JAK I KIEDY ROZMAWIAĆ Z DZIEĆMI O WOJNIE, WEDŁUG EKSPERTA DS. RODZICIELSTWA

Gdy świat zwraca uwagę na konflikt z Rosją na Ukrainie, wielu rodziców zastanawia się, czy poruszyć ten temat ze swoimi dziećmi, a jeśli tak, to jak to zrobić. W tych niepewnych czasach, podjęcie decyzji o tym, czy dziecko powinno wiedzieć o wojnie, jest bardzo trudne.

Czasami jednak jest to ważne, według dr Deborah Gilboa, lekarza rodzinnego posiadającego certyfikat zarządu, międzynarodowej mówczyni dla rodziców i eksperta ds. rodzicielstwa, która powiedziała w wywiadzie dla „The Independent", że pierwsze pytanie często zadawane przez rodziców brzmi: „Czy powinienem porozmawiać o tym z moimi dziećmi?”. Według dr Gilboa odpowiedź nie zawsze jest taka sama, ponieważ zależy to od wielu czynników, w tym od wieku dziecka, prawdopodobieństwa, że ​​usłyszy to z innego źródła i jaki jest stosunek twojej rodziny do konfliktu. Zgodnie z ogólną zasadą, dr Gilboa powiedziała, że ​​nie zaleca poruszania tego tematu z dzieckiem w wieku poniżej ośmiu lat, co też jest poparte licznymi badaniami. Może się to jednak zmienić, gdy rodzic zada sobie pytanie, jakie są szanse, że jego dziecko może dowiedzieć się na ten temat z innego źródła, na przykład od przyjaciela lub w szkole. Dr Gilboa powiedziała, że informacje powinny zawsze pochodzić najpierw od „ciebie". „Ponieważ kiedy nasze dzieci słyszą o rzeczach, które są duże lub przerażające i nie słyszą tego najpierw od swoich rodziców, odbierają wiadomość: „Nie powinienem o tym rozmawiać z moimi rodzicami” - wyjaśniła dr Gilboa. „Jeśli z jakiegoś powodu myślisz, że twoje dziecko o tym usłyszy, podejdź do niego i porozmawiaj z nim”.

Jeśli nie ma szansy, że twoje dziecko dowie się o wiadomościach skądś lub od kogoś innego, możesz porozmawiać na ten temat tylko z dziećmi powyżej 8 roku życia, o ile wiadomość nie ma bezpośredniego wpływu na twoją rodzinę. Gdy rodzice ustalą, czy powinni poruszyć ten temat ze swoimi dziećmi, mogą następnie zastanowić się jak to zrobić, a dr Gilboa mówi nam, że pierwszą rzeczą jaką powinni zrobić rodzice - niezależnie od tego czy idą do dziecka, czy też ich dziecko przychodzi do nich - jest „zadanie pytania”. Warto zacząć od pytania, czy twoje dziecko słyszało o konflikcie, a jeśli tak, to co słyszało. „Nieoceniające «czy słyszałeś o tym i co dokładnie wiesz?» pomaga ci wejść do rozmowy zaczynając od miejsca w którym obecnie się znajdują” – wyjaśniła dr Gilboa, dodając, że „test wstępny” pozwala rodzicowi określić, na co jest gotowe jego dziecko, co już wie i jakie ma wyobrażenia. Zaczynając rozmowę od pytania, pozwala również rodzicom wysłuchać emocjonalnej reakcji dziecka i skorygować wszelkie nieporozumienia za pomocą faktów. Według dr Gilboa, przed skorygowaniem jakichkolwiek dezinformacji, rodzice powinni zapytać dziecko, jak się czuje w związku z informacjami, które usłyszało, ponieważ „tak naprawdę starasz się je wspierać”. „To ty pomagasz im przetwarzać bieżące wydarzenia, które mogą być przerażające lub przytłaczające” – powiedziała. Mimo że może się to wydawać dobrym punktem zaczęcia rozmowy o globalnej polityce lub innych wydarzeniach na świecie, ilość informacji, które rodzic powinien faktycznie przekazać swojemu dziecku jest ograniczona. Jak zauważa dr Gilbota, ​​„w każdej rozmowie wprowadzasz jeden fakt i jedną wartość”, którą możesz przekazać swojemu dziecku.

„W życiu twojego dziecka właśnie teraz, kiedy myśli o tym konflikcie, jakie jest emocjonalne przesłanie, które chcesz aby zapamiętało wraz z faktami? ... To miejsce, w którym możesz wykorzystać swoją rodzicielską wiedzę”. Według dr Gilboa komunikaty te mogą brzmieć następująco: „Nasza rodzina jest bezpieczna” lub „wojna jest zła”. Jeśli dziecko jest starsze, może to oznaczać, że jest „gotowe na bardziej zniuansowaną konwersację dotyczącą konfliktu, na przykład na temat tego, kto na tym zyskuje?”, co może pomóc im wyrosnąć na krytycznych myślicieli. Ostatecznie dr Gilboa powtórzyła, że istnieją dwa powody, aby rozmawiać z dzieckiem o wojnie lub konflikcie: aby chronić jego zdrowie psychiczne, pozwalając mu na zapoznanie się z wiadomościami, a jednocześnie wyrażać swoje uczucia, oraz aby upewnić się, że jesteś osobą, która wspiera dziecko w trudnych dla niego momentach. Nawet jeśli wydaje się, że dziecko dobrze radzi sobie z wiadomościami, ważne jest, aby sprawdzić ponownie, ponieważ obawy związane z tym, czego się nauczyło mogą pojawić się po rozmowie.

Dr Gilboa powiedziała, że, zaleca w takich przypadkach poinformowanie dziecka, że planujesz z nim wrócić do tej rozmowy za dzień lub dwa, a następnie ustawienie alarmu w telefonie, aby o tym pamiętać. Oprócz pokazania dziecku, że jego zdrowie psychiczne jest dla ciebie ważne, oznacza to również, że dotrzymałeś słowa, co buduje zaufanie. W dobie mediów społecznościowych rodzice powinni też mieć świadomość, że ich dzieci mogą być narażone na informacje na ten temat na platformach takich jak Twitter, TikTok czy Instagram. Chociaż media społecznościowe mogą być użytecznym źródłem wiadomości, mogą być również zalewane błędnymi informacjami. Jeśli twoje dziecko przyjdzie do ciebie z informacją, która twoim zdaniem nie jest dokładna, zamiast natychmiast odrzucić tę wiadomość, dr Gilboa zaleca zapytać, jakie jest ich źródło, a następnie porównać informację z bardziej wiarygodnymi serwisami informacyjnymi, aby zobaczyć czy jest prawdziwa. „Ponieważ teraz uczysz dzieci krytycznego gromadzenia informacji” – wyjaśniła, dodając, że może to być dobry moment, aby pokazać dziecku wiarygodne sposoby zbierania informacji i wiadomości. Bierz pod uwagę, w jaki sposób odbierasz własne wiadomości, ponieważ dzieci zazwyczaj zwracają większą uwagę, niż ci się wydaje. Chociaż ważne jest, aby rodzice poruszali trudne tematy, takie jak wojna, ze swoimi dziećmi, dr Gilboa przypomniała rodzicom, że nie można tego skutecznie zrobić, dopóki nie przeanalizują swoich własnych uczuć na temat wiadomości. „Jeśli jest to coś, co naprawdę mocno na ciebie wpływa, miej własny system wsparcia, na którym możesz się oprzeć” – poradziła. „Aby porozmawiać z dziećmi w sprawie czegoś, co wzbudza w nas emocje, upewnij się, że przetwarzasz swoje uczucia z dala od dzieci. To oni muszą się na tobie opierać, a nie ty na nich”. Zauważyła również, że bycie solidarnym, na przykład zgadzając się, że coś jest przerażające, to coś innego od opierania się na swoich dzieciach w celu uzyskania wsparcia emocjonalnego i że jeśli chodzi o mówienie o jakiejkolwiek przerażającej rzeczy, to ważne jest, aby najpierw „przetworzyć własne uczucia, a następnie zastanowić się, czy należy o tym porozmawiać z dzieckiem”.