Nauczanie przechodzi kryzys. Ukończenie studiów oświatowych może pomóc

Mimo najlepszych wysiłków pop kultury obrazującej nauczanie jako „powołanie” w rzeczywistości mniej osób niż kiedykolwiek na nie odpowiada.

Zeszłej jesieni badacze z Brown University i University at Albany przedstawili problem w najbardziej surowy sposób. Interesowało ich to, że zainteresowanie zawodem spadło o blisko 40% od 2010 roku. Jeżeli tego nie odwrócimy, zmierzymy się z poważnymi brakami nauczycieli, które będą utrudniały szkołom w całym kraju zatrudnienie pełnego wymaganego personelu, nie mówiąc o przygotowaniu naszych dzieci do bycia obywatelami w społeczeństwie.

Jako głowa jednej z przodujących narodowo szkół oświatowych moi koledzy i ja mierzymy się z tym wyzwaniem każdego dnia. Jak przyciągamy, inspirujemy i przygotowujemy najlepsze mózgi w kraju do rozpoczęcia kariery nauczycielskiej, gdy jest ona konfrontowana z codzienną gradacją złego PR górującego nad długotrwałymi systemowymi przeszkodami?

Musimy uatrakcyjnić ten zawód dla kolejnego pokolenia nauczycieli, którzy mają więcej możliwości rozwoju kariery niż kiedykolwiek. Zaczynamy od popierania bardziej kompetytywnych wynagrodzeń dla nauczycieli najważniejszego czynnika w kształtowaniu atrakcyjności i poważania profesji. Według National Education Association średnia pensja nauczycielska wynosiła w latach 2020-2021 41 770 dolarów podczas, gdy różnica między wynagrodzeniem nauczycieli, a wykonawców podobnych profesji wynosiła średnio 23,5% w 2021 roku.

Co więcej, szeroki wybór warunków i ulepszenia środowiskowe konieczne są do przyciągnięcia nowych oraz zatrzymania obecnych nauczycieli, wzmocnienia ich głosów i przywrócenia szacunku dla zawodu. Zawiłe ataki legislacyjne na program nauczania, ogromne skupienie na standaryzowanym testowanie i rozluźnienie wymagań certyfikatów nauczycielskich w kilku stanach, deprofesjonalizacja ‒ i ograniczona autonomia ‒ nadszarpują radość i kreatywność wynikającą z nauczania. 

Professor Joshua Weishart z West Virginia University College of Law w niedawnym artykule „The Right to Teach” zgłębił prawa nauczycieli jako wychowawców i jako środki podtrzymujące profesję. Wychowawcy potrzebują wsparcia polityków, zarządów szkół i dzielnic, a edukacja nauczyła liderów podnosić głos. To upoważnia ich do rozwijania wzbogacających, satysfakcjonujących zajęć i doświadczeń edukacyjnych dla młodzieży. Zmiany wzmacniające pozycję nauczycieli tylko pomogą w gruntownej przebudowie, jakiej ten zawód desperacko potrzebuje. 

Lepsze wynagrodzenie, poprawione warunki i ścieżki rozwoju kariery są konieczne. Musimy także rozpoznawać i opowiadać się za atrybutami czyniącymi zawód nauczyciela tak satysfakcjonującym. Nauczanie stymuluje obie półkule mózgu ‒ emocjonalną stronę odpowiadającą za kreatywność i współczucie oraz stronę analityczną, która docieka możliwości rozwiązania problemu, rozwija umiejętności przywódcze i zaspokaja ambicję. Nauczanie zawsze było wymagającą profesją, zdolność wywoływania bezpośredniego wpływu na życia uczniów historycznie uczyniła ten zawód jednym z najbardziej wynagradzających. 

Szkoły oświatowe mają do odegrania ważną rolę w podnoszeniu jakości zawodu i odbudowywaniu satysfakcji potencjalnych i obecnych nauczycieli. Przez tworzenie głębokich, długotrwałych partnerstw ze społecznościami szkół publicznych możemy wzmocnić i wynieść marzycielsko utalentowanych nauczycieli oraz określić szkoły jako: miejsca pełne błyskotliwości, energii, inspiracji i potencjału. Takie partnerstwa zbudowane na wspólnych ekspertyzach i wzajemności mogą wykorzystać talenty w naszych szkołach, równocześnie inspirując przyszłych i obecnych nauczycieli szukających ścieżki kariery w zawodzie.

Biorąc pod uwagę zmieniające się wymagania, musimy także wprowadzić innowacje w sposobach przygotowywania nauczycieli. Od dzisiejszych nauczycieli oczekuje się bycia managerami klas, pracownikami socjalnymi i społecznymi aktywistami. Nie trenujemy ludzi tylko do prowadzenia zajęć, ale także do przyczyniania się do dobrobytu w społeczeństwie wokół nich. Jednym ze sposobów jest kontynuacja wzmacniania i powiększania bogatych klinicznie doświadczeń sprzed  kariery zawodowej. Programy rezydencyjne dla silnych nauczycieli umożliwiają przyszłym wychowawcą nauczanie klas przed ukończeniem szkoły, oferują doświadczenie interakcji z uczniami, rozwijają angażujące plany przeprowadzenia zajęć i pozwalają poczuć szanse i wyzwania w przekroju roku szkolnego. W zamian ukończenie szkoły oświatowej zapewnia społecznościom szkół dzielnicowych dedykowaną siatkę dobrze przygotowanych, oddanych wychowawców gotowych na poznanie wyzwań stanowiska pracy. Pomoc mentorska, kontynuacja profesjonalnego rozwoju i wspinanie się po szczeblach kariery może zatrzymać więcej nauczycieli i wzbogacić lokalne szkoły.

Ostatecznie czasem musimy wyjść poza komfort akademii i stać się zaciętymi obrońcami naszej profesji znajdującej się pod nieustannym atakiem. Powiększanie aktywizmu przeciw nauczaniu tworzy środowisko, w którym nauczyciele są ograniczeni w tym, co mogą mówić i czego nauczać. Nikt nie chciałby podjąć się zawodu, gdzie mógłby spotkać się z oskarżeniem, wypowiedzeniem, lub nawet przemocą za podążanie za programem lub nauczanie dzieci prawdy. Jako liderzy musimy wywoływać fałszywe narracje i rasistowskie ataki dotyczące naszego zawodu.

Nauczanie to jeden z najstarszych i najbardziej legendarnych zawodów w naszym społeczeństwie. Jednak obecny jego stan jest niezrównoważony. Z pewnością musimy przygotować nauczycieli do radzenia sobie w wymagającym środowisku, jednak musimy także pracować nad uczynieniem nauczania szanowanym, dobrze płatnym i satysfakcjonującym zawodem, jakim zasługuje być.