Tydzień na Maderze? Co warto zobaczyć

Najwyższy szczyt na Maderze - Pico Ruivo. Zdjęcie: Patrycja Rajch

Szlakami Madery

Dla miłośników górskich ( i nie tylko) wędrówek, znajdzie się wiele malowniczych i zapierających dech w piersi szlaków. Na początku warto wybrać się na lewadę 25 Fontes. Jest to miejsce, gdzie ze skał wypływa 25 źródeł, tworząc niesamowity widok wielu małych wodospadów. Trasa nie jest wymagająca, natomiast dość długa, ponieważ w obie strony jest około 10km. Długi dystans rekompensują nam widoki na zielone góry i otaczająca nas florę. Kolejnym punktem na mapie Madery, jest malowniczy szlak, łączący dwa najwyższe szczyty - Pico Do Arierio(1817m) i Pico Ruivo(1861m). Przyciąga całą rzeszę turystów. I nie ma co się dziwić, ponieważ wędrówka wynosi zaledwie 6km, gdzie możemy podziwiać niezwykłe krajobrazy z każdej strony, a pod naszymi nogami mamy pędzące chmury, które wyglądają jak puszyste poduszeczki, na których chcielibyśmy się położyć. Warto pamiętać, że pogoda w górach potrafi być kapryśna, więc warto zabrać ze sobą kurtki i porządne buty. Dodatkowo polecam zabranie latarki, ponieważ na trasie znajdują się ciemne tunele. Półwysep Św. Wawrzyńca to trasa, która liczy sobie 7 km i prowadzi przez skaliste drogi, zdumiewające krajobrazy i kończy się punktem widokowym Casa do Sardinha. Wędrując po półwyspie, możemy zaobserwować półpustynny klimat, brak drzew i niską roślinność. Taki krajobraz odbiega od „maderskiego” klimatu. Po drodze znajduje się wiele punktów widokowych, więc warto mieć aparat przy sobie. Przy końcu trasy, znajduje się schronisko, w którym można odpocząć i zebrać siły na powrót. Polecam wybranie się na taką wędrówkę z rana, z racji mniejszego upału. Jak wspomniałam wyżej, na trasie nie ma drzew, ani miejsc gdzie można się skryć przed słońcem.

Półwysep Św. Wawrzyńca. Zdjęcie: Patrycja Rajch

Odrobina lenistwa 

Gdy górskie wędrówki cię zmęczą, bądź po prostu chcesz zaznać relaksu, polecam wybrać się do Porto Moniz. Jest to miasteczko, słynące z niesamowitych, naturalnych basenów, krajobrazu, który roztacza się na północne wybrzeże wyspy i oceanu Atlantyckiego. Porto Moniz kusi botaniczną różnorodnością lasów Laurissilva, grzbietami, klifami i zatoczkami. Naturalne baseny, które są pochodzenia wulkanicznego i wynikiem zastygnięcia lawy wpadającej do oceanu, przyciągają masę turystów. Będąc już na północy wyspy, warto przyjechać na przepiękną i jedną z niewielu tam piaszczystych plaż - Seixla. Co wyróżnia tą plażę? A mianowicie to, że piasek znajdujący się na niej, jest koloru czarnego. Prócz niecodziennego koloru piasku, plaża przyciąga cudownymi widokami na osłonięte skarpy i zielone góry. Fanal, czyli las wawrzynowy to kolejny punkt, który wart jest zobaczenia. Sceneria, zależna od warunków atmosferycznych potrafi zadziwić. W południe las może być skąpany w słońcu, by wieczorem pogrążyć się we mgle, tworząc scenę niczym z horroru.

Porto Moniz. Zdjęcie: Patrycja Rajch

Maderskie atrakcje

Jeśli uwielbiasz botanikę to Monte Palce Tropical Garden cię oczaruje. Ogród jest ogromny i zachwyca przepiękną roślinnością, kolekcją afrykańskich rzeźb oraz liczną kolekcją minerałów. Spacerując po ogrodzie napotkasz urokliwe jeziorko, imponujące budowle, niektóre w chińskim stylu, a gdy będziesz przy studni wypowiedz życzenie, a kto wie może się spełni. Cascata Dos Anjos zwany również „wodospadem aniołów”, różni się od innych wodospadów tym, że spada bezpośrednio na ulicę, przez którą dziennie przejeżdża setka aut. Miejsce jest często wykorzystywane jako możliwość zrobienia zjawiskowego zdjęcia, bądź umycia auta za darmo. Dla miłośników mocnych wrażeń, polecam udać się na Cabo Girao, znany jako skywalk. Mierzący 580m wysokości Cabo Gira to najwyższy cypel w Europie, na którym zbudowano szklaną platformę. Z tego miejsca można zobaczyć gminę Camara de Lobos i stolicę Madery czyli Funchal.

Monte Palace Tropical Garden. Zdjęcie: Patrycja Rajch

Madera to urokliwa, portugalską wyspa, która kryje w sobie wiele ciekawych, tajemniczych i zachwycających miejsc. Tydzień wakacji czy urlopu na Maderze to wystarczający okres, aby móc zwiedzić wystarczająco dużo, aby móc się zachwycić wyspą.