2025-02-21 09:28:12 JPM redakcja1 K

Paryż - miasto zakochanych

Paryż jest niezwykle magicznym miejscem dla milionów turystów, którzy odwiedzają to miasto. Warto pamiętać o tym, że do większości atrakcji najlepiej udać się przed 26 rokiem życia, gdyż wejście będzie wtedy bezpłatne.

Zdjęcie: Getty Images

Miejsca warte zobaczenia

Wieża Eiffla

Wieża Eiffla, zbudowana w 1889 roku z okazji Wystawy Światowej w Paryżu, miała początkowo upamiętnić setną rocznicę rewolucji francuskiej. Projekt autorstwa Maurice'a Koechlina i Émile'a Nouguiera został zrealizowany przez inżyniera Gustave'a Eiffela, którego firma podjęła się budowy tej imponującej konstrukcji. Wieża osiąga wysokość 330 metrów, co czyni ją najwyższą budowlą w Paryżu. Jej konstrukcja składa się z 18 038 metalowych części połączonych około 2,5 miliona nitów, a całkowita masa wynosi około 10 100 ton.

Początkowo planowano, że wieża zostanie rozebrana po 20 latach, jednak dzięki wykorzystaniu jej do eksperymentów naukowych, takich jak telegrafia bezprzewodowa, udało się ją zachować. Podczas budowy wielu artystów i intelektualistów protestowało przeciwko jej wzniesieniu, uważając ją za szpecącą krajobraz Paryża. Obecnie wieża jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych na świecie, przyciągającą miliony odwiedzających rocznie.

Co siedem lat wieża jest malowana, aby zapobiec korozji; do tego procesu zużywa się około 50–60 ton farby. Wieża Eiffla była najwyższą budowlą na świecie do 1930 roku, kiedy to przewyższył ją nowojorski Chrysler Building. W zależności od temperatury wysokość wieży może zmieniać się o około 18 centymetrów z powodu rozszerzalności cieplnej metalu.

Zdjęcie: https://eiffel-tower.paristickets.com/?ci=2&cm=398513325_1296324461795953_c_o_the%20eiffel/%20tower%20tour_p_{extensionid}&msclkid=58f75c90af9412eadca03b27e83b3b78&utm_source=bing&utm_medium=cpc&utm_campaign=Paris%20-%20Eiffel%20Tower%20-%20Other%20Languages%20-%20Rest%20of%20Europe%20-%20Search%20-%20All%20-%20All%20-%20cid243&utm_term=the%20eiffel%20tower%20tour&utm_content=Tours%20-%20Broad%20-%20English%20-%20All

Luwr

Luwr w Paryżu to jedno z największych i najważniejszych muzeów na świecie, mieszczące się w dawnym pałacu królewskim. Jego historia sięga XII wieku, kiedy to król Filip II August wzniósł w tym miejscu zamek warowny. W XVI wieku, za panowania Franciszka I, zamek został przekształcony w renesansowy pałac, a w 1793 roku, podczas rewolucji francuskiej, otwarto w nim muzeum publiczne.

Obecnie Luwr posiada kolekcję liczącą około 350 000 dzieł sztuki, z czego około 35 000 jest wystawianych na powierzchni 60 600 metrów kwadratowych. W zbiorach muzeum znajdują się dzieła z różnych epok i kultur, od starożytności po XIX wiek. Do najsłynniejszych eksponatów należą między innymi „Mona Lisa” Leonarda da Vinci, „Wenus z Milo”, „Nike z Samotraki”, Kodeks Hammurabiego, „Wolność wiodąca lud na barykady” Eugène'a Delacroix.

W 1989 roku otwarto nowoczesne wejście do muzeum w formie szklanej piramidy, zaprojektowanej przez architekta I.M. Peia, które stało się jednym z symboli Luwru. Muzeum podzielone jest na kilka działów tematycznych, na przykład Starożytności Egipskie, Starożytności Bliskiego Wschodu, Starożytności Greckie, Etruskie i Rzymskie, Sztuka Islamu, Rzeźba, Sztuka Dekoracyjna, Malarstwo, Grafika i Rysunek. Każdego roku Luwr przyciąga miliony zwiedzających z całego świata, czyniąc go jednym z najczęściej odwiedzanych muzeów na świecie.

Muzeum oferuje również wirtualne zwiedzanie swoich galerii, umożliwiając dostęp do kolekcji online dla osób, które nie mogą odwiedzić Paryża osobiście. Luwr jest nie tylko skarbnicą sztuki, ale także świadkiem bogatej historii Francji, od średniowiecza po współczesność. Warto pamiętać o tym, że do większości atrakcji najlepiej udać się przed 26 rokiem życia, gdyż wejście będzie wtedy bezpłatne.

Zdjęcie: https://www.simplesmenteparis.com/dicas-para-visitar-o-museu-do-louvre-em-paris/

Łuk triumfalny

Łuk Triumfalny w Paryżu (fr. Arc de Triomphe de l'Étoile) to monumentalny pomnik znajdujący się na placu Charles-de-Gaulle, na zachodnim krańcu Pól Elizejskich. Jego budowę zlecił Napoleon Bonaparte w 1806 roku, aby uczcić zwycięstwa armii francuskiej oraz upamiętnić tych, którzy walczyli i polegli za Francję podczas rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich. Prace budowlane trwały z przerwami i zostały ukończone w 1836 roku, już po upadku Napoleona.

Łuk ma wysokość 49,5 metra, szerokość 44,8 metra i głębokość 22,2 metra. Na wewnętrznych i zewnętrznych ścianach łuku wyryto nazwy 128 miejscowości, w których toczono bitwy Rewolucji Francuskiej i Wielkiego Cesarstwa, oraz nazwiska kilkuset najbardziej zasłużonych marszałków i generałów Wielkiej Armii. Wśród nich znajdują się polskie miasta, takie jak Gdańsk, Pułtusk i Ostrołęka, oraz nazwiska polskich generałów: Dąbrowskiego, Poniatowskiego i innych.

Pod Łukiem Triumfalnym znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, upamiętniający ofiary I wojny światowej. Od 1923 roku codziennie o godzinie 18:30 odbywa się tam ceremonia ponownego zapalenia wiecznego płomienia. Łuk jest ozdobiony licznymi reliefami przedstawiającymi sceny z historii Francji, w tym słynną „Marsyliankę” autorstwa François Rude'a, ukazującą wymarsz ochotników w 1792 roku.

Na szczycie budowli znajduje się taras widokowy, z którego roztacza się imponująca panorama Paryża, obejmująca m.in. Pola Elizejskie, Wieżę Eiffla oraz nowoczesną dzielnicę La Défense. Łuk Triumfalny jest centralnym punktem placu Charles-de-Gaulle, z którego promieniście rozchodzi się dwanaście alei, co z lotu ptaka przypomina kształt gwiazdy. Stąd dawna nazwa tego miejsca – Place de l'Étoile (Plac Gwiazdy). Obecnie Łuk Triumfalny jest jednym z najważniejszych symboli Paryża i popularną atrakcją turystyczną, przyciągającą miliony odwiedzających każdego roku.

Zdjęcie: https://www.vogue.pl/a/luk-triumfalny-zakryty-w-holdzie-dla-zmarlego-artysty

Katedra notre dame

Katedra Notre-Dame w Paryżu, znana również jako Notre-Dame de Paris, to gotycka archikatedra położona na wyspie Île de la Cité w centrum stolicy Francji. Jej budowa rozpoczęła się w 1163 roku z inicjatywy biskupa Maurice'a de Sully i trwała ponad 180 lat, aż do 1345 roku. Katedra jest uznawana za arcydzieło architektury gotyckiej, charakteryzujące się imponującymi rozetami, strzelistymi wieżami oraz bogato zdobionymi portalami.

W jej wnętrzu znajdują się cenne relikwie chrześcijaństwa, w tym uważana za autentyczną korona cierniowa Jezusa Chrystusa. W ciągu wieków Notre-Dame była świadkiem wielu kluczowych wydarzeń historycznych, takich jak koronacja Napoleona Bonaparte na cesarza Francuzów w 1804 roku oraz beatyfikacja Joanny d'Arc w 1909 roku. 15 kwietnia 2019 roku katedra doznała poważnych zniszczeń w wyniku pożaru, który strawił dach oraz iglicę.

Dzięki międzynarodowemu wsparciu finansowemu i zaangażowaniu licznych specjalistów, odbudowa trwała pięć lat i zakończyła się w grudniu 2024 roku. 7 grudnia 2024 roku odbyła się uroczysta ceremonia ponownego otwarcia katedry, w której uczestniczyli liczni przywódcy państwowi oraz duchowni. Arcybiskup Paryża, Laurent Ulrich, symbolicznie przywrócił świątynię do życia, uderzając pastorałem wykonanym z belek ocalałych z pożaru w drzwi katedry. Obecnie Notre-Dame ponownie pełni funkcję sakralną i jest dostępna dla wiernych oraz turystów z całego świata. Jej odbudowa stała się symbolem odrodzenia i jedności, a także świadectwem determinacji w zachowaniu dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń.

Zdjęcie: https://niceaway.pl/katedra-notre-dame/#google_vignette

Pałac Elizejski

Pałac Elizejski (fr. Palais de l'Élysée) to oficjalna rezydencja prezydenta Francji, położona przy ulicy Faubourg Saint-Honoré 55 w Paryżu, niedaleko Pól Elizejskich. Został ukończony w 1722 roku dla hrabiego Henri'ego Louisa de La Tour d'Auvergne, według projektu architekta Armanda Claude'a Molleta. Po śmierci hrabiego w 1753 roku, pałac nabył król Ludwik XV dla swojej metresy, Madame de Pompadour. Po jej śmierci budynek wrócił do domeny królewskiej, a następnie przeszedł w ręce bankiera Nicolasa Beaujon, który zlecił jego rozbudowę architektowi Étienne-Louis Boullée.

W czasie rewolucji francuskiej pałac pełnił funkcję magazynu i drukarni, a w 1805 roku stał się rezydencją marszałka Joachima Murata. W 1848 roku, podczas II Republiki, Pałac Elizejski został oficjalną siedzibą prezydenta Francji. Obecnie pałac jest miejscem pracy prezydenta oraz siedzibą Rady Ministrów. W jego wnętrzach znajdują się liczne dzieła sztuki i zabytkowe meble, a ogrody pałacowe są udostępniane publiczności podczas corocznych Dni Dziedzictwa.

W sierpniu 2024 roku otwarto Maison Élysée, muzeum poświęcone historii Pałacu Elizejskiego, znajdujące się naprzeciwko pałacu przy rue du Faubourg Saint-Honoré. Muzeum prezentuje m.in. przedmioty podarowane prezydentowi Emmanuelowi Macronowi przez zagranicznych gości oraz rekonstrukcję złoconego salonu, w którym urzędują prezydenci od 1958 roku.

Zdjęcie: https://lea.lighting/portfolio_page/paris-the-elysee-palace/

Opera Garnier

Opéra Garnier, znana również jako Palais Garnier, to imponujący gmach operowy w Paryżu, zaprojektowany przez architekta Charles'a Garniera. Budowa rozpoczęła się w 1861 roku na zlecenie cesarza Napoleona III i trwała do 1875 roku, kiedy to opera została uroczyście otwarta. Budynek jest uważany za arcydzieło stylu eklektycznego, łączącego elementy baroku, klasycyzmu i renesansu. Fasada opery zdobiona jest licznymi rzeźbami i kolumnami, a wnętrza zachwycają bogactwem dekoracji, w tym słynną Wielką Klątwą (Grand Escalier) oraz malowidłem sufitowym autorstwa Marca Chagalla.

Opéra Garnier może pomieścić około 1979 widzów i przez wiele lat była główną siedzibą Opery Paryskiej oraz Baletu Opery Paryskiej. Po otwarciu Opéra Bastille w 1989 roku, Palais Garnier jest głównie wykorzystywana do przedstawień baletowych. Budynek zyskał dodatkową sławę dzięki powieści Gastona Leroux „Upiór w operze” z 1910 roku, której akcja toczy się w jego wnętrzach. Historia ta została później zaadaptowana na liczne filmy i musicale, przyczyniając się do międzynarodowej renomy opery.

Obecnie Opéra Garnier jest dostępna dla zwiedzających, oferując zarówno samodzielne, jak i z przewodnikiem wycieczki po swoich bogato zdobionych wnętrzach. Zwiedzający mogą podziwiać m.in. foyer, audytorium oraz muzeum opery. Bilety wstępu kosztują 15 euro dla dorosłych i 10 euro w cenie ulgowej. Dzieci poniżej 12 roku życia oraz osoby bezrobotne mają wstęp bezpłatny.

Rekomenduje się wcześniejszą rezerwację biletów online. Opéra Garnier znajduje się przy Place de l'Opéra w 9. dzielnicy Paryża, w pobliżu słynnych domów towarowych Galeries Lafayette i Printemps. Dzięki swojej bogatej historii i architekturze stanowi jeden z najważniejszych zabytków miasta, przyciągając zarówno miłośników sztuki, jak i turystów z całego świata.

Zdjęcie: https://www.elle.fr/Loisirs/Sorties/Dossiers/Monuments-Paris/Opera-Garnier

Moulin Rouge

Moulin Rouge to słynny kabaret w Paryżu, założony w 1889 roku przez Josepha Ollera i Charles'a Zidlera. Położony w dzielnicy Montmartre, jest rozpoznawalny dzięki charakterystycznemu czerwonemu młynowi na dachu. Moulin Rouge jest uważany za miejsce narodzin współczesnego kankana, tańca, który początkowo budził kontrowersje ze względu na swoją śmiałość.

Występy w kabarecie przyciągały artystów takich jak Henri de Toulouse-Lautrec, który uwiecznił sceny z Moulin Rouge w swoich dziełach. Obecnie kabaret oferuje dwa pokazy każdego wieczoru, o godzinie 21:00 i 23:00, prezentując spektakl „Féerie”. Moulin Rouge pozostaje popularną atrakcją turystyczną, przyciągającą gości z całego świata. W 2024 roku kabaret świętował instalację nowych skrzydeł na swoim charakterystycznym młynie, co podkreśla jego ciągłą obecność w kulturze Paryża. Moulin Rouge jest symbolem paryskiego życia nocnego i nieodłącznym elementem historii miasta.

Zdjęcie: https://www.aesu.com/france-travel-tips/the-history-of-the-moulin-rouge/

Jedzenie

Tradycyjne jedzenie w Paryżu odzwierciedla bogatą historię francuskiej kuchni i kulturę regionu. Jednym z najbardziej znanych dań jest zupa cebulowa (soupe à l'oignon), która wywodzi się z prostych przepisów chłopskich, a obecnie podawana jest w wykwintnych restauracjach. Zupa ta przygotowywana jest z karmelizowanej cebuli, gotowanej w bulionie, często serwowanej z grzankami i roztopionym serem na wierzchu.

Innym symbolem paryskiej kuchni są ślimaki (escargots), które podaje się zwykle w maśle czosnkowym i ziołach. Francuzi uważają je za przysmak, który niegdyś spożywano w formie prostego, wiejskiego posiłku, a dziś można je znaleźć w eleganckich restauracjach. Makaroniki, czyli delikatne ciasteczka na bazie migdałów, białek jaj i cukru, są kolejnym symbolem paryskiej gastronomii.

Ich różnorodne smaki i finezyjne kolory zdobyły popularność nie tylko we Francji, ale i na całym świecie. Zajada się nimi zarówno turyści, jak i miejscowi, a cukiernie takie jak Ladurée czy Pierre Hermé uczyniły z nich ikony stylu. Paryska tradycja kulinarna jest głęboko zakorzeniona w dbałości o detale, prostotę i wyrafinowany smak, co sprawia, że kuchnia francuska jest uwielbiana na całym świecie. Zupa cebulowa, ślimaki i makaroniki to tylko przykłady bogactwa kulinarnego, które Paryż ma do zaoferowania.

Zdjęcie: https://wieczniewolni.pl/idealny-weekend-w-paryzu/

Jak się poruszać?

Poruszanie się po Paryżu jest wygodne dzięki rozbudowanemu systemowi transportu publicznego. Najbardziej popularnym środkiem transportu jest metro, które posiada 16 linii i dociera niemal do każdego zakątka miasta. Oprócz metra, do dyspozycji są również autobusy oraz szybka kolej podmiejska RER, która łączy centrum Paryża z przedmieściami. Turyści chętnie korzystają także z rowerów miejskich Vélib', które można wypożyczyć na krótkie dystanse.

Paryż oferuje także systemy car-sharingu, a dla tych, którzy preferują piesze wycieczki, wiele atrakcji znajduje się w niewielkiej odległości od siebie, co sprzyja spacerom. Popularnym rozwiązaniem są również karty turystyczne, takie jak Paris Visite, umożliwiające nielimitowane przejazdy na określony czas. Taksówki oraz aplikacje do zamawiania przejazdów, jak Uber, są również dostępne, ale mogą być droższe w porównaniu do innych środków transportu.

Polski akcent Hotel Lambert

Hotel Lambert to jedno z najważniejszych miejsc związanych z polską emigracją w Paryżu, szczególnie w XIX wieku. Pałac, położony na wyspie św. Ludwika, został zakupiony w 1843 roku przez księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Był on kluczową postacią tzw. Wielkiej Emigracji, polskich uchodźców politycznych, którzy opuścili kraj po upadku powstania listopadowego.

Hotel Lambert stał się centrum życia politycznego, kulturalnego i towarzyskiego polskiej emigracji. W pałacu organizowano spotkania, dyskusje o losach Polski oraz próby wpływania na politykę europejską w kwestii odzyskania niepodległości przez Polskę. Ważnymi gośćmi byli m.in. Fryderyk Chopin, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński. Hotel Lambert nie tylko skupiał emigrantów, ale również podtrzymywał polską kulturę i tradycje na obczyźnie.

Pałac stał się symbolem walki o niepodległość Polski i miejscem, gdzie tworzono plany polityczne na przyszłość. Dziś Hotel Lambert jest jednym z najbardziej znanych zabytków Paryża, ale jego polski akcent przypomina o niezwykłej roli, jaką odegrał w historii polskiej emigracji.