Czy pyszny błąd doprowadził do powstania tego dania narodowego?

Zdjęcie: David Malosh dla The New York Times

Jeśli, kiedykolwiek zamówisz sopa lub zupę w Paragwaju, nie spodziewaj się, że dostaniesz parującą miskę bulionu. Zamiast tego otrzymasz gęsty i serowy kawałek chleba kukurydzianego.

Chleb ten, znany również jako sopa Paraguaya, jest jednym z najpopularniejszych dań w kraju. Mąkę kukurydzianą, cebulę, ser, mleko i jajka miesza się ze sobą, aby uzyskać kremowy chleb kukurydziany o konsystencji zbliżonej do budyniu chlebowego, który jest powszechnie podawany wraz z grillowanym mięsem.

Chleb może być trudny do znalezienia w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszka blisko 30 tysięcy Paragwajczyków co czyni ich najmniejszą grupą latynoską w kraju, według danych statystycznych.

Dla amerykańskich kucharzy z Paragwaju może być wyzwaniem upewnienie, że wilgotna konsystencja chleba pozostaje taka sama przy użyciu amerykańskich składników. Zamiast tradycyjnego w przepisie kremowego queso Paraguaya, wielu szefów kuchni i kucharzy zastępuje podobnymi serami, takimi jak mozzarella, Muenter i Monterey Jack.

Nancy Ojeda otworzyła restaurację I Love Paraguay, w Sunnyside w Queens w 2007 roku po sprzedaniu trzech innych restauracji w Paragwaju. „Widzieliśmy, jak ludzie płaczą” powiedziała po hiszpańsku o reakcjach klientów na jej sopa. „Nie mogą w to uwierzyć. Mówią, że to ten sam smak co w Paragwaju.”

Istnieje wiele opowieści o pochodzeniu tego chleba, wszystkie o podobnej treści: w połowie XIX wieku, kiedy prezydentem Paragwaju był Carlos Antonio López, na obiad często podawano zupę kukurydzianą. Ale pewnego dnia szef kuchni prezydenta zapomniał się podczas dodawania mąki kukurydzianej i dodał jej za dużo. Próbując naprawić potrawę, szef kuchni włożył sopę do piekarnika i podał ją prezydentowi jako chleb kukurydziany. Przywódca tak bardzo pokochał ten chleb, że uznał go za danie narodowe i nazwał sopa Paraguaya,

„Od tego czasu Paragwajczycy wytwarzają sopa”, powiedziała Bridget Maria Chesterton, profesor historii na Buffalo State University. Ale pierwsza opublikowana wersja przepisu pochodzi z książki kucharskiej z 1931 roku autorstwa Raquel Livieres de Artecona.

Inni Paragwajczycy, jak Liliana Rodas de Araujo, mówili, że chleb był pieczony przez wiele lat, zanim prezydencki szef kuchni popełnił błąd. Pani Rodas de Araujo powiedziała, że Cario-Guaraní - grupa rdzennych Paragwajczyków, którzy mieszkali w pobliżu jej rodzinnego miasta, Asunción – prawdopodobnie używali rodzimej kukurydzy i piekli podobny rodzaj chleba, gdy dowiedzieli się o mleczarstwie od hiszpańskich kolonistów.

Pani Rodas de Araujo otworzyła Café Guarani w 2019 roku w Pacific Grove w Kaliforni i zawsze podawała sopę, ale nieustannie eksperymentuje przy przepisie. Tęskni za technikami, które sprawiły, że chleb był wyjątkowy w Paragwaju, takimi jak używanie liści bananów jako papieru pergaminowego lub pieczenie chleba w piecu błotnym. Ma nadzieję, że wkrótce odtworzy przynajmniej jeden z tych elementów za pomocą pieca do pizzy w swojej restauracji.

Przepis na sopa Paraguaya serwowany w Cafe Nena’i w Austin w Teksasie został przekazany Gladys Benitez przez jej 85-letnią babcię, która była szefem kuchni prezydenta Paragwaju. Codziennie pani Benitez i jej matka, Elena Sanguinetti, robią około 20 grubych kawałków chleba kukurydzianego. Podawały również sopę z chorizo jako przystawkę podczas tymczasowej restauracji, którą zorganizowały około rok temu.

Pani Benitez chętnie łączyła się ze swoimi korzeniami i wielokrotnie pytała matkę, jak gotować paragwajskie przepisy swojej babci. „Błagałam i płakałam, żeby dostać te przepisy od mojej babci” powiedziała.