Tradycja św. Jana i historia 24 czerwca
Lato u szczytu swojej potęgi przypomina nam o swojej faunie, takiej jak nietoperze latające po rozgwieżdżonym niebie lub florze takiej jak chwasty wypełniające łąki. Jest to idealny czas na pewne proste i cenne praktyki.
Noc Świętojańska, czyli noc magii ochronnej, w której wartość tego, co dziś nazywamy slow livingiem, była mocno zakorzeniona w tradycji ludowej. Był to czas rozpalania ognisk, pozostawiania dzbanów z wodą na zewnątrz, aby zostały zapalone i naładowane energią nocnego nieba i gwiazd, a także dni, w których przygotowywano szczególnie korzystny dla skóry l’olio di San Giovanni (olej San Giovanniego), dziś lepiej znany jako olej z dziurawca.
Wczesnym rankiem 24 czerwca ludzie chodzili po łąkach wciąż wypełnionych nocną rosą i zbierali złote kwiatostany dziurawca, a także całą roślinę, w małe pęczki, które następnie suszono i używano jako amulety przez cały rok, aby chronić się przed atakami złego.
Natomiast kwiaty moczono w oleju, ładując go energią słoneczną, aż olej stał się rubinowo czerwony. Następnie filtrowano go i stosowano jako silne lekarstwo na wszelkie problemy skórne. Hypericum, Hypericum perforatum L., Scacciademonio, Scacciadavoli słusznie został tak nazwany, ponieważ był najbardziej znanym i najpotężniejszym ziołem spośród tych, które tradycyjnie zbierano w tę magiczną noc (w tym ruta, lawenda, mięta lub piołun). Z tego powodu wieszano go na zewnątrz domu, aby odpędzić wszystkie demony. Dzisiaj być może lepiej znane jako depresja, ponieważ Hypericum jest stosowany w terapii w celu zwalczania depresji, stresu i lęku.
Czym jest dziurawiec zwyczajny?
Jest to chwast, zazwyczaj wieloletnie zioło, które jest bardzo powszechne na nieuprawianych łąkach i poboczach drogach, lubi słońce, ma od 60 do 80 cm wysokości, a jego liście są małe, bardzo gęste i owalne. Kwiaty są skupione jak małe, kolorowe punkty światła na wierzchołkach samej rośliny, są pięciopłatkowe o niepowtarzalnym intensywnym złoto żółtym kolorze oraz są jednym z najbardziej docenianych gatunków przez trzmiele i pszczoły.
Przepis na olejek z dziurawca
Przepis na olejek z dziurawca jest bardzo prosty, ale wymaga staranności, uwagi i dobrych składników. Po zakończeniu maceracji olejek z dziurawca może być stosowany ze względu na swoje właściwości lecznicze jako środek reepitelializujący na owrzodzenia, rany, zaczerwienienia, rumień, oparzenia i oparzenia, ale jest również bardzo przydatny w przypadkach napięć i przykurczów, ponieważ ma silną moc przeciwzapalną. Może być stosowany w czystej postaci lub jako składnik receptur, takich jak pasta Hoffmana lub jako dodatek kremu z arniki.
Składniki:
-oliwa z oliwek
-witamina E
-świeże kwiaty dziurawca zwyczajnego
Przygotowanie:
- Zbierz kwiatostany dziurawca w momencie ich kwitnienia;
- odczekaj 30 minut, aż mali mieszkańcy rośliny opuszczą je, umieszczając je na małej czystej bawełnianej gazie;
- po tym czasie umieść zebrane kwiaty w czystym, wysterylizowanym szklanym słoiku;
- zalej je oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia;
- dodaj kilka kropli witaminy E.
- Pozostaw słoik na słońcu z uchyloną pokrywką na 24 godziny;
- po tym czasie, drugiego dnia, szczelnie zamknij pokrywkę i delikatnie zamieszaj słoik kilka razy.
- Pozostaw go na słońcu przez około 40 dni, pamiętając o potrząsaniu słoikiem raz dziennie.
- Po tym czasie olej nabierze charakterystycznego rubinowo-czerwonego koloru. Przefiltruj olej przez czystą gazę i umieść go w szklanej butelce w ciemnym miejscu.
- Zużyj w ciągu 6 miesięcy od przygotowania.