Włoskie wulkany

1/10 

W czasach rzymskich bóg, który wykuwał broń dla innych bogów w stożku La Fossa, nazywany był Wulkanem, a nazwa ta na przestrzeni wieków stała się uniwersalnym terminem używanym w odniesieniu do płaskorzeźb charakteryzujących się przeszłą lub obecną aktywnością wulkaniczną. Wulkan jest w rzeczywistości bardzo złożoną strukturą geologiczną utworzoną w skorupie ziemskiej przez wznoszenie się, w następstwie erupcyjnej aktywności stopionej masy skalnej: magmy.

2/10

W oparciu o stan aktywności, naukowcy dzielą wulkany na dwie główne kategorie: wygasłe i aktywne. Wygasłe wulkany definiuje się jako te, których ostatnia erupcja miała miejsce ponad 10 000 lat temu. Należą do nich wulkany Salina, Amiata, Vulsini, Cimini, Vico, Sabatini, Wyspy Poncjańskie, Roccamonfina i Vulture.

3/10

Wulkany mogą być drzemiące, gdy pomimo znajdowania się w fazie spoczynku, nadal wykazują oznaki aktywności wulkanicznej. Z definicji są one takie, gdy ich aktualny czas spoczynku jest krótszy niż najdłuższy zarejestrowany wcześniej okres spoczynku. Do tej kategorii należą: Colli Albani, Campi Flegrei, Ischia, Wezuwiusz, Lipari, Vulcano, Panarea, Isola Ferdinandea i Pantelleria. Spośród nich Wezuwiusz, Vulcano i Campi Flegrei mają bardzo niską częstotliwość erupcji i znajdują się w stanie zatkanego przewodu.

4/10

Poziom ryzyka związanego ze drzemiącymi wulkanami uzależniony jest od różnych czynników, w tym od zagrożenia związanego z przewidywanymi zjawiskami i wielkości narażonej populacji. Inną cechą, którą należy wziąć pod uwagę są wtórne zjawiska wulkaniczne takie jak fumarole, typowe dla Pól Flegrejskich, i odgazowywanie z ziemi.

5/10

Natomiast wulkany aktywne to te, które dały erupcje w ostatnich latach. Są to wulkany Etna i Stromboli, które wybuchają regularnie, a ze względu na swoją aktywność w otwartym kraterze stanowią ograniczone i krótkoterminowe zagrożenie. Podczas erupcji z krateru wydostaje się lawa, popiół, lapille, gaz, żużle i para wodna.

6/10

Etna znajduje się na wschodnim wybrzeżu Sycylii i zajmuje powierzchnię około 1250 km². Jej wysokość wynosząca 3300 metrów czyni ją największym wulkanem w Europie. Posiada cztery ujścia erupcyjne znajdujące się na szczycie wulkanu, znane jako Bocca Nuova, Voragine, Krater Północno-Wschodni i Krater Południowo-Wschodni. Jej erupcje występują w odstępach czasu, które mogą trwać od kilku miesięcy do dwudziestu lat.

7/10

Oprócz Etny, jedynym wulkanem o utrzymującej się aktywności we Włoszech jest Stromboli. Wyróżnia się on eksplozjami o umiarkowanej energii, wyrzucającymi strzępy żarzącej się lawy, lapilli i popiołu na wysokość kilkuset metrów, które wydobywają się z jego różnych ujść co 10-20 minut. To właśnie ta cecha, znana jako „aktywność strombolijska”, czyni go jednym z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie.

8/10

Aktywność wulkaniczna we Włoszech koncentruje się również na podwodnych obszarach Morza Tyrreńskiego i Kanału Sycylijskiego. Niektóre podwodne wulkany są nadal aktywne, podczas gdy inne, obecnie wygasłe, stanowią prawdziwe podwodne góry. Oprócz najbardziej znanych Marsili, Vavilov i Magnaghi, należy również wspomnieć o podwodnych wulkanach Palinuro, Glauco, Aeolus, Sisyphus, Enarete i licznych systemach wulkanicznych w Cieśninie Sycylijskiej.

9/10

Włochy mają również wiele struktur geologicznych pochodzących z wygasłych ośrodków wulkanicznych. Są to wyspy wulkaniczne. W rzeczywistości wiele mniejszych wysp należących do Półwyspu Apenińskiego jest pochodzenia wulkanicznego: pozostałe wyspy Liparyjskie (Alicudi, Filicudi, Salina) i Flegrejskie (Vivara i Procida), wyspy Ciclopi, Ustica, Linosa, Archipelag Poncjański i Capraia. Najbardziej znana jest z pewnością Ischia.

10/10

Życie na obszarze wulkanicznym niewątpliwie oznacza radzenie sobie ze złożonymi warunkami, opartymi na równie złożonej relacji, która łączy wulkany ze społecznościami żyjącymi na ich zboczach: pogodzenie się nie tylko z pięknym i żyznym terytorium, ale także ze wszystkim, co niesie ze sobą obecność wulkanu, w tym z ryzykiem.