Stres? 4 sposoby na powstrzymanie mózgu od powtarzania, że najgorsze dopiero się wydarzy

Zdjęcie: SB Arts Media/Getty Images

Wyobraź sobie, że masz jutro rozmowę kwalifikacyjną do nowej pracy. Niektórzy ludzie mogą myśleć o tym, jakie pytania zostaną im zadane, aby mogli się przygotować lub wyobrazić sobie, że rozmowa przebiega pomyślnie.

Dla innych, myśl o rozmowie kwalifikacyjnej spowoduje, że będą miotać się i obracać przez całą noc myśląc o każdym najgorszym możliwym scenariuszu: bez względu na to, jak bardzo mogą być one nieprawdopodobne. Jeśli jesteś osobą, która ma tendencję do robienia tego ostatniego, masz skłonność do katastrofizowania.

Katastrofizowanie to tendencja do zakładania najgorszego, gdy wyobrażamy sobie przyszłą sytuację, nawet jeśli mamy dowody, że nie jest to najbardziej prawdopodobny wynik. Ludzie, którzy lubią czuć się pod kontrolą (i dlatego nie tolerują niepewności), są bardziej skłonni do katastrofizowania. Zostało to powiązane z lękiem, sugerując, że częste katastrofizowanie może być czynnikiem rozwoju pewnych problemów ze zdrowiem psychicznym.

Katastrofizowanie bierze się z przekonania, że wyobrażając sobie, co może pójść nie tak, jesteśmy w stanie lepiej uchronić się przed krzywdą: zarówno fizyczną, jak i psychiczną. Jednak ta tendencja jest pomocna tylko wtedy, gdy jesteś w stanie prawidłowo przewidzieć, co się wydarzy w danej sytuacji i jak to sprawi, że będziesz się czuć.

Gdy wyobrażamy sobie przyszłe wydarzenia, doświadczamy emocjonalnej reakcji na tworzoną przez nas historię i używamy tej reakcji, aby określić, jak będziemy się czuć w przyszłości. Jednak ten sposób przewidywania przyszłości jest często błędny, ponieważ nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie wszystkiego, co może się wydarzyć.

Może to doprowadzić do tego, że w naszych głowach będziemy tworzyć niewłaściwe reakcje emocjonalne na przyszłe sytuacje.

Jednak nasza wiara w to, co wydarzy się w przyszłości, może mieć duży wpływ na nasze zachowanie. Na przykład ludzie, którzy optymistycznie (a nawet realistycznie) patrzą w przyszłość, są bardziej skłonni do próbowania nowych rzeczy.

Są również skłonni zauważyć to, co poszło dobrze w nowych sytuacjach. Z drugiej strony, ludzie, którzy katastrofizują to, co może pójść źle, rzadziej próbują nowych rzeczy. A kiedy już spróbują czegoś nowego, częściej zauważają, co poszło nie tak. To będzie przechowywane w ich pamięci i doda do powodów, dla których nie powinni próbować nowych rzeczy w przyszłości.

W rezultacie katastrofizowanie może prowadzić do niepotrzebnego stresu i niepokoju oraz może powstrzymać cię przed robieniem rzeczy, z których mógłbyś czerpać radość lub naukę.

Jeśli jesteś kimś, kto ma tendencję do katastrofizowania, gdy jesteś zestresowany lub niespokojny, jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby sobie pomóc:

Podejmuj decyzje rano

Często w nocy martwimy się o przyszłość. Kiedy śpimy, aktywność w racjonalnej części naszego mózgu jest zmniejszona, a aktywność w bardziej emocjonalnej części naszego mózgu jest zwiększona. W rezultacie mamy tendencję do używania naszego mózgu do emocjonalnego wyobrażania sobie przyszłości, gdy jesteśmy obudzeni w nocy. Brak snu może również sprawić, że będziemy bardziej wrażliwi na rzeczy, które postrzegamy jako zagrażające. To może prowadzić do tego, że skupiamy się bardziej na tym, co może pójść źle i sprawia, że jesteśmy bardziej podatni na katastrofizację.

Pomocne może być przypominanie sobie, że nie myślisz racjonalnie, gdy leżysz nie śpiąc i martwiąc się o coś. Pomocne może być również czekanie do rana na podjęcie decyzji, kiedy mózg jest wypoczęty.

Naucz swojego wewnętrznego krytyka, by był bardziej empatyczny

Katastrofizowanie może być napędzane przez naszego wewnętrznego krytyka, który może używać ostrego języka, wywołując w nas emocje.

Kiedy tak się dzieje, spróbuj wyobrazić sobie swojego wewnętrznego krytyka tak, jakbyś patrzył oczami kogoś innego. Jakiego języka używasz i czy użyłbyś go mówiąc o kimś innym w podobnej sytuacji? Czy język, którego używa twój wewnętrzny krytyk jest pomocny lub zasadny?

Często odpowiedzi na te pytania będą brzmiały: nie. Bądź świadomy języka, którego używa twój wewnętrzny krytyk, gdy jesteś zmartwiony lub zestresowany. Jeśli jest on zbyt ostry, spróbuj przestawić się na bardziej życzliwy sposób mówienia o sobie.

Wymyśl lepszą historię

Nawet jeśli w przeszłości wszystko poszło źle, jest mało prawdopodobne, że tak samo będzie w przyszłości: mimo tego, co możemy sobie wmawiać. Jeśli masz tendencję do katastrofizowania przyszłych wydarzeń, spróbuj zamiast tego pomyśleć o tym, jak to wydarzenie może się udać, co może pomóc ci poczuć mniejszy niepokój.

Inną strategią jest wymyślenie nie jednej, ale kilku wiarygodnych historii o tym, co może się wydarzyć. Może to pomóc w przypomnieniu sobie, że historie, które sobie opowiadasz, są tylko historiami. Skupienie się na historiach o pozytywnym zakończeniu może również pomóc w zmniejszeniu poczucia zmartwienia lub stresu.

Bądź dla siebie miły

Spróbuj mieć więcej współczucia wobec siebie, gdy rozważasz swoją przyszłość. Jest to trudniejsze niż możesz sobie wyobrazić, nawet dla ludzi, którzy są bardzo współczujący i empatyczni wobec innych.

Współczucie i empatia ewoluowały, aby pomóc nam w dobrej interakcji z innymi. Jako takie, współczucie i empatia nie są tak naprawdę przeznaczone do wykorzystania dla siebie. Jednak małe rzeczy, takie jak pytanie o radę, jakiej mógłbyś udzielić przyjacielowi w swojej sytuacji, mogą pomóc ci skontaktować się z głosem współczucia.

Częste praktykowanie tego może nawet pomóc ci dostrzec rozwiązania tam, gdzie w przeciwnym razie mógłbyś skupić się tylko na problemie.

Planowanie sposobów, w jakie rzeczy mogą pójść źle w przyszłości, służy pewnemu celowi, a jest nim zapewnienie nam bezpieczeństwa. Ale jeśli często okazuje się, że katastrofizujesz, myśląc o wszystkich najgorszych scenariuszach, zwłaszcza ze szkodą dla własnego zdrowia psychicznego, może być ważne, aby przypomnieć sobie, że rzeczy, o które się martwisz, mogą nigdy się nie wydarzyć, a jeśli się wydarzą, prawdopodobnie okażą się znacznie lepsze niż myślisz.