Londyńskie Metro

Otwarte w 1863 roku ma łącznie jedenaście linii, 270 stacji i ponad 400 km torów, co czyni je trzecim najdłuższym systemem metra na świecie. Londyńskie metro przewozi ponad miliard pasażerów rocznie, czyli około 3 miliony każdego dnia. Najgłębsze stacje znajdują się ponad 60 metrów pod powierzchnią ziemi, jednak 55% torów biegnie nad nią.

W latach 30. XIX wieku władze Londynu wpadły na pomysł połączenia centrum Londynu z oddalonymi od niego dużymi stacjami kolejowymi. W 1863 roku otwarto pierwszą podziemną kolej, Metropolitan Line. Drewniane wagony były napędzane przez lokomotywy parowe. System torów stopniowo się rozrastał. Do końca XIX wieku większość linii wykorzystywała energię elektryczną do zasilania pociągów. Podczas II wojny światowej wiele stacji metra było schronami przeciwlotniczymi, w których ludzie szukali schronienia podczas niemieckich bombardowań miasta.

Na przestrzeni dziejów wielkość tuneli zmieniała się, tak że dziś po mieście jeżdżą dwa różne typy pociągów. Dzięki nowoczesne ruchomym schodom pasażerowie dostają się na głębokie stacje metra. Jubilee Line jest ostatnią linią, która została zbudowana. Została otwarta w 1979 roku na cześć 25-lecia panowania królowej Elżbiety jako monarchy. W latach 90. została przedłużona na wschód do Docklands.

Londyńskie metro normalnie działa codziennie między 5 rano a północą. Niektóre linie pozostają otwarte przez całą noc na specjalne okazje, takie jak Sylwester. Stacje londyńskiego metra mogą być bardzo zatłoczone w godzinach szczytu w dni powszednie. Mimo że system jest tak duży, pociągi zazwyczaj jeżdżą na czas. Przez dziesięciolecia stacje metra były modernizowane. W ostatnich latach wiele z nich zostało wyposażonych w dostęp do Wi-Fi, aby podróż była jak najbardziej komfortowa. Znany symbol londyńskiego metra, czerwone koło z niebieskim paskiem, powstał na początku XX wieku i od tego czasu niewiele się zmienił.

Niektóre ze stacji londyńskiego metra to budynki, które mają szczególną wartość architektoniczną. Wiele oryginalnych stacji zostało odrestaurowanych i wygląda podobnie jak ponad sto lat temu.

Mimo że tak wiele osób korzysta z metra każdego dnia, bilans bezpieczeństwa systemu jest bardzo dobry. Większość zgonów, do których dochodzi w metrze, to samobójstwa.

Londyńskie metro boryka się również z problemami środowiskowymi. Ponieważ poziom wody w Tamizie stale się podnosi, z niektórych stacji metra trzeba codziennie wypompowywać tysiące metrów sześciennych wody.