Polacy grzeją ławki rezerwowych, spektakularny zjazd Unionu – największe rozczarowania pierwszej części sezonu Bundesligi

fot. Nordphoto / IMAGO

Polacy

fot. Getty Images

Tak małej liczby Polaków występujących na boiskach Bundesligi jak w tym sezonie nie było od lat. W tym sezonie niemieckiej ekstraklasy znajduje się bowiem zaledwie trzech Polaków – Jakub Kamiński, Dawid Kownacki oraz Robert Gumny.

W poprzednim sezonie, pierwszym spędzonym zagranicą, Jakub Kamiński z powodu kontuzji opuścił zaledwie jedno z 34 ligowych spotkań. Spośród pozostałych 33 meczów Bundesligi, wychowanek Lecha Poznań w aż 25 z nich wybiegał na murawę w pierwszym składzie. 

Do tego, Kamiński wystąpił w dwóch meczach DFB Pokal, a w starciu z Eintrachtem Brunszwik, w którym znalazł się w wyjściowej jedenastce, zdobył nawet zwycięską bramkę. Jego trafienie na 2:1 dało Wolfsburgowi awans do 1/8 finału Pucharu Niemiec.

Łącznie, Kamiński w sezonie 2022/23 rozegrał dla Wolfsburga 31 meczów, w których zdobył 5 bramek oraz zanotował 2 asysty. Choć Niko Kovac stawiał na Polaka, jego liczby nie przekonały Chorwata na tyle, by w kolejnym sezonie utrzymał miejsce w pierwszym składzie.

Za kwotę 8 mln euro sprowadzono występującego na tej samej pozycji Vaclavego Cernego. Czech był trzecim najdroższym transferem Wolfsburga w letnim okienku transferowym. 26-latek miał za sobą sezon, w którym zajął 3. miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej Eredivisie. W 36 meczach holenderskiej ekstraklasy, Cerny w barwach Twente zdobył 13 goli oraz 11 asyst.

W swoim debiucie w Wolfsburgu, Cerny zanotował asystę w wygranym 6:0 meczu Pucharu Niemiec z Makkabi Berlin. Czech wystąpił w jednej linii razem z Kamińskim i był to jedyny mecz, w którym obaj ci zawodnicy wybiegli na boisko w pierwszym składzie.

Cerny wygryzł bowiem Polaka z pierwszego składu i swoje pierwsze 4 występy zaliczył od pierwszej minuty. Czech nie zdołał w nich jednak zdobyć choćby jednej bramki, czy asysty i 3 kolejne mecze rozpoczął na ławce rezerwowych.

To jednak nie oznaczało, że Kamiński wrócił do wyjściowej jedenastki. W Bundeslidze, Polak wystąpił w 11 z 16 spotkań, z czego tylko raz i to dopiero 10 listopada znalazł się w pierwszym składzie. Aż 5 ligowych meczów 21-latek całkowicie przesiedział na ławce rezerwowych.

Jedynym ligowym meczem, jaki Kamiński w tym sezonie zaliczył w pierwszym składzie, była wyjazdowa klęska 0:4 z Borussią Moenchengladbach. W meczu z Die Wohlen Polak zmieniony został już w 55. minucie, przy stanie 0:2.

Dwa tygodnie, Kamiński znalazł się w wyjściowym składzie na mecz II rundy DFB Pokal z Lipskiem. Choć Wolfsburg wygrał to spotkanie 1:0, Polak nie zaliczył żadnego udziału przy zwycięskiej bramce. Mecz następnej rundy, przegrany po dogrywce 0:1 z Gladbach 21-latek w pełni już przesiedział na ławce rezerwowych.

13 występów na 19 możliwych, z czego zaledwie trzy w pierwszym składzie. Daje to zatem zaledwie 23% meczów zaliczonych w wyjściowej jedenastce. W poprzednim sezonie, Kamiński aż 79% ze swoich 35 występów rozegrał od pierwszej minuty.

Polak spędził wówczas na boisku 2186 minut, co dawało mu średnio 66 minut na występ. W tym sezonie, 21-latek rozegrał zaledwie 297 minut w 13 meczach, co oznacza średnio zaledwie 23 minuty spędzane na placu gry.

Kamiński nie zdołał w tym sezonie zanotować choćby jednego trafienia, czy asysty, choć wcale nie lepiej prezentują się statystyki jego konkurenta. Cerny bowiem rozegrał jak dotąd 15 meczów, a w 9 z nich wybiegał na boisko od pierwszej minuty. 

Czech zaliczył średnio 45 minut na występ, lecz trzykrotnie zdołał wpisać się do protokołu meczowego. 26-latek zdobył jedną bramką w Bundeslidze, a w DFB Pokal zanotował on po jednym trafieniu i asyście.

fot. Cathrin Mueller / Getty Images

W poprzednim sezonie 2. Bundesligi, Dawid Kownacki w barwach Fortuny Dusseldorf zdobył 14 bramek w 32 meczach i w klasyfikacji strzelców uplasował się na czwartym miejscu. Polak dołożył do tego 9 asyst, co w klasyfikacji kanadyjskiej dało mu 23 punkty. Tylko dwóch zawodników znalazło się w tym zestawieniu wyżej od wychowanka Lecha Poznań.

Za jednego z najlepszych strzelców poprzedniego sezonu 2. Bundesligi Werder nie musiał wyłożyć choćby centa. Kownacki bowiem trafił do Bremy na zasadzie wolnego transferu, po tym, gdy jego umowa z Fortuną dobiegła końca.

Mimo tak dobrych liczb, od początku wiadomo było, że nikt Kownackiemu miejsca w wyjściowym składzie za darmo. Wszak siłę ofensywną Werderu stanowił duet Niclas Fullkrug – Marvin Duksch, który w dwóch poprzednich sezonach miał udział przy 97 spośród 120 zdobytych przez bremeńczyków bramek.

Latem, Kownacki wystąpił w 5 z 7 meczów sparingowych i w aż 4 z nich zdołał wpakować piłkę do siatki. Co więcej, w wygranym przez Werder 5:2 sparingu z Tuluzą, Polak ustrzelił nawet dublet.

Mimo to, przegrany 2:3 z Viktorią Koln mecz I rundy DFB Pokal Kownacki całkowicie przesiedział na ławce rezerwowych. W dwóch pierwszych meczach Bundesligi, Polak rozegrał łącznie zaledwie 16 minut po wejściach z ławki. 

Kiedy po meczu 2. kolejki z Werderem pożegnał się Niclas Fullkrug, w wygranym 4:0 starciu z Mainz Kownacki po raz pierwszy wybiegł na murawę w pierwszym składzie. Mimo tak okazałego wyniku, 26-latek ani razu nie zdołał wpisać się do protokołu meczowego.

W pierwszym po wrześniowej przerwie reprezentacyjnej meczu z Heidenheim, Kownacki również znalazł się w pierwszym składzie, lecz już w przerwie został zmieniony. Werder przegrywał bowiem po 1. połowie z absolutnym beniaminkiem ligi 0:2.

Spośród pozostałych 12 meczów rundy jesiennej, Kownacki z powodu kontuzji opuścił jeden z nich. Kiedy jednak Polak 11 razy znalazł się w kadrze swojego zespołu, tylko raz rozpoczął on mecz od pierwszej minuty. Werder przegrał wówczas w Dortmundzie 0:1, a 26-latek zmieniony został w 68. minucie.

I był to zaledwie jeden z 5 występów, jaki Polak zaliczył od czasu wrześniowej przerwy reprezentacyjnej. Aż 6 meczów Kownacki całkowicie przesiedział na ławce rezerwowych, a w czterech spotkaniach, w których wchodził z ławki, spędził on na boisku średnio 2 minuty.

Spośród wszystkich 6 nominalnych napastników Werderu, którzy w tym sezonie zaliczyli choć jeden występ, Kownacki znajduje się na przedostatnim miejscu pod względem liczby rozegranych minut. 

26-latek wystąpił w 9 meczach z 17 możliwych, a na boisku spędził zaledwie 211 minut. Mniej minut na koncie ma tylko Olivier Burke, który w 2 meczach rozegrał 102 minuty. Sęk w tym, że Szkot już po pierwszym meczu Bundesligi został wysłany na wypożyczenie do Birmingham.

Po trzech meczach tego sezonu z klubu odszedł także Niclas Fullkrug i nawet on ma w tym sezonie więcej rozegranych minut w koszulce Werderu. W 3 meczach, 30-latek spędził na placu gry maksymalną możliwą liczbę 270 minut.

Według ,,Bilda’’, aż trzy kluby z dolnych rejonów tabeli Bundesligi złożyły Werderowi oferty za Kownackiego. Klub jednak blokuje odejście Polaka i nie chce go ani wypożyczać, ani tym bardziej sprzedawać. To zatem oznacza, że nie powtórzy się ruch z zimy 2022 roku, kiedy to Kownacki udał się na półroczne wypożyczenie do Lecha Poznań, by odbudować swoją formę.

fot. DeFodi Images

Ostatni z trzech polskich rodzynków w Bundeslidze rozegrał w tym sezonie 11 meczów, w których na boisku spędził średnio 42 minuty. Dla porównania, w przypadku Kamińskiego i Kownackiego to ok. 23 minuty na mecz.

15 kwietnia, przed meczem z Lipskiem (2:3), Gumny po raz pierwszy od 5 listopada posadzony został na ławce rezerwowych. W pozostałych 6 meczach sezonu 2022/23, Polak zaledwie raz, w spotkaniu ostatniej kolejki wyszedł na murawę w pierwszym składzie.

Jednak kiedy Gumny otrzymał przeciwko Borussii Moenchengladbach szansę na występ od pierwszej minuty, w doliczonym czasie 1. połowy obejrzał pierwszą w karierze czerwoną kartkę.

Przez zawieszenie, 25-latek opuścił pierwszy mecz sezonu, również przeciwko Borussii Moenchengladbach. Tydzień wcześniej, Augsburg rozgrywał mecz I rundy DFB Pokal z Unterhaching i Gumny do tego spotkania mógł już przystąpić. 

Ówczesny szkoleniowiec, Enrico Maassen nie umieścił jednak Polaka w kadrze na to starcie. Augsburg przegrał starcie z III-ligowcem i już w I rundzie pożegnał się z Pucharem Niemiec. Porażka z Unterhaching była zresztą jednym z gwoździ do trumny 39-letniego trenera.

Maassen pożegnał się z posadą w trakcie październikowej przerwy reprezentacyjnej. Po pierwszych 7 meczach w Bundeslidze, Augsburg z zaledwie jednym oczkiem przewagi zajmował 15., ostatnie miejsce nad strefą spadkową. Zespół z Bawarii zanotował w tym czasie zaledwie jedno zwycięstwo i odniósł przy tym aż 4 porażki.

Kiedy Gumny wrócił już z zawieszenia, dwa mecze w pełni przesiedział na ławce, raz znalazł się poza kadrą i tylko trzykrotnie pojawił się na placu gry. Tylko w przegranym 1:2 meczu z Darmstadt – jak się później okazało, pożegnalnym dla Maassena – Gumny wyszedł na murawę w pierwszym składzie.

W miejsce Maassena postawiono na Jessa Thorupa i efekt nowej miotły zadziałał. Pod wodzą, Duńczyka Augsburg wygrał 3 spośród 9 pozostałych meczów tej rundy i odniósł przy tym zaledwie dwie porażki. W tym okresie, Augsburg był siódmą najlepiej punktującą drużyną w lidze i rundę jesienną zakończył na 11. miejscu, z bezpieczną przewagą 8 punktów nad strefą spadkową.

Gumny wystąpił także w pierwszych 5 meczach za kadencji Thorupa. Problem pojawił się jednak w meczu z Unionem, w którym to Polak udział zakończył już po 23 minutach. Powodem było stłuczenie żeber, przez które 25-latek opuścił wygrany 2:1 mecz z Eintrachtem.

Gumny powrócił do kadry Augsburga przed spotkaniem z Werderem, jednak w żadnym z 3 ostatnich meczów rundy nie wybiegł już on na murawę w pierwszym składzie. Za każdym razem, Polak na placu gry pojawiał się po wejściu z ławki i na boisku spędził w tym czasie średnio 22 minuty. To niepokojący sygnał w kontekście zbliżającej się wielkimi krokami rundy rewanżowej.

Union Berlin

fot. David Inderlied / AP Photo

Kiedy przed rozpoczęciem sezonu platforma streamingowa słynnej wytwórni Paramount, Paramount+, została sponsorem tytularnym Unionu, nic bardziej nie mogło zobrazować iście filmowej historii berlińczyków.

Sezon 2019/20 był dla Unionu pierwszym w historii na poziomie Bundesligi. Żelaźni zakończyli rozgrywki na 11. miejscu, z bezpieczną, 10-punktową przewagą nad strefą spadkową. Poźniej, Union konsekwentnie rok po roku piął się w górę tabeli.

W sezonie 2020/21, Union na koniec sezonu zajął 7. miejsce i po raz pierwszy od 20 lat zakwalifikował się do europejskich pucharów. Berlińczycy pokonali w fazie play-off eliminacji Ligi Konferencji Europy fińskie KuPS i zameldowali się w fazie grupowej pierwszej edycji tych rozgrywek.

Choć Żelaznym nie udało się wyjść z trudnej grupy z Feyenoordem, czy Slavią Praga, o niepowodzeniu na arenie międzynarodowej na koniec sezonu nikt już nie pamiętał. Union bowiem rozgrywki Bundesligi zakończył na 5. miejscu i w hierarchii europejskich pucharów awansował o szczebel wyżej.

Choć Berlińczycy przegrali dwa pierwsze mecze po 0:1, takim samym rezultatem wygrali pozostałe 4 mecze grupowe i w grupie D zajęli 2. miejsce. W barażach o awans do 1/8 finału Union pokonał w dwumeczu Ajax 3:1. Przygoda berlińczyków w Lidze Europy zakończyła się jednak w następnej fazie, bowiem musieli oni uznać wyższość ich imienników z Belgii, Royale Unionu (3:6 w dwumeczu).

Mimo, że Union w poprzednim sezonie miał drugą najstarszą kadrę w Bundeslidze, a jej wartość była dopiero 10. najwyższą w stawce, Żelaznym znów udało wspiąć się w górę. Rozgrywki ligowe berlińczycy zakończyli na 4. miejscu i po raz pierwszy w historii wywalczyli awans do Ligi Mistrzów.

Obecny sezon Union rozpoczął trzema zwycięstwami z rzędu. Po raz ostatni, Żelaźni tak dobrze weszli w sezon w 2017 roku. W DFB Pokal, berlińczycy rozbili na wyjeździe 4:0 Astorię Walldorf, a bundesligową kampanię rozpoczęli od zwycięstw po 4:1 z Mainz i Darmstadt.

Po pierwszych dwóch kolejkach, Union prowadził w tabeli Bundesligi. Od tamtego czasu jednak berlińczycy zaliczyli spadek, a jako że był on z wysokiego konia, okazał się on bardzo bolesny.

Union przegrał bowiem 12 kolejnych meczów, co jest absolutnym rekordem w historii klubu. W Bundeslidze, Żelaźni ponieśli 8 porażek, z kolei 3 porażki w Lidze Mistrzów niemal przekreśliły szanse berlińczyków na wyjście z grupy. Za sprawą porażki 0:1 ze Stuttgartem Union pożegnał się także z Pucharem Niemiec.

Po dwumiesięcznej serii porażek, przełamanie jej przyszło na Stadio Diego Armando Maradona w Neapolu, gdzie Union zremisował 1:1 z mistrzami Włoch. Nie był to jednak żaden impuls, bowiem już kilka dni później Żelaźni zostali rozbici 0:4 z Bayerem Leverkusen.

Klęska z największą rewelacją tego sezonu Bundesligi kosztowała posadę architekta sukcesu Unionu, Ursa Fischera. Szwajcar rozpoczął swoją kadencję wraz z początkiem sezonu 2018/19 i już podczas pierwszego roku pracy przy ,,Starej Leśniczówce’’ wywalczył z Unionem pierwszy w historii klubu awans do Bundesligi.

W trakcie listopadowej przerwy reprezentacyjnej, a także w pierwszym meczu po niej, Union poprowadził dotychczasowy trener drużyny U-19, Marco Grote. Choć jego ,,opieka’’ nad pierwszym zespołem potrwała zaledwie 2 tygodnie i tak zdołała ona zapisać się na kartach historii niemieckiej piłki.

Asystentką Grote w drużynie U-19 była bowiem Marie-Louise Eta. Po przejęciu pierwszego zespołu przez Grote, 32-latka także znalazła się w jego sztabie. Eta stała się pierwszą kobietą w historii Bundesligi, która pracowała z męskim zespołem.

Duet ten poprowadził Union w zremisowanym 1:1 meczu z Augsburgiem. Był to pierwszy ligowy punkt zdobyty przez Żelaznych od 3 miesięcy. Dzień później, pierwszym trenerem Unionu ogłoszony został Nenad Bjelica. Nazwisko Chorwata nie jest obce polskim kibicom, bowiem w latach 2016-18, przez niemal dwa pełne sezony prowadził on Lecha Poznań.

52-latek swoją kadencję w Unionie rozpoczął od wyjazdowego remisu z Bragą 1:1. Kilka dni później, w ligowym meczu z Borussią Moenchengladbach zakończona została seria 16 meczów bez zwycięstwa. Berlińczycy pokonali bowiem Die Wohlen 3:1.

Union miał jeszcze teoretyczne szanse na grę wiosną w fazie pucharowej Ligi Europy, jednak Żelaźni musieliby wspiąć się na wyżyny swoich umiejętności. W ostatnim meczu grupowym berlińczycy musieli bowiem pokonać Real Madryt i jednocześnie liczyć na porażkę Bragi w meczu z Napoli.

Choć drugi warunek został spełniony, pewny już pierwszego miejsca Real przypieczętował swoje zwycięstwo w grupie i na Olympiastadionie, przy akompaniamencie 73 tys. widzów, pokonał Union 3:2. Tym samym, przygoda Żelaznych z europejskimi pucharami zakończyła się już jesienią.

W następnej serii gier Bundesligi, przyszła pierwsza od 3 meczów ligowa porażka. Union został bowiem rozbity na wyjeździe przez równie walczące o utrzymanie Bochum 0:3.

Tak fatalną rundę berlińczycy zakończyli jednak zwycięstwem. Podopieczni Bjelicy pokonali na ,,Starej Leśniczówce’’ 2:0 FC Koeln i rzutem na taśmę wydostali się ze strefy spadkowej. 2023 rok Union zakończył na 15., ostatnim bezpiecznym miejscu w tabeli, z trzypunktową przewagą nad miejscem barażowym.

Co więcej, Union ma do rozegrania jedno spotkanie mniej. Bjelica miał debiutować w Bundeslidze 2 grudnia, wyjazdowym meczem z Bayernem. Spotkanie to zostało jednak odwołane z powodu ataku zimy w stolicy Bawarii.

Inne źródła

https://www.transfermarkt.pl/robert-gumny/leistungsdaten/spieler/353826/plus/0?saison=2023

https://www.transfermarkt.com/dawid-kownacki/leistungsdaten/spieler/208167

https://www.transfermarkt.pl/jakub-kaminski/leistungsdaten/spieler/407098

https://www.transfermarkt.com/bundesliga/formtabelle/wettbewerb/L1?saison_id=2023&min=8&max=34