Jeśli zaoferujemy nauczanie w małych grupach uczniom osiągającym słabe wyniki, istnieją powody, by sądzić, że możemy poprawić ich wyniki w nauce, piszą autorzy artykułu. Fot. Frank May, NTB
Z drugiej strony, o opóźnionym rozpoczęciu szkoły i o bardziej praktycznym i zróżnicowanym dniu szkolnym wiemy niewiele. Debata na temat różnic między płciami w wynikach szkolnych jest stale obecna w wiadomościach - ostatnio za sprawą Erny Solberg, która uważa, że szkoły są bardziej dostosowane do dziewcząt niż chłopców. Szczególne obawy budzą chłopcy osiągający słabe wyniki, którzy są narażeni na wysokie ryzyko porzucenia edukacji i wycofania się z rynku pracy.
Jednakże czy problemem jest to, że są to chłopcy, czy to, że są to uczniowie osiągający słabe wyniki? Różnice między chłopcami i dziewczętami są mniejsze niż różnice wewnątrz grupy chłopców i dziewcząt. Koncentrując się na działaniach, które pomagają wszystkim uczniom osiągającym słabe wyniki, możemy dotrzeć do większej liczby chłopców bez uszczerbku dla dziewcząt osiągających słabe wyniki.
Drogie i ignoranckie
Kilka z omawianych środków stało się powracającymi tematami w raportach i debacie politycznej, takimi jak nauka oparta na zabawie w przedszkolu, elastyczne godziny rozpoczęcia nauki w szkole, intensywne nauczanie oraz bardziej praktyczny i zróżnicowany dzień szkolny. Rząd podjął już inicjatywę mającą na celu uczynienie szkoły bardziej praktyczną.
Skąd możemy wiedzieć, które z tych środków należy wprowadzić?
Tej wiosny wprowadzone zostaną nowe wymogi dotyczące oceny wszystkich zasad mających wpływ na dzieci. Konsekwencje, zarówno zamierzone, jak i niezamierzone, muszą być oceniane w momencie rozpoczęcia działań, a uwzględnienie dzieci musi być wystarczająco podkreślone w obliczu innych względów.
Niestety, często nie miało to miejsca w szkołach. Środki zostały wprowadzone na słabych podstawach, bez skupienia się na tym, jak należy je później ocenić. Jest to nie tylko kosztowne i ignoranckie, ale w najgorszym przypadku może być wręcz szkodliwe. Jednym z przykładów są szkoły podstawowe (bez tradycyjnych klas), które są poddawane testom w regularnych odstępach czasu bez poparcia badaniami.
Zdobycie ważnego doświadczenia
Na szczęście można to zrobić w inny sposób. W 2015 r., kiedy podjęto decyzję o zwiększeniu liczby nauczycieli w szkołach podstawowych, 25 procent środków przeznaczono na badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy na temat tego, w jaki sposób można wykorzystać większą liczbę nauczycieli do poprawy nauki uczniów. U podstaw tej decyzji leżało przekonanie, że zbyt mało wiadomo na ten temat.
Jednym z rezultatów był projekt „1+1", w ramach którego badano wpływ wykorzystania dodatkowych nauczycieli do nauczania matematyki w małych grupach w klasach 2-4. Porównując szkoły, które zostały losowo wybrane do wdrożenia programu, ze szkołami, które zostały losowo wybrane do kontynuowania dotychczasowych działań, byliśmy w stanie dowiedzieć się o wpływie nauczania w małych grupach w kontekście norweskim. Dowiedzieliśmy się również, dla kogo interwencja okazała się skuteczna i uzyskaliśmy ważne wnioski od szkół i nauczycieli.
Wiemy więc, że to działa. Inne eksperymenty z nauczaniem w małych grupach dla starszych uczniów i na innych przedmiotach również wykazały to samo.
Co możemy zrobić dla chłopców?
Co zatem możemy zrobić, by pomóc chłopcom? Jeśli zaoferujemy nauczanie w małych grupach uczniom osiągającym słabe wyniki, z których wielu to chłopcy, istnieją dobre powody, by sądzić, że możemy zarówno poprawić ich wyniki w nauce, jak i zmniejszyć różnice między płciami. Mamy na to dobre dowody.
To samo dotyczy nauki przez zabawę dla najstarszych dzieci w przedszkolu. Badania pokazują, że pomaga ona uczniom osiągającym słabe wyniki, zwłaszcza chłopcom.
Jak dotąd wiemy zbyt mało na temat elastycznych godzin rozpoczynania nauki w szkole oraz bardziej praktycznego i zróżnicowanego życia szkolnego.