Zdjęcie: chuchart duangdaw Getty Images
Kluczowe informacje:
- Obiektywne warunki pogodowe są słabo powiązane z naszymi subiektywnymi doświadczeniami.
- Dyskomfort związany z temperaturą prowadzi do gorszego stanu emocjonalnego, ale sama pogoda nie jest tego przyczyną.
- Ludzie są skrajnie zróżnicowani pod względem tego, jakie warunki uznają za niewygodne.
Wraz z nadchodzącą zimą i chłodniejszymi temperaturami na półkuli północnej wielu ludzi cieszy się, że mogą pożegnać upały i cieszyć się chłodną i przytulną zimową scenerią. Jest jednak również grupa osób, która tęsknie wspomina słońce i ciepłą pogodę, którą już za sobą zostawiliśmy.
To, że ludzie różnią się w swoich preferencjach sezonowych, często wspominają, że "szybko się pocą" lub "marzną", lub mają silne zdanie na temat swojej idealnej temperatury, nie jest nowością. Co może być bardziej zaskakujące, to że to subiektywne doświadczenie pogody jest tym, co rzeczywiście wpływa na nasze emocje, podczas gdy obiektywne warunki odgrywają bardzo małą rolę.
Ostatnie badanie, które wraz z moimi współpracownikami opublikowaliśmy w BMC Psychology, powiązało obiektywne, wysoce lokalne warunki pogodowe z postrzeganiem otoczenia przez ludzi ("Jak gorąco lub zimno jest?"), komfortem temperatury i ich aktualnymi odczuciami. Uczestnicy badania wypełniali ankiety na smartfonach w środowisku zewnętrznym podczas lata, a dzięki danym GPS i godzinowym możliwe było powiązanie obiektywnych warunków pogodowych z czasem i miejscem wypełnienia ankiety.
Spodziewaliśmy się, że może istnieć stosunkowo silna zależność między rzeczywistymi warunkami pogodowymi a tym, czy ludzie uznawali je za gorące lub zimne, wygodne lub niewygodne. I bardzo się pomyliliśmy!
Jeśli spojrzymy na zależność wśród wszystkich uczestników badania, nasze wyniki wykazały raczej słabą zależność między rzeczywistą pogodą a postrzeganą temperaturą lub komfortem. Nawet w dni, kiedy temperatura przekraczała 90°F, niektórzy ludzie czuli się całkowicie komfortowo, a w dni, gdy było 73°F i słonecznie, inni czuli się niekomfortowo i uznawali, że jest za zimno!
Co ważniejsze, zauważyliśmy zależność między dyskomfortem związanym z temperaturą a negatywnymi emocjami — jeśli ludzie zgłaszali, że czują się zbyt gorąco, czuli się bardziej zmęczeni, zestresowani i ogólnie nieszczęśliwi. Jednak tę zależność widzimy tylko wtedy, gdy ludzie mówili, że upał jest dla nich niekomfortowy — co oznacza, że w dzień o temperaturze 95°F wielu ludzi uznawało, że jest bardzo gorąco, ale nie czuli się niekomfortowo, a więc palące słońce nie miało na nich negatywnego wpływu.
Na pewnym poziomie nie jest zaskakujące, że dyskomfort prowadzi do bardziej negatywnych emocji. Dyskomfort z definicji nie jest przyjemnym doświadczeniem. Co jest bardziej istotne i zaskakujące, to że te indywidualne różnice w komforcie i postrzeganej temperaturze są znacznie większe i ważniejsze niż same warunki pogodowe.
To otwiera ciekawe pytania o to, dlaczego ludzie tak bardzo różnią się w swoich postrzeganiach i komforcie. Istnieje wiele dowodów na to, że fizjologia odgrywa rolę
— w zależności od składu ciała, wieku, kondycji fizycznej, hormonów itp., możesz lepiej regulować temperaturę ciała lub być bardziej podatny na ciepło/zimno. Ale to tylko jedna część układanki. Wydaje się, że cechy osobowości również mogą odgrywać rolę. Wstępne wyniki z mojego laboratorium i innych badań wskazują, że cecha neurotyczności wydaje się wzmacniać zależność między dyskomfortem związanym z temperaturą a negatywnymi emocjami. Ostatecznie jest to obszar, w którym wciąż wiemy bardzo mało, ale stanowi to ekscytującą możliwość dalszych badań naukowych.
To również oznacza, że jeśli nie zgadzasz się ze współlokatorami lub współpracownikami co do ustawienia termostatu tej zimy, możesz pocieszyć się wiedzą, że nie ma "poprawnej" temperatury; to wszystko i tak jest subiektywne!