Współczesna sztuka afrykańska rozkwita

Zdjęcie: RFI 

Rzeźbiarze, malarze czy fotografowie, artyści kontynentalni dostali wiatr w żagle. Według szwajcarskiego „Art Basel”, jednego z głównych międzynarodowych rynków sztuki współczesnej, twórcy afrykańscy odnotowali wzrost sprzedaży swoich dzieł, z 47 milionów dolarów w 2021 na 63 miliony w roku następnym. Jedną z konsekwencji tego sukcesu jest namnożenie wystaw w Afryce. Yacouba Konaté dyrektor jednej z pierwszych galerii w Abidżanie – „Rotonde des arts”, od początku lat 2000 zauważył ich rozwój. „Wziąwszy przykład Abidżanu, w 2006 roku istniały być może 3 lub 4 galerie, a w ubiegłym roku był ich już 11, co świadczy o rosnącej liczbie artystów. Ja, przyjmuję w tygodniu przynajmniej 5 twórców, którzy przedstawiają mi swoje projekty. A poza tym są jeszcze kolekcjonerzy, którzy interesują się sztuką współczesną w wymiarze debaty o tworzącym się dla przyszłości dziedzictwie kulturowym. ’’ 

Spuścizna artystyczna do zaistnienia potrzebuje wsparcia. W Kamerunie i Tunezji, na przykład, Francuska Agencja Rozwoju prowadzi dwa centra kulturowe, jak wyjaśnia Gaelle Mareuge, odpowiedzialna za przemysł kulturalny i kreatywny w AFD. „ Powstał projekt, o nazwie „Bandjoun Station” w Kamerunie, prowadzony przez Barthélemy Toguo, którego zadaniem jest podnieść poziom i jakość rzemieślniczych sektorów w Afryce. Głównym założeniem jest stymulowanie twórczości, poprzez rezydencję artystów, monumentalne dzieła oraz skupienie się na kształceniu artystów. Dzięki „Afryce Kreatywnej” (program rozwoju), stworzono projekt „Cloud Visual Art.” w Tunezji, który proponuje wykorzystanie archiwalnej platformy sztuki, należącej do Wafa Gabsi i Khalil Liouanne. Jest to też platforma ekspercka, która łączy sztukę cyfrową z manualną, kreując wirtualne galerie.”

Inny efekt sukcesu to chęć ułatwienia rozpoznawalnym plastykom powrotu do ich krajów i tworzenia własnych pracowni, tego sobie życzy Olivier Sultan, dyrektor galerii fotograficznej „Art-Z" w Paryżu przy ulicy Kellera.

„Wszystko to, jest zjawiskiem relatywnie nowym, które uważam za bardzo istotne, ponieważ obserwując boom sztuki współczesnej, czy to zachodniej, czy chińskiej, czy amerykańskiej, zawsze jednak twórcy posiadali lokalne wsparcie. amerykańskiej, zawsze jednak twórcy posiadali lokalne wsparcie. A tam, gdzie wsparcie niektórych władz się spóźniało, najbardziej uznani artyści przejmują inicjatywę i mówią sobie: „ No cóż, nie będziemy oczekiwać, że nasze rządy będą sięgały do kieszeni! Zrobimy to sami!” To naprawdę bardzo pozytywne. Wcześniej sukces urzeczywistniał się dzięki instalacjom na Zachodzie. Teraz zaczyna się materializować w postaci powrotu, powrotu do kraju.” To również w ten sposób malarka Bill Kouélany stworzyła „Ateliers Sahm” w Brazzaville. W tym czasie, w Dakarze, wspierała poprzez „Fond Métis”, innych początkujących afrykańskich artystów, aby mogli skonfrontować się z realiami rynku podczas biennale. „Tak! Pomysł, który przyszedł mi do głowy, zrodził pytanie: „Jak pomóc młodym?” Sprzedaż w Brazza nie jest łatwa. To jasne. Myślę, że artysta może wytrzymać może cały rok, nawet nie sprzedając. Natomiast od 2014 roku zabieram artystów na Biennale w Dakarze. Istnieje pewna lojalność wśród kolekcjonerów, więc gdy usłyszą o Ateliers Sahm, na pewno przyjdą na spotkanie. Mamy więc nadzieję, że młodzi ludzie będą mieli możliwość sprzedawania swoich prac!”- powiedziała.

7 grudnia podczas Biennale w Dakarze oczekuje się ponad 400 000 gości. Oczywiście nie każdy będzie kupcem, ale wszyscy będą mogli podziwiać siłę afrykańskiej twórczości artystycznej.