Sekret tego, jak szybko błazenki mają swoje paski ujawnione w najnowszych badaniach

Tane Sinclair-Taylor

Szybkość, z jaką błazenki rozwijają białe paski, jest związana z gatunkiem ukwiału morskiego, w którym zdecyduje się żyć, co wynika z nowego badania opublikowanego w PNAS.

Błazenki żyją w symbiozie z jednym z dwóch gatunków ukwiałów morskich: Heteractis magnifica – znanym również jako wspaniały ukwiał morski, charakteryzujący się dłuższymi, płynącymi mackami – oraz Stichodactyla gigantea, czyli ukwiał olbrzymi, bardziej toksyczna odmiana z krótszymi mackami. Obserwując błazenki z gatunku Amphiprion percula w zatoce Kimbe w Papui-Nowej Gwinei, naukowcy zauważyli, że błazenki żyjące w gigantycznych ukwiałach dywanowych rozwijają swoje białe paski szybciej niż błazenki żyjące we wspaniałych ukwiałach morskich. Analizy laboratoryjne dzikich błazenków wykazały, że te żyjące w gigantycznych ukwiałach dywanowych wykazywały wyższy poziom hormonów tarczycy i genu zwanego duox, który odgrywa ważną rolę w tworzeniu hormonów tarczycy.

Wiadomo było już, że blisko spokrewniony gatunek błazenka, Amphiprion ocellaris, rozwija swoje białe paski podczas procesu metamorfozy, kiedy to hormony tarczycy są odpowiedzialne za różnorodne zmiany morfologiczne, gdy larwy przekształcają się w młode ryby. Mając to na uwadze, naukowcy biorący udział w najnowszym badaniu przeanalizowali, czy szybkość rozwijania się słupków była związana z poziomem hormonów tyroidowych.

Wystawiając błazenki A. ocellaris na działanie różnych dawek hormonów tarczycy i chemikaliów blokujących hormony tarczycy, naukowcy odkryli związek między wyższym poziomem hormonów a szybszym tworzeniem się białych słupków. Zespół badawczy wykazał również, że błazenki wystawione na działanie chemikaliów blokujących hormony tarczycy wykształciły bardziej przezroczyste słupki i miały zmniejszone pomarańczowe zabarwienie. Znalezienie dowodu na to, że poziomy hormonów tarczycy kontrolują tempo tworzenia się białych słupków zarówno w laboratorium, jak i na wolności, było „wspaniałym momentem” – powiedział współautor badania Vincent Laudet, profesor, który kieruje jednostką Marine Eco-Evo-Devo w Okinawa Institute of Science and Technology Graduate University w Japonii oraz Academia Sinica na Tajwanie.

„Znaczenie wyniku polega na pokazaniu, w jaki sposób hormony mogą zmieniać rozwój organizmu zgodnie ze zmianami środowiskowymi” – wyjaśnił Laudet.

„Nazywa się to plastycznością fenotypową i nie ma wielu przypadków, w których wiemy, jak to działa” – dodał.

Nemo, anemon i wiele otwartych pytań

Według Laudeta błazenki żyją w ukwiałach dla ochrony. Zawilce „mają kłujące macki, które mogą zabijać inne ryby, ale nie błazenki” – wyjaśnił.

Nadal nie jest jasne, w jaki sposób błazenki unikają macek ukwiałów ani w jaki sposób wybierają między gatunkami ukwiałów. Nie wiemy też jeszcze, dlaczego błazenki żyjące w gigantycznych ukwiałach dywanowych wykazywały wyższy poziom hormonów tarczycy niż te, które tego nie robiły. Według Laudeta może to mieć coś wspólnego z przystosowaniem się do ostrzejszego środowiska, jakie stwarza ten gatunek ukwiała, który jest bardziej toksyczny niż wspaniały ukwiał morski i ma krótsze macki, zapewniając mniej schronienia. Laudet uważa, że ​​możliwe jest, że różne poziomy hormonów tarczycy mogą również wpływać na inne czynniki w życiu błazenków, takie jak odporność, metabolizm i apetyt.

Pauline Salis, pierwsza autorka badania i badaczka z tytułem doktora w Observatoire Océanologique de Banyuls-sur-Mer, Sorbonne Université Paris i Francuskim Narodowym Centrum Badań Naukowych, rozmawiała z CNN o tym, w jaki sposób komplementarne podejście naukowców przyniosło korzyści badaniu, które trwało cztery lata. Podczas gdy Laudet interesuje się rolą hormonów tarczycy w ekologii i ewolucji, Salis badała interakcje komórek podczas rozwoju w celu ukształtowania tkanki. „Interesuje mnie przede wszystkim zrozumienie, w jaki sposób powstają wzory kolorów” – wyjaśniła Salis w e-mailu.

Podczas gdy naukowcy nadal badają otwarte pytania dotyczące błazenków i ich środowiska, Salis nie może się doczekać obserwacji w terenie, aby lepiej zrozumieć to charyzmatyczne stworzenie morskie.