Rzadka, 400-letnia książka o czekoladzie trafi na aukcję w Portugalii

Strona z Un discurso del chocolate autorstwa Santiago de Valverde Turices. Źródło: Uniwersytet Kalifornijski

Udomowienie ziaren kakaowca sięga co najmniej 5300 lat wstecz do regionu znanego obecnie jako południowo-wschodnia prowincja Zamora-Chinchipe w Ekwadorze, gdzie kultura Mayo-Chinchipe uprawiała je po raz pierwsza. Praktyka ta została następnie wprowadzona do Mezoameryki. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Środkowej, w szczególności Olmekowie, Majowie i Aztekowie, uważali drzewo kakaowe za święte, a jego ziarna były używane do tworzenia gorzkiego, spienionego napoju o nazwie „xocolātl”, co oznacza „gorzką wodę” w języku Nahuatl.

Legenda głosi, że kiedy hiszpańscy odkrywcy, prowadzeni przez konkwistadora Hernána Cortésa, przybyli do obu Ameryk na początku XVI wieku w poszukiwaniu złota i bogactw, odkryli gładki napój. Po hiszpańskim podboju Imperium Azteków, xocolātl trafił do Europy. Hiszpanie szybko dostosowali rdzenną recepturę, dodając cukier lub miód, aby osłodzić gorzki napój, a także inne przyprawy, takie jak cynamon i wanilia. Początkowo czekolada była spożywana głównie jako napój, ale ostatecznie w całej Europie zaczęły powstawać domy czekolady, szczególnie w Hiszpanii, Włoszech i Francji w XVII wieku.

Przepisy zawarte w książce Turices, pochodzące od ekspertów zarówno z Hiszpanii, jak i „nowego świata”, zapewniają wgląd w historyczne przygotowanie i spożycie czekolady. Turices opowiada się za dodaniem nasion annato, znanych jako achiote, w celu wzmocnienia smaku, koloru i aromatu czekolady, szczególnie dla osób o temperamencie choleryka i sangwinika.  Książka, wyceniona na 2 000 euro, jest jedną z dziewięciu wystawionych na aukcji pozycji z kolekcji José Augusto Correi de Camposa, portugalskiego oficera wojskowego, autora i archeologa, który zmarł w 1977 roku.