Bardzo blisko mnie

Najwyraźniej czujemy się bliżej z naszym smartfonem niż kolegą lub sąsiadem – traktujemy małe komputery jak naszych towarzyszy życia: ufamy im raz bardziej, raz mniej, pozwalamy im nas stresować lub pomagać w redukowaniu stresu. Sugeruje to większa ankieta z udziałem łącznie około 1000 niemieckich i brytyjskich uczestników. Okazało się, że nasza relacja z tymi urządzeniami jest podobna do relacji z bliskimi osobami.

Psycholodzy rekrutowali osoby testowane z wykorzystaniem ogłoszeń online na Facebooku i eBayu. Pytali uczestników badania przykładowo o to, w jakim stopniu byli pewni, że ich smartfon ich nie rozczaruje albo rozzłości, jak często myśleli o urządzeniu, kiedy go akurat nie używali lub czy myśl o byciu bez smartfonu sprawiała im stres. 

Związek ze smartfonem?

W związku z pytaniem o emocjonalne znaczenie naukowcy zlecili uczestnikom pracę przed monitorem ekranowym. Mieli na początku samych siebie, jak również ludzi ważnych w ich życiu, ustawić jako figury na polu szachownicy. Dystans do samego siebie, odgrywał wówczas emocjonalne znaczenie tej osoby. To samo zadanie uczestnicy mieli wykonać w stosunku do swoich urządzeń, począwszy od smartfonu poprzez laptopy i radia skończywszy na telewizorze.

Jak się okazało, smartfony były mniej ważne niż partnerzy, rodzice, rodzeństwo, krewni lub zwierzęta domowe – ale były ważniejsze niż koledzy z pracy, koledzy z klasy, sąsiedzi lub nauczyciele. Spośród wszystkich urządzeń smartfony były tymi, które miały największe znaczenie dla swoich posiadaczy. Psycholodzy radzą, nasze obchodzenie się z telefonami nie oceniać tylko jako uzależniające albo patologiczne, tylko jako stosunek społeczny, wraz ze wszystkimi jego sprzecznościami. Za pomocą smartfonów mogliśmy zaspokoić podstawowe potrzeby bliskości i kontaktu oraz rozwinąć nasze umiejętności komunikacyjne.