Odstąp od Igrzysk: cztery pomijane muzea Paryskie do zwiedzenia podczas Igrzysk Olimpijskich

Palais Chaillot został zbudowany na Międzynarodową Wystawę w 1937 roku i oferuje piękny widok na Wieżę Eiffla. Zdjęcie: Chad Ehlers/Alamy 

Miasto architektury i dziedzictwa 

To muzeum oferuje podróż przez najbardziej sensacyjne budowle Francji od czasów średniowiecza do czasów obecnych. Jest ono położone za Sekwaną naprzeciwko Wieży Eiffla we wschodnim skrzydle Chaillot Palace, które zostało zbudowane na Wystawę Międzynarodową w 1937 i znajdują się w nim pełnowymiarowe odlewy elementów architektonicznych, kopie fresków i malowideł ściennych oraz modele budynków. Architekt Eugène Viollet-le-Duc (1814–1879) stworzył ideę muzeum rzeźby porównawczej, skupiającej się na Francuskich zabytkach, jako sposobu szerzenia wiedzy i świadomości o architekturze średniowiecznej. Jego odlewy gipsowe wykonywano w całej Francji, a następnie składano je tutaj. 

Drugie piętro jest zadedykowane rozwojowi architektury w XIX i XX wieku. Jeden z modeli Paryża przedstawia zmiany wprowadzone przez Barona Haussmanna w 1854; kolejny przedstawia mieszkanie z powojennego Cité Radieuse Le Corbusiera w Marsylii. W muzeum znajdują się również reprodukcje fresków i witraże francuskie od okresu romańskiego do początków renesansu. Ta kolekcja oferuje bezcenne informacje archeologom i stanowiła podstawę projektów renowacji kościołów, katedr i opactw, w tym katedry Notre Dame. Muzeum posiada modele szkieletu katedry i iglicy, które zawaliły się w wielkim pożarze w 2019 roku. 

Otwarte Śr. – pon. 11:00-19:00, czw. Czynne do 21:00, nieczynne 24-27 lipca, 9 euro bilet standardowy, 6 euro bilet ulgowy, citadel architecture.fr.en 

Muzeum wyzwolenia Paryża 

Dawny bunkier, z którego Henri Rol-Tanguy dowodził paryskim ruchem oporu podczas wyzwalania Paryża. Zdjęcie: Thomas Samson/Getty Images 

25 sierpnia 2019 Paryż obchodził 75. rocznice wyzwolenia z okupacji nazistów. Nowe muzeum zostało zadedykowane zwycięstwu i jego dwóm dowódcom, generałowi Jacques-Philippe Leclercowi i bohaterowi ruchu oporu Jean Moulinowi. Lokalizacja muzeum, sposób przedstawienia okupacji niemieckiej i francuskiego ruchu oporu – a także bezpłatny wstęp – sprawiają, że jest to jedno z najbardziej fascynujących muzeów w mieście. 

Mieści się w jednej z dwóch XVIII-wiecznych budek celnych, znajdujących się bezpośrednio nad dawnym bunkrem dowodzenia Henriego Rol-Tanguya, przywódcy paryskiego ruchu oporu. Pod ziemią, zestaw słuchawkowy mieszanej rzeczywistości przedstawia Tanguya, znanego jako „Pułkownik Roy”, Moulina i innych bojowników ruchu oporu, a także pokazuje, jak zbudować uliczną barykadę. 

Wychodząc z powrotem po 100 stopniach na poziom parteru, muzeum opowiada o okupacji od jej początków 25 czerwca 1940, z wystawami przedstawiającymi tych, którzy walczyli w tajnej wojnie z okupacją, a także Leclera i 2. Dywizji Pancernej Wolnych Francuzów. Propagandowe plakaty nazistów, opowieści o walkach ruchu oporu i poruszające wywiady wideo wypełniają drogę do pomieszczenia poświęconego wydarzeniom sześciu dni wyzwolenia, które zaczęły się 19 sierpnia 1944. Każdy dzień jest dokładnie opisany, zaczynając od ulotek wzywających mieszkańców Paryża do walki, poprzez opowieści o walkach na ulicach, kapitulację nazistów przed wojskiem Leclera i przybycia generała de Gaulle’a do Paryża. 

Zdjęcie 3 Suknia Marguerite Sabaut z okazji wyzwolenia z 1945 roku. Zdjęcie: Pierre ANTOINE/©Pierre Antoine 

Podczas okupacji Paryżanka Marguerite Sabaut stworzyła suknie udekorowaną kilkoma paryskimi zabytkami, mając nadzieję, że pewnego dnia ubierze ją wraz z dopasowanymi kolczykami i torebką udekorowaną Krzyżem Lotaryńskim, symbolem Wolnej Francji. Madame Sabaut miała na sobie swój strój podczas parady na Polach Elizejskich 26 sierpnia. Oto niektóre z wielu pamiątek Wyzwolenia, które można tu zobaczyć. 

Otwarte od wtorku do niedzieli w godzinach 10:00-18:00, wstęp wolny, museeliberation-leclerc-moulin.paris.fr/en 

Petit Palais 

Les Halles, 1895, autorstwa Léona Lhermitte'a, w zbiorach Petit Palais Musee des Beaux Arts w Paryżu. Zdjęcie: Album/Alamy 

Petit Palais został zbudowany aby przedstawić światu Francuską sztukę na Wystawie Powszechnej w 1900. Obecnie jest to miejskie muzeum sztuk pięknych, posiadające prace od czasów antycznych do czasów współczesnych, z eklektyczną kolekcją obrazów, rzeźb i mebli. Najbardziej znane jest jednak jako muzeum sztuki końca XIX i początku XX wieku. 

Galerie pokazują rozwój realizmu w malarstwie, zaczynając od Gustava Courbeta. Wśród jego znaczących dzieł jest „Le Sommeil”, odważne płótno przedstawiające dwie splecione nagie kobiety. Obraz został zlecony przez tureckiego dyplomatę zaintrygowanego sposobem przedstawiania kobiet przez Courbeta, co wywołało niemały skandal. 

Malarze realizmu usiłowali przedstawić życie miejskie i społeczności klasy robotniczej, a miasto Paryża wspierało ten ruch poprzez zakupy. W 1889, Léon Lhermitte otrzymał zlecenia namalowania monumentalnego dzieła dla Paryskiego Ratusza: Les Halles, przedstawiający historyczny targ spożywczy miasta, które wywołało sensację na Salonie Paryskim w 1895 roku. Podczas gdy niektórzy krytykowali temat, twierdząc, że jest trywialny, inni chwalili witalność sceny i kunszt malarza. W 1904 dzieło sztuki znalazło swoje miejsce w Petit Palais, ale później zostało schowane na ponad 80 lat, zanim zostało odrestaurowane i ponownie wystawione. 

Ferdynand Pelez oddał się malowaniu życia skromnych i ubogich. Jego ponura praca „Le Parade des Humbles” stanowi krytyczny opis artystów cyrkowych, ukazując cyrk, jako ponurą scenę pełną zmęczenia i nudnych sztuczek. Te płótna przedstawiają Paryż Émile Zola, i przez długi czas były niezauważane i zapomniane. Uznając ich znaczenie, Perir Palace przywrócił tym wspaniałym dziełom należną uwagę opinii publicznej. 

Otwarte od wtorku do niedzieli w godzinach 10:00–18:00, wstęp wolny, petitpalais.paris.fr/en. 

Palais Galliera 

Zdjęcie 5 Spódnica Pierre’a Cardina w Palais Galliera. Zdjęcie: Stéphane de Sakutin/Getty Images 

Palais Galliera jest prawdziwym sanktuarium dla miłośników mody. Zbudowany pod koniec XIX wieku budynek w stylu Beaux-Arts jest dziełem architekta Paula--René-Léona Ginaina, zaprojektowany według specyfikacji Marii Brignole Sale de Ferrari, Księżną Galliery, która chciała mieć miejsce, w którym mogłaby zaprezentować swoje kolekcję dzieł sztuki. 

Ukończona w 1894 roku, została później przekazana miastu i otwarta jako muzeum mody w 1977 roku. Niedawno ją odnowiono i dodano nowe galerie oferujące wycieczkę po modzie od XVII wieku do dnia dzisiejszego, z regularnie odnawianymi wystawami. 

Ta wspaniała kolekcja ponad 200 000 elementów obejmuje odzież, akcesoria, plakaty, rysunki i zdjęcia. W chronologicznej i tematycznej podróży odwiedzający odkrywają rozwój mody poprzez niezwykłe dzieła, które są dowodem kreatywności i kompetencji ich twórców. Części garderoby na wystawach sięgają od XVIII-wiecznego ubioru męskiego po projekty awangardowe, XIX-wiecznych gorsetów do sukienek koktajlowych z lat 50. XX wieku, wraz z pracami Yves Saint Laurent, Cristóbal Balenciaga, Christian Dior oraz innych ikon designu. 

Pierwsza kolekcja Christiana Diora z 1947 roku stanowiła punkt zwrotny w historii mody. Jego sylwetka w stylu New Look, z zaokrąglonymi ramionami, podkreśloną talią i pełnymi spódnicami, przywróciła idealizowaną kobiecość, wyzwalając się z ograniczeń okresu wojennego. To wydarzenie zasygnalizowało początek nowej złotej ery haute i przywrócenie Paryżowi statusu światowej stolicy mody. 

Otwarte od wtorku do niedzieli od 10:00-18:00, w czwartki do 21:00, 12 euro bilet normalny, dla osób w wieku 18-26 lat i studentów 10 euro, dla osób poniżej 18. roku życia wstęp wolny, palaisgalliera.paris.fr/ 

Jest to zredagowany fragment książki 111 muzeów w Paryżu, których nie należy przegapić autorstwa Anne Carminati i Jamesa Wesolowskiego wydanej przez 111 PLACES (13,99 funtów).