Darmowa siłownia w Barcelońskim tunelu pomaga spopularyzować wspinaczkę

Zdjęcie: REUTERS/Nacho Doce

„Jest tu mnóstwo pasji… A nagrodą jest zobaczenie tego, jak ludzie wkręcają się w sport”, powiedział 58-letni Manolo Sanchez, którego determinacja przekształciła dawny tunel drogowy w miejską siłownię wspinaczkową, do której ciągną zarówno okoliczni mieszkańcy jak i turyści. „To absolutnie niesamowite; niesamowite, że sport, który uprawiało tak niewielu ludzi, jest teraz konkurencją Olimpijską”, powiedział Sanchez. Wspinaczka zadebiutowała na Olimpiadzie w Tokio i pojawi się w przyszłym miesiącu na zawodach w Paryżu, w obiekcie wspinaczkowym Le Bourget - jedynym obiekcie sportowym zbudowanym specjalnie na Olimpiadę Paryż 2024. Sanchez zaczął wspinać się w tunelu w 1992 roku, w którym miała miejsce Olimpiada w Barcelonie. Za uchwyty służyły mu skały i wystające kawałki drewna, aż do 1995 roku, kiedy zaczął instalować swoje własne elementy. 

W tamtych czasach, on i jego przyjaciele mogli korzystać z tunelu tylko w nocy ze względu na ruch drogowy i mówili o sobie, że są „wampirami”, co stało się symbolem obecnym na wielu uchwytach stworzonych przez Sancheza. Płaci za materiały zarobkami ze swojej siłowni wspinaczkowej i dzięki dotacjom od wspinaczy. Wyposażony w ponad 9000 uchwytów, tunel jest otwarty 24 godziny na dobę i pozostaje darmowy do użycia. „To ogromny dar”, powiedziała 33-letnia włoska wspinaczka, Martina Detassis. „To bardzo drogi sport”, dodała, odwołując się do wysokich cen sprzętu i kosztów korzystania z obiektów wspinaczkowych w innych miejscach. 18-letni syn Sancheza, David Sanchez Carrera, który również jest wspinaczem, wychwala dzieło swojego ojca. „Czuję, że dzięki niemu wspinaczka niejako się rozwinęła”, powiedział. To znaczy, gdyby nie ten tunel, wielu wspinaczy nie byłoby tym, kim są teraz”.