Zdjęcie: Malte Mueller/Getty Images
Niezależnie od tego, czy pochodzą od mamy, sąsiadki lub kasjerki w sklepie spożywczym, czasami wydaje się, że porady rodzicielskie nigdy nie mają końca. Często, oprócz tego, że są niechciane, ich „wskazówki” są po prostu nieprzydatne (bez względu na to, jak dobre mają intencje). Jedno źródło, którego słuchamy w celu uzyskania wskazówek? Eksperci ds. zdrowia psychicznego, którzy widzieli już wszystko. Dlatego też skontaktowaliśmy się z Janet Bayramyan, LCSW, certyfikowaną terapeutką od traumy EMDR z prawie dziesięcioletnim doświadczeniem w tej dziedzinie, w sprawie pięciu rzeczy – od nakładania zbyt dużej odpowiedzialności na dzieci po zaniedbywanie swoich własnych potrzeb – które chciałaby, aby rodzice przestali robić.
Poznaj eksperta
Zdjęcie: Malte Mueller/Getty Images
Janet Bayramyan, LCSW, jest certyfikowaną terapeutką traumy EMDR w Road to Wellness. Posiada ponad ośmioletnie doświadczenie w tej dziedzinie i jest licencjonowana w Kalifornii, na Florydzie, w Karolinie Południowej, Teksasie, Connecticut i Karolinie Północnej. Pracowała z osobami z historią traumy i uzależnień, parami, które mierzą się z wyzwaniami w związku i osobami doświadczającymi znaczących zmian życiowych. Bayramyan podchodzi do terapii z wspierającej i opartej na pozytywnych aspektach perspektywy, zawsze biorąc pod uwagę mocne strony, pochodzenie kulturowe i tożsamość pacjenta.
5 Rzeczy, które terapeuta traumy chce, aby rodzice przestali robić
Nakładanie zbyt dużej odpowiedzialności na dzieci
Uczenie odpowiedzialności jest niezwykle ważne, ale Bayramyan zaleca, aby mieć na uwadze ilość oraz rodzaj nakładanej przez rodzica odpowiedzialności i presji na dzieci. „Ważne jest, żeby pozwolić dzieciom być dziećmi”– mówi specjalistka. „Kiedy rodzice nakładają na dzieci obowiązki dorosłych, ono uczy się ignorować swoje potrzeby i uczucia, przez co znacznie trudniej jest mu rozwinąć poczucie własnego „ja”. Lepiej trzymać się tego, by posprzątały swoje zabawki lub pościeliły własne łóżko, dopóki nie będą gotowe na większe wyzwania.
Zwierzanie się własnym dzieciom
„Ważne jest również, aby rodzice nie zwierzali się swoim dzieciom ani nie przenosili na nie własnych potrzeb emocjonalnych”– kontynuuje Bayramyan. „Zasadniczo takie postępowanie sygnalizuje, że rodzic nie stworzył granic emocjonalnych ze swoimi dziećmi, co może spowodować, że dorośnie i poczuje potrzebę angażować się w zachowania, które mają na celu zadowolenie innych osób”. Istnieje możliwość, że dziecko nie będzie miało granic i może to skutkować trudnościami w nawiązywaniu zdrowych relacji w dorosłym życiu.
Lekceważenie uczuć dziecka
W tej kwestii specjalistka nie ma wątpliwości: „Rodzice muszą również przestać ignorować uczucia swoich dzieci”. Mówi nam, że taki sposób postępowania sprawia, iż dziecko szuka walidacji gdzie indziej i powoduje u nich nadmierne podważanie siebie. „Rodzice, którzy lekceważą uczucia dziecka, mogą sprawić, że nie będzie ono mieć zaufania do siebie, doświadczy niezdolności do regulowania własnych emocji i może to doprowadzić do tego, że będzie szukało uznania w niewłaściwych osobach i miejscach”. Niezależnie od tego, czy zaczniesz tworzyć tabelę uczuć, czy też zapoznasz się ze zdrowymi sposobami radzenia sobie z gniewem dziecka, kluczowym jest zajęcie się jego uczuciami i pomoc w nauce wyrażania emocji w zdrowy sposób.
Stawianie własnych potrzeb na ostatnim miejscu
„Przestań nieustannie stawiać swoje potrzeby na ostatnim miejscu, gdy masz dzieci”– podkreśla ekspertka. „Chociaż niewątpliwie będą chwile, w których będzie to nieuniknione, nie powinno się to stać codziennością”. Wyjaśnia, że choć może się to wydawać sprzeczne z intuicją, dbanie o siebie pozwala lepiej dbać o rodzinę. „Ta spokojna energia, którą poczujesz dzięki temu, przeniesie się na Twoje dziecko i pozytywnie na nie wpłynie”. Więc śmiało zaplanuj ten domowy dzień spa lub babski weekend – to pomoże Ci być lepszym rodzicem.
Używanie „dorosłego języka” w obecności dzieci
„W zależności od wieku dziecka, rozmowy dorosłych przy nich mogą mieć negatywny wpływ na ich zdrowie psychiczne”– mówi Bayramyan, wyjaśniając, że dzieci są jak gąbki i pochłaniają wiele z tego, co słyszą. „Mogą nie rozumieć kontekstu rozmowy, przez co są w stanie odczuwać strach, dezorientację i niezrozumienie”. Jest to szczególnie szkodliwe w przypadkach, gdy dziecku brakuje wiedzy i doświadczenia oraz interpretuje problemy jako swoją winę.