuje się bardzo podobna do tych ludzi, ponieważ również pochodzę z rodziny podróżników,” mówi Gengotti. „Jestem z nimi związana. Przypomniało mi to, kim jestem.”

Trupy, które śledzi, pochodzą z nouveau cirque school, szkoły cyrkowej, w której gwiazdami spektakli są wyszkoleni ludzie, a nie wytresowane zwierzęta. Podczas gdy cyrki mogą włączyć do przedstawienia parę kur niosek czy też koni, które ciągną ich karawany, większość scen jest wykonywana przez artystów, którzy akcję swoich spektakli rozgrywają poprzez teatr, muzykę, taniec oraz akrobatykę. 

W projekcie Circus Love Gengotii, pierwszą trupą, którą studiowała byli Brunette Bros, trupa cyrkowa wędrująca po Włoszech. Lisa Skjoth Madsen oraz Emanuele Fiandri wraz z synem Ernesto pozują na tym portrecie z 2016 roku. W 2020 roku, w związku z następstwami pandemii COVID-19, cyrk się rozwiązał. 

Po lewej: Fred Zagato przygotowuje się do pokazu z Cirque Bidon, którzy już od lat 70 jeżdżą po Europie karawaną konną. 

Po prawej: Iovany Sanchez Guerrero (z lewej) i Yandisley Leal z Cuba’s Havana Circus Company, występują z Gifford Circus w Anglii. 

W Glifford Circus niektórzy pracownicy recepcji tańczą, podczas gdy główne wydarzenie odbywa się wewnątrz namiotu. Współzałożycielka oraz matrona trupy, Nell Giffords, zmarła na raka piersi w 2019 roku, jednakże jej spuścizna przetrwała. 

Kiedy Gengotti osadza się w cyrku, czy to w trupie rodzinnej, o której niewiele można znaleźć w Internecie, czy też w grupie pokroju Broadwayu, z dziesiątkami artystów, nie lubi się śpieszyć. Zanim Gengotti zacznie fotografować, obserwuje oraz wpasowuje się w rytm życia w ciągłej drodze. Potem, kiedy wyciąga swój aparat, skupia się bardziej na pracy, zabawie oraz dynamice rodziny, których doświadczyć można tylko za kulisami, niż na akcji rozgrywającej się pod namiotem.

„Spektakl może zobaczyć każdy,” mówi Gengotti. „Tego, co kryje się za kulisami, mało kto ma szczęście doświadczyć.”

Podobnie jak jej rodzice, Gengotii zaczęła zabierać ze sobą swoje małe dziecko. Jednak nawet kiedy wraca do swojego domu w Rzymie, czas, który spędziła z cyrkowcami inspiruje ją do prowadzenia bardziej „związanego z naturalnym cyklem” życia, mówi. „Na przykład, zainwestowałam w ziemię i zaczęłam ją uprawiać. Zaczęłam robić więcej rzeczy, które wprowadzają mnie w ten bezczasowy wymiar, którym emanują cyrki.”

Zia, dorastająca córka małżonków z Les Pecheurs de Reves, Schmitta i Dusset, czeka w jednym z cyrkowych karawanów na to, aż jej rodzice zakończą swój spektakl. 

Artysta z Cirque Bidon, Manon Hantz, tresuje swojego konia Luce, na polu w północnych Włoszech. Podczas gdy zwierzęta mogą okazjonalnie pojawiać się w występach nouveau cirque, główną role odgrywają w nim ludzie.

Ci improwizujący artyści z Giffords Circus to pary małżonków, z których mężowie to bracia. Rodzina to często powracający motyw w serii Gengotii, czasami biologiczna, a innymi razy „rodzina przyjaciół”. 

Publiczność czeka na rozpoczęcie się spektaklu Cirque Bidon w Emilii Romanii we Włoszech. Gengotii rzadko kiedy fotografuje sam spektakl. „Wolę dokumentować to, co dzieje się za kulisami,” mówi. 

Życie w ciągłej trasie może być trudne. W Cirque Bidon, podróżnym się nie śpieszy. Cyrk przemieszcza się z jednej wioski do kolejnej karawaną konną z prędkością około 4km/h. 

W Giffords Circus członkowie Havana Circus Company ćwiczą skakanie na skakance, co nawiązuje do ulicznych gier, w które uwielbiają bawić się dzieci na Kubie. 

Na Circo Raluy Legacy w Hiszpanii, Emily Raluy rozgrzewa się przed akrobatycznym tańcem na rurze, który wykona ze swoja siostrą. Wiele cyrków obejmuje grupy rodzinne i ma matronę, mówi Gengotii. 

Ta historia pojawia się w listopadowym wydaniu National Geographic magazine, z 2022 roku.  się życiom ludzi stojących za magią europejskich cyrków rodzinnych

Fotograf wyrusza w trasę z gawędziarzami, żartownisiami oraz akrobatami, czyli wędrownymi zespołami cyrkowymi, które nowoczesne namioty cyrkowe wypełniają ponadczasowym urokiem. 

Abby Sewell

Zdjęcia wykonane przez Stephanie Gengotti

Opublikowano 4 października, 2022

Jako córka dwóch stewardess, którzy zabierali ją w podróże służbowe do różnych odległych miejsc, takich jak Singapur, Wenezuela, Australia oraz Indie, fotograf Stephanie Gengotti była przyzwyczajona do życia na walizkach. Kiedy więc sześć lat temu zaczęła śledzić rodzinne zespoły cyrkowe po całej Europie, doświadczenie to nie było jej odległe. „Czuje się bardzo podobna do tych ludzi, ponieważ również pochodzę z rodziny podróżników,” mówi Gengotti. „Jestem z nimi związana. Przypomniało mi to, kim jestem.”

Trupy, które śledzi, pochodzą z nouveau cirque school, szkoły cyrkowej, w której gwiazdami spektakli są wyszkoleni ludzie, a nie wytresowane zwierzęta. Podczas gdy cyrki mogą włączyć do przedstawienia parę kur niosek czy też koni, które ciągną ich karawany, większość scen jest wykonywana przez artystów, którzy akcję swoich spektakli rozgrywają poprzez teatr, muzykę, taniec oraz akrobatykę. 

W projekcie Circus Love Gengotii, pierwszą trupą, którą studiowała byli Brunette Bros, trupa cyrkowa wędrująca po Włoszech. Lisa Skjoth Madsen oraz Emanuele Fiandri wraz z synem Ernesto pozują na tym portrecie z 2016 roku. W 2020 roku, w związku z następstwami pandemii COVID-19, cyrk się rozwiązał. 

Po lewej: Fred Zagato przygotowuje się do pokazu z Cirque Bidon, którzy już od lat 70 jeżdżą po Europie karawaną konną. 

Po prawej: Iovany Sanchez Guerrero (z lewej) i Yandisley Leal z Cuba’s Havana Circus Company, występują z Gifford Circus w Anglii. 

W Glifford Circus niektórzy pracownicy recepcji tańczą, podczas gdy główne wydarzenie odbywa się wewnątrz namiotu. Współzałożycielka oraz matrona trupy, Nell Giffords, zmarła na raka piersi w 2019 roku, jednakże jej spuścizna przetrwała. 

Kiedy Gengotti osadza się w cyrku, czy to w trupie rodzinnej, o której niewiele można znaleźć w Internecie, czy też w grupie pokroju Broadwayu, z dziesiątkami artystów, nie lubi się śpieszyć. Zanim Gengotti zacznie fotografować, obserwuje oraz wpasowuje się w rytm życia w ciągłej drodze. Potem, kiedy wyciąga swój aparat, skupia się bardziej na pracy, zabawie oraz dynamice rodziny, których doświadczyć można tylko za kulisami, niż na akcji rozgrywającej się pod namiotem.

„Spektakl może zobaczyć każdy,” mówi Gengotti. „Tego, co kryje się za kulisami, mało kto ma szczęście doświadczyć.”

Podobnie jak jej rodzice, Gengotii zaczęła zabierać ze sobą swoje małe dziecko. Jednak nawet kiedy wraca do swojego domu w Rzymie, czas, który spędziła z cyrkowcami inspiruje ją do prowadzenia bardziej „związanego z naturalnym cyklem” życia, mówi. „Na przykład, zainwestowałam w ziemię i zaczęłam ją uprawiać. Zaczęłam robić więcej rzeczy, które wprowadzają mnie w ten bezczasowy wymiar, którym emanują cyrki.”

Zia, dorastająca córka małżonków z Les Pecheurs de Reves, Schmitta i Dusset, czeka w jednym z cyrkowych karawanów na to, aż jej rodzice zakończą swój spektakl. 

Artysta z Cirque Bidon, Manon Hantz, tresuje swojego konia Luce, na polu w północnych Włoszech. Podczas gdy zwierzęta mogą okazjonalnie pojawiać się w występach nouveau cirque, główną role odgrywają w nim ludzie.

Ci improwizujący artyści z Giffords Circus to pary małżonków, z których mężowie to bracia. Rodzina to często powracający motyw w serii Gengotii, czasami biologiczna, a innymi razy „rodzina przyjaciół”. 

Publiczność czeka na rozpoczęcie się spektaklu Cirque Bidon w Emilii Romanii we Włoszech. Gengotii rzadko kiedy fotografuje sam spektakl. „Wolę dokumentować to, co dzieje się za kulisami,” mówi. 

Życie w ciągłej trasie może być trudne. W Cirque Bidon, podróżnym się nie śpieszy. Cyrk przemieszcza się z jednej wioski do kolejnej karawaną konną z prędkością około 4km/h. 

W Giffords Circus członkowie Havana Circus Company ćwiczą skakanie na skakance, co nawiązuje do ulicznych gier, w które uwielbiają bawić się dzieci na Kubie. 

Na Circo Raluy Legacy w Hiszpanii, Emily Raluy rozgrzewa się przed akrobatycznym tańcem na rurze, który wykona ze swoja siostrą. Wiele cyrków obejmuje grupy rodzinne i ma matronę, mówi Gengotii. 

Ta historia pojawia się w listopadowym wydaniu National Geographic magazine, z 2022 roku.