Święto Środka Jesieni: Co warto wiedzieć o ciasteczkach księżycowych i w jaki sposób należy je jeść

Krojenie wypełnionego nadzieniem ciasteczka księżycowego, parzenie herbaty i podziwianie księżyca to jeden ze sposobów, w jaki wschodni i południowo-wschodni Azjaci świętują Święto Środka Jesieni, jak donosi dziennik Sales Statesman, publikacja należąca do gazety USA TODAY.

Święto Środka Jesieni ma na celu uczczenie zakończenia jesiennych zbiorów wraz z pełnią księżyca. Według księżycowego kalendarza przypada ono na piętnasty dzień ósmego miesiąca, a jego data w kalendarzu gregoriańskim zmienia się co roku. Chińczycy nazywają tę uroczystość również świętem ciasteczek księżycowych, a festiwale podobne do niego to Tsukimi w Japonii, Tết Trung Thu w Wietnamie i Chuseok w Korei.

Czym są ciasteczka księżycowe?

Ciasteczka księżycowe podczas Święta Środka Jesieni to popularny zwyczaj. Pakuje się je w pudełka i daje się w prezencie przed oraz podczas festiwalu. Dużą radość sprawia zarówno wybieranie starannie zrobionych pudełek 
z ciastkami, jak i ich jedzenie. 

Ciasteczka księżycowe to ciastka z mąki pszennej, a na ich górze wytłoczone są skomplikowane wzory. Zazwyczaj mają słodkie nadzienie. Najczęściej jest to mieszanka orzechowa, pasta z nasion lotosu, pasta z czerwonej fasoli lub pasta z fasoli mung. Z racji tego, że powstają różne rodzaje tych ciasteczek, lista szybko się powiększa i dodaje się do nich na przykład owoc durian.

Mimo tego, że należą do słodkich deserów, tak naprawdę nie są „słodkie” w porównaniu do tradycyjnych tortów. Standardowe nadzienia z fasoli sprawiają, że ciasto ma więcej skrobi i jest bardziej zbite. Ich smak jest na pograniczu słoności.

Istnieją odmienne rodzaje ciasteczek księżycowych i ich wariantów smakowych na terenie Chin, Tajwanu, Wietnamu, Makao i innych krajów, które obchodzą Święto Środka Jesieni.

Ciasteczka księżycowe występują w wielu odmianach

Jedzenie ciasteczek księżycowych to odwieczna tradycja Święta Środka Jesieni. Jako że wariantów smakowych przybywa, można nabyć ich różne odmiany.

Trzy najpopularniejsze rodzaje ciasteczek księżycowych to mieszanka orzechowa oraz pasta z nasion lotosu i pasta z czerwonej fasoli. Często dodaje się jedno, dwa lub nawet cztery solone żółtka jajek.

Mieszanka orzechów to duże uproszczenie chińskiej nazwy oznaczającej „pięć typów”, odnoszącej się do pięciu częstych składników: orzechy włoskie, migdały, chińskie migdały, nasiona sezamu i nasiona dyni. W miarę upływu lat do nadzienia dodawano więcej dodatków. Obecnie w tego typu ciasteczkach księżycowych znajdują się różne owoce suszone, orzechy i ziarna.

W zależności od rodzaju orzechów istnieje wiele konsystencji ciasta i pomimo tego jak zwarte się wydaje, zazwyczaj ma ono delikatny smak. Jeżeli doda się do niego syropu złocistego, ciasteczko księżycowe może być również słodsze i lepkie.

Pasta z nasion lotosu ma łagodny smak. Pasta z czerwonej fasoli po przekrojeniu ciasteczka z powodu swojej zwartej konsystencji do złudzenia przypomina czekoladę. Do produkcji nadzienia ciasteczka księżycowego pastę robi się z różnych fasoli, najpopularniejsze rodzaje to beninkaza szorstka i fasola mung.

Dodawanie posolonych żółtek jaj do słodkiej masy może się wydawać dziwne, jednak w wielu azjatyckich deserach subtelna słodycz graniczy ze słonym smakiem. Słone żółtka jajek zapewniają odpowiednią konsystencję i nadają słodkiemu i gęstemu ciastu dodatkowego smaku.

Obecnie dostępnych jest więcej rodzajów nadzienia, jednak wcześniej można je było zdobyć jedynie w konkretnych regionach lub krajach. Na przykład ciasteczka księżycowe z nadzieniem o smaku duriana były dostępne jedynie w południowo-
-wschodnich krajach azjatyckich takich jak Tajlandia, Wietnam i Malezja, ponieważ to właśnie tam uprawia się ten owoc.

Nawet jeżeli w ciasteczku księżycowych nie ma orzechów, osoby z alergią na orzechy nie powinny ich jeść, ponieważ wiele takich ciasteczek produkuje się razem z ciasteczkami z nadzieniem orzechowym. Poza tym nie ma zbyt wiele ciasteczek księżycowych, które są wegetariańskie, wegańskie lub bezglutenowe.

Jedzenie ciasteczka księżycowego 

Nie powinno się brać ciasteczka księżycowego do ręki i go gryźć, to pierwsza zasada.

Ciasteczka księżycowe są przeznaczone do tego, żeby się nimi dzielić. Dobrze jest to zrobić, nawet jeżeli wydaje się, że rozmiar jednego ciasteczka księżycowego idealnie zaspokoi potrzeby jednej osoby. 

Zamiast spożywania go w całości, warto podzielić wszystkie sztuki na sześć albo osiem kawałków i czerpać przyjemność z różnorodności smaków w różnych rodzajach ciasteczek. 

Świetnie współgrają z filiżanką herbaty.

Jeżeli zostaną jakieś ciasteczka księżycowe, należy owinąć je w folię i przykryć lub przechowywać w szczelnych pojemnikach w temperaturze pokojowej na maksymalnie tydzień czasu. Żeby przechować je na dłuższy okres, warto włożyć je do lodówki. To dotyczy większości odmian ciasteczek księżycowych, chyba że na opakowaniu jest napisane inaczej.