Nauka gry na harfie - to łatwe

Harfa - Jeśli się nie bawisz, nie robisz tego dobrze! Camille Fournier i Garen Rees na NAMM 2016.

Ludzie są powszechnie zaskoczeni, gdy dowiadują się, że na podstawowym poziomie grać na harfie nie jest szczególnie trudno. Właściwie jest to jeden z instrumentów strunowych, na którym łatwo jest nauczyć się grać – nie trzeba naciskać palcami strun na odpowiednich progach lub wykonywać pociągnięć smyczkiem podczas gry. Do tego, harfy wydają dość przyjemny dźwięk, gdy się na nich gra, czego doświadczy każdy początkujący, z zawahaniem i popełniając błędy. Nawet gdy harfa wyłącznie stoi w pomieszczeniu i nikt jej nie używa, zdaje się ona przyciągać do siebie ludzi. Jest w niej pewien rodzaj magii. 

 Nauka gry na harfie jest naprawdę łatwa 

 Patrząc na spektrum instrumentów strunowych, harfę wymienia się jako jeden z tych, na których najłatwiej jest grać, podczas gdy gitarę oraz skrzypce ocenia się jako najtrudniejsze, jednak powszechnie uważa się, że jest na odwrót. Przez dosłownie tysiące lat ludzie grali na harfach. Starożytne cywilizacje opracowywały proste harfy, tak istotne dla późniejszego rozwoju tego instrumentu i grały na nich muzykę. Zarówno w minionych epokach, jak i w czasach nowożytnych, w różnych kulturach dookoła świata, łącznie z Bliskim Wschodem, Irlandią, Afryką, Chinami, Ameryką Południową i Meksykiem, mają swe miejsce harfy, na których grają bogacze i ludzie dobrze wykształceni, ale także zwykli, przeciętni ludzie. 

 To nie tak, że w tych regionach ludzie stają się mistrzami harfy, bo mają czas na to, by trenować arpeggio w swoim pokoju przeznaczonym do muzykowania lub mają pieniądze, aby wykupić lekcje gry. Harfy przetrwały próbę czasu dlatego, że są instrumentem przystępnym i łaskawym nawet dla najbardziej początkujących harfistów. Na przestrzeni czasu i na przekroju różnych cywilizacji, ludzie uczyli się grać albo sami, albo od harfisty w wiosce. Tak jak dzieje się to w przypadku większości rzeczy, im więcej wysiłku i poświęcenia włoży się w grę na harfie, tym bogatsza i bardziej wciągająca będzie muzyka, którą będziemy w stanie wytworzyć. Szczególną uciechą wiążącą się z grą na harfie jest to, że nawet prosty utwór muzyczny grany przez amatora będzie brzmiał pięknie. 

 Gdy bierzemy harfy i pokazujemy je ludziom, jesteśmy w stanie nauczyć osoby niewytrenowane muzycznie grać początek pieśni Raduj się, świecie (ang. Joy to the world) w około trzy minuty. To, co przychodzi trudno, to odciągnięcie ich potem od harf, by dali spróbować innym! Harfy okazują się być szczególnie łatwe w użyciu dla pianistów, ponieważ są już oni w stanie czytać zapis z kluczem wiolinowym i basowym, a do tego praca palców jest dość podobna. Tak jak przy grze na pianinie, melodia (linia melodyczna) grana jest na harfie prawą ręką, a akordy i bas – lewą. Tak jak pianino, harfa nie jest również prawo- czy leworęczna. Zarówno leworęczne, jak i praworęczne osoby będą grać na tym samym instrumencie i w ten sam sposób. 

 Jeśli harfa ma być pierwszym instrumentem, na jakim kiedykolwiek grałeś lub grałaś, to będzie ona dla ciebie całkiem przystępna. Ci, który mają już doświadczenie z pianinem, zazwyczaj umiejętnie szarpią struny oburącz i wygrywają melodię za pierwszym razem. Gitarzyści odkrywają, że tym razem nie będzie tu progów przy strunach ani kłopotliwych ułożeń rąk, żadnych hammeringów czy pick-offów i że technika gry jest dużo prostsza. Nauczenie się nowego akordu na poziomie mistrzowskim jest i proste, i oczywiste, niepotrzebna jest do tego tabela chwytów. 

 Czy można samemu się nauczyć? 

 Tak! Dużo harfistów, z którymi się spotykamy, są samoukami lub wzięli tylko kilka lekcji, by się rozkręcić. Innym bardziej komfortowo jest uczyć się od doświadczonego nauczyciela stacjonarnie, na YouTube, czy przez Skype. 

 Jeśli sądzisz, że chciałbyś się nauczyć, ale chcesz trochę wsparcia, Mel Bay wydaje naszą ulubioną prostą książkę, napisaną przez Darlene Walton, oraz płytę DVD – razem pod tytułem „The Harpsicle® Harp Method Book and DVD". Zestaw ten omawia wszystkie aspekty gry, spomiędzy zagadnień takich, jak strojenie instrumentu i wymiana strun, a podstaw techniki gry dla początkujących. Istnieje oczywiście kilka innych książek dla tych, którzy zaczynają. Zawsze mamy ich wybór na stanie, różne pozycje dostępne są również w sieci. 

 Jedną ostatnią rzeczą, którą warto wiedzieć, jest to, że społeczność muzyków grających na harfie (celtyckiej) i, z tego co nam wiadomo, harfistów różnych grup etnicznych, jest otwarta i gościnna. Harfiści lubią spotykać się z innymi harfistami i cieszyć się z okazji do zapewniania sobie nawzajem wsparcia. Od niewielkich, miejscowych harfowych zgromadzeń, poprzez kilkukrotne doroczne zgromadzenia regionalne, po największe międzynarodowe konferencje harfistów – to podczas tych wszystkich wydarzeń okaże się, że ich uczestnicy są szlachetną i serdeczną grupą. Nawet bezpośredni konkurenci są zazwyczaj przyjaciółmi w świecie harf i czyni to z niego miejsce, w którym naprawdę miło jest przebywać.