Panda olbrzymia

Panda olbrzymia to niedźwiedź, który zamieszkuje centralną część Chin. Jego cechą szczególną jest czarno białe futro. Pandy należą do najbardziej zagrożonych gatunków na świecie, ponieważ ich całkowita ilość to zaledwie 2300 osobników, z czego 2000 z nich żyje na wolności a 300 w różnego rodzaju ogrodach zoologicznych. 

Panda olbrzymia została wyparta ze swojego naturalnego środowiska z powodu wylesiania, intensywnego rolnictwa i tworzenia nowych osiedli. W związku z tym, w wielu krajach, prowadzone są kampanie mające na celu uratowanie tego pięknego zwierzęcia.

Panda olbrzymia może osiągnąć wysokość do 1,5 metra i ważyć do 150 kg. Pandy mają ciała jak niedźwiedzie, ale naukowcy nie wiedzą, dlaczego porasta je czarno-białe futro. Grube futro utrzymuje je w cieple podczas mroźnych zimowych miesięcy, a biały kolor chroni je przed ewentualnymi wrogami w ośnieżonych górach, w których żyją. Pandy mają duże zęby, które są im potrzebne do jedzenia bambusa, ich podstawowego pożywienia. Zwierzęta te mogą zjeść nawet 15 kg bambusa dziennie. Ponieważ ma on niską wartość odżywczą, nie daje pandom dużej ilości energii potrzebnej do dłuższego poruszania się. Większość dnia spędzają na wędrówkach w poszukiwaniu pożywienia i wody.

Pandy olbrzymie mogą żyć do 20 lat na wolności i 30 lat w ogrodach zoologicznych. Zaczynają się rozmnażać między 4 a 8 rokiem życia. Ciąża Pandy olbrzymiej trwa od 3 do 5 miesięcy. Kiedy młode pandy przychodzą na świat, są ślepe i bardzo małe; ich wielkość to 1/1000 wielkości matki. Jak wszystkie ssaki, otrzymują pożywienie od matki, z którą przebywają przez półtora do trzech lat, zanim będą w stanie przeżyć samodzielnie.

Pandy mają niski wskaźnik urodzeń. Kiedy samica rodzi dwie pandy, zazwyczaj przeżywa tylko jedna. W ciągu swojego życia samica może urodzić od 5 do 8 młodych rocznie. Grozi im całkowite wymarcie, ponieważ ich przestrzeń życiowa staje się coraz mniejsza. Na pandy olbrzymie polowano od wieków, głównie z powodu ich miękkiego futra.

Pandy stały się łącznikiem między komunistycznymi Chinami i kapitalistycznym Zachodem. Po raz pierwszy mieliśmy szansę je poznać w połowie XIX wieku. W latach-60-tych rząd chiński zdał sobie sprawę, że musi coś zrobić, aby je chronić. Od tego czasu utworzono 40 rezerwatów, w których zwierzęta te mogą czuć się bezpieczne. W latach-70-tych komunistyczny rząd Chin rozpoczął sprzedaż pand do zachodnich ogrodów zoologicznych, co odegrało znaczącą rolę w otwarciu tego kraju na zachód. 

W 1937 roku Chińczycy sprzedali pierwszą pandę i trafiła ona do ogrodu zoologicznego w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. Obecnie, poza Chinami, żyje ich około 45 sztuk, a zoolodzy robią co w ich mocy, by stymulować ich rozmnażanie, wydając na ten cel miliony dolarów. Osobniki, które osiągają dojrzałość, są czasami uwalniane z zamknięcia do swojego naturalnego habitatu.