Długotrwały Tirzepatide wykazuje korzyści u pacjentów z CKD, otyłością i HFpEF

Zdjęcie: Douglas/Adobe Stock

Długotrwałe stosowanie tirzepatydu (Zepbound; Eli Lilly & Co.) poprawiło czynność nerek, określoną zarówno za pomocą cystatyny C, jak i kreatyniny, u pacjentów z otyłością, przewlekłą chorobą nerek (CKD) i niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF), zgodnie z wynikami przedstawionymi na sesji naukowej American College of Cardiology (ACC) 2025, która odbyła się w Chicago w stanie Illinois. Pomimo tych pozytywnych wyników, badacze zauważyli, że pomiar szacowanego wskaźnika filtracji kłębuszkowej (eGFR) u pacjentów z otyłością otrzymujących leki inkretynowe może być wypaczony przez wpływ tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej na syntezę cystatyny C i kreatyniny. Wyniki tego badania zostały opublikowane w Journal of the American College of Cardiology w czasie jego prezentacji na sesji naukowej ACC 2025, według badaczy.

Autorzy spekulowali, że ponieważ otyłość może prowadzić zarówno do CKD, jak i HFpEF, CKD może wpływać na przebieg kliniczny HFpEF związanej z otyłością, a leki inkretynowe mogą wpływać na czynność nerek. Badanie SUMMIT, randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie zaślepione badanie fazy 3 (NCT04847557),3 zostało przeprowadzone w celu oceny 2 wyników: wpływu CKD na odpowiedź kliniczną na tirzepatyd - agonistę glukagonopodobnego peptydu 1, który jest ukierunkowany na 2 receptory w celu zmniejszenia komórek tłuszczowych i zmniejszenia wpływu powiększonych komórek tłuszczowych na zdrowie serca i nerek u pacjentów z HFpEF związaną z otyłością; oraz złożoność zmian w czynności nerek. W przypadku obu tych wyników skupiono się na rozbieżnościach między szacunkami eGFR opartymi na kreatyninie i cystatynie C, według badaczy.

Do badania SUMMIT losowo przydzielono 731 pacjentów z HFpEF i wskaźnikiem masy ciała 30 kg/m2 lub wyższym, z których około 60% miało również CKD. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania placebo lub tirzepatydu przez medianę 104 tygodni. Pacjenci byli obserwowani pod kątem zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych lub pogorszenia niewydolności serca, a także zmian w Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire Clinical Summary Score (KCCQ-CSS) po 52 tygodniach. Autorzy wyjaśnili, że ze względu na czynniki zakłócające związane z otyłością i zmianami masy mięśniowej, eGFR oceniano podczas randomizacji oraz po 12, 24 i 52 tygodniach za pomocą formuł opartych zarówno na kreatyninie, jak i cystatynie C.

Wyniki wykazały, że pacjenci z CKD na podstawie stężenia kreatyniny lub cystatyny C mieli większe nasilenie niewydolności serca, co odzwierciedlały: gorsza klasa czynnościowa, wyniki KCCQ-CSS i dystans 6-minutowego marszu; wyższe poziomy N-końcowego peptydu natriuretycznego typu pro-B i troponiny sercowej T; oraz 2-krotny wzrost ryzyka pogorszenia zdarzeń związanych z niewydolnością serca. Ponadto nie zaobserwowano, aby CKD wpływała na efekt tirzepatydu w zakresie zmniejszenia względnego ryzyka poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z niewydolnością serca i poprawy KCCQ-CSS, jakości życia i wydolności funkcjonalnej; jednak bezwzględne zmniejszenie ryzyka zdarzeń pierwotnych było liczbowo większe u pacjentów z CKD.

Co więcej, wyjściowy eGFR-cystatyna C był konsekwentnie o około 9 ml/min/1,73 m2 niższy niż eGFR-kreatynina w ocenach czynności nerek, ze znaczną indywidualną zmiennością. Tirzepatyd zwiększał eGFR w okresie 52 tygodni, oceniany zarówno za pomocą wzoru opartego na kreatyninie, jak i wzoru opartego na cystatynie C, jednak u poszczególnych pacjentów występowały znaczne rozbieżności. Tirzepatyd spowodował również spadek eGFR w 12-tygodniowym okresie z eGFR-kreatyniny, ale nie eGFR-cystatyny C. Doprowadził do poprawy eGFR w 52-tygodniowym okresie u wszystkich pacjentów, gdy oceniano cystatynę C; jednak było to tylko u pacjentów z CKD, gdy oceniano eGFR-kreatyniny.

„Wzajemne oddziaływanie tych 3 warunków identyfikuje populację pacjentów jako wyjątkowo wysokiego ryzyka, co oznacza, że jest to populacja pacjentów, która wyjątkowo potrzebuje skutecznych metod leczenia” - powiedział w komunikacie prasowym pierwszy autor badania, dr Milton Packer, wybitny naukowiec w dziedzinie nauk sercowo-naczyniowych w Baylor University Medical Center w Dallas. „Lek ten poprawia czynność nerek, otyłość i wyniki HFpEF, poprawiając w ten sposób wszystkie 3 elementy, które współdziałają ze sobą, tworząc ten zespół. ”

Obecność lub brak CKD nie miała wpływu na częstość występowania objawów żołądkowo-jelitowych w 2 grupach leczonych, według badaczy. U pacjentów z CKD objawy żołądkowo-jelitowe zgłaszano u około 54,2% (n = 116) pacjentów leczonych tirzepatydem w porównaniu z 27,5% (n = 63) pacjentów otrzymujących placebo (P < .001). U osób, które nie miały CKD, około 58,8% (n = 78) pacjentów leczonych tirzepatydem i 24,8% (n = 33) pacjentów otrzymujących placebo miało te zdarzenia niepożądane (P < .001), oba zdefiniowane przez cystatynę C. Podobne wyniki odnotowano również, gdy CKD zdefiniowano za pomocą eGFR-kreatyniny.

„Większość pacjentów z otyłością, którzy mają HFpEF i CKD, nie otrzymuje żadnego skutecznego leczenia” - wyjaśnił Packer. „Byliśmy bardzo zadowoleni, widząc poprawę czynności nerek, która towarzyszyła korzystnemu wpływowi na serce i otyłość”.