Z tego miejsca wyjdziesz, wyglądając jak zupełnie nowa osoba

Ed Jones/AFP za pośrednictwem Getty Images

Zanim jeszcze zdążysz zabrać bagaże z transportera taśmowego w porcie lotniczym Seul-Inczon, masz możliwość umieszczenia swojej twarzy w maszynie służącej do obrazowania spektralnego, która sprawnie zbada zdrowie twojej skóry w odniesieniu do twojego wieku.  Napędzana sztuczną inteligencją analiza jest darmową usługą dzięki uprzejmości Centrum Wsparcia Turystyki Medycznej w Koreańskiej Organizacji Turystyki. Pracownicy, których zadaniem jest witanie napływających podróżników, potrafią zwykle posługiwać się przynajmniej częściowo angielskim, chińskim, japońskim i rosyjskim. Pracownicy kiosków i sklepów mogą pomóc Ci odnaleźć placówkę do akupunktury lub leczenie stawów. Większość turystów poszukuje jednak zabiegów na skórze lub procedur kosmetycznych – zaś wspomniani wcześniej pracownicy chętnie podzielą się swoimi ulubionymi klinikami plastycznymi.

Korea może pochwalić się najbardziej wysublimowanym rynkiem medycyny estetycznej na świecie. To najlepsze miejsce, jeśli przez weekend chcesz wybielić sobie odbyt, ufarbować włosy pod pachami czy zmienić sobie kształt czaszki. W Seulu jest więcej chirurgów plastycznych per capita niż gdziekolwiek indziej na świecie – dwa razy więcej niż w Stanach Zjednoczonych i 150% więcej niż w Brazylii, która zajmuje drugie miejsce w liczbie chirurgów plastycznych. Przez swój nadzwyczaj wysoki odsetek lekarzy, dzielnica Gangnam stała się znana jako „Ulica Operacji Plastycznej” albo „Dzielnica Poprawy”. Przesycenie rynku prowadzi do tego, że chirurdzy są motywowani konkurencją do stosowania zabiegów i praktyk, które nie są dotąd dozwolone w Stanach Zjednoczonych.

Potrzeba ulepszania ciała jest wpleciona nie tylko w lokalne społeczeństwo, ale również w branże eksportowe Korei i jej pozycję na rynku globalnym. Jak Seul stał się miejscem, do którego ciągną influencerzy, żeby załadować w siebie zabiegi laserowe, zastrzyki i inne operacje, a potem przekazać masom swoje doświadczenia? Jest to częścią wyrafinowanej strategii państwowej.

Po kryzysie finansowym w 1997 roku, istniejące w Południowej Korei prawa sprawiły, że dla lekarzy bardziej dochodowe było specjalizowanie się w chirurgii i diagnostyce niż przykładowo w medycynie rodzinnej. Chirurgia wymaga zapewnia zarówno potrzebę do „zdiagnozowania problemu”, jak i chirurgiczny sposób na „naprawienie” go. Tak więc, przedsiębiorczy profesjonaliści medyczni zaczęli pod pozorem naukowości używać rzeczy takich jak obrazowanie 3D, aby pomóc w optymalizowaniu twarzy lub korzystać z dużych ilości danych, aby określać idealne kształty i proporcje dla ciał. W końcu, jeśli istnieje ideał, który może być „naukowo udowodniony”, operacje plastyczne i inne zabiegi stają się łatwiejsze do sprzedania.

Samo państwo nawet propagowało zmiany w ciele jako dobrą postawę obywatelską, zapewniając tymczasowe ulgi podatkowe na operacje plastyczne. (Dziś, leczenie łysienia typu męskiego jest objęte przez krajowe ubezpieczenie zdrowotne.) Profesjonalne i osobiste presje standardów piękna w Południowej Korei odbiło się szczególnie źle na kobietach. Ich potencjalni pracodawcy lub bliscy często pytali je dlaczego nie poprawią swoich powiek albo nie pozbędą się pieprzyka, skoro jest to medycznie możliwe. Podaż napędzała popyt.

Ewolucja operacji szczęki w Korei jest szczególnie ciekawym przypadkiem. Jak opisałam to w swojej książce Flawless: Lessons in Looks and Culture From the K-Beauty Capital:

„Lekarze zaczęli popularyzować operację szczęki – procedury, której jedynym celem była poprzednio rekonstrukcja – jako skomercjalizowaną procedurę plastyczną we wczesnych latach dwutysięcznych. Znana też jako chirurgia podbródka V-line, celem tej procedury jest zmiana kształtu dolnej części twarzy i wiąże się z ogoleniem, a także nieraz przecinaniem, rozkładaniem i przestawianiem zarówno żuchwy, jak i górnej szczęki, aby osiągnąć delikatnie wyglądającą szczękę. Kiedy zmieniasz rozmiar i kształt szczęki, przekształcasz całą twarz. Operacja szczęki wyróżnia się od operacji powiek czy korekcji nosa pod tym względem, że została znormalizowana i spopularyzowana w Korei przez koreańskich lekarzy. Wiąże się z nią pewna lokalna duma: w 2014 roku, klinika wystawiła ponad dwa tysiące fragmentów szczęk w dwóch wielkich szklanych naczyniach, każda kość oznakowana imieniem pacjenta, któremu została wycięta. Pomimo swojej popularności w Korei, istniejącej od ponad dziesięciu lat, wciąż jest uznawana za „nietutejszą” przez amerykańskich i europejskich lekarzy.

Turystyka medyczna opiera się na problematyzowaniu tego, jak wyglądamy. Szczęka V-line jest wymyślonym standardem, przy którym podaż poprzedziła popyt. „Pojawiło się to ledwie piętnaście lat temu i teraz zostało uznane za normalne” – powiedział mi to koreański pisarz feministyczny James Turnbull, obrazując, jak napędzane przez zysk przemysły mogą podtrzymywać standardy.”

W 2007 roku, Korea znalazła się jednak w tarapatach: było za dużo lekarzy i za mało pacjentów. Kraj jest na tyle mały, że można by go zmieścić pomiędzy Los Angeles, a San Francisco, a jego rynek był przesycony klinikami dermatologicznymi, centrami operacji plastycznych i spa. Koreańska Organizacja Turystyczna, wraz z innymi nastawionymi na eksport agencjami, ustanowiły jako główne pole do rozwoju turystykę medyczną – jeden ze „strategicznych produktów” kraju.

Zapewnianie ulg podatkowych i pakietów turystycznych (włączając do nich transport, hotele i wyżywienie) dla turystów medycznych oraz reklamowanie osiągnięć Korei i konkurencyjnych cen (zabiegi kosztują jedynie ułamek tego, co w Stanach Zjednoczonych) sprawiło, że Dzielnica Poprawy Gangnamu stała się w kwitnącą atrakcją dla estetycznych poprawek. Według danych Koreańskiego Instytutu Rozwoju Przemysłu Ochrony Zdrowia, w 2009 roku, niemal 60 000 cudzoziemców przybyło do Korei w celach przeprowadzenia zabiegów medycznych. W 2019 roku, liczba ta wzrosła do niemal pół miliona – ośmiokrotny przyrost w przeciągu dziesięciu lat, wzrastając stabilnie z roku na rok.

Organy rządowe – zarówno na poziomie krajowym, jak i miejskim – zapewniły usługi w rodzaju „turystycznych centr informacyjnych”, które pomagają zainteresowanym odnaleźć zarejestrowane kliniki. Jednakże, systemem wsparcia turystyki medycznej jest sieć prywatnych pośredników, takich jak Eunogo, którzy nawiązują współpracę ze szpitalami i lekarzami, aby pomóc cudzoziemcom wybrać usługi spośród bogatego zestawu możliwości i pokierować ich przez cały proces. „Koreańscy chirurdzy mają spory talent i jakość; jedyne, czego potrzebowaliśmy, to dobry system” – powiedział mi Joy Kang z Eunogo. „Ciekawie było zbudować coś, co było w stanie połączyć zagraniczny popyt z wysokiej jakości lekarzami.”

Nie pomagają jedynie w dopasowaniu zagranicznych pacjentów do klinik. Pośrednicze agencje oferują usługi takie jak tłumaczenie (poszczególne kliniki specjalizują się w innych językach) lub nawet powierzenie opiekuna, który wspierałby pacjenta przez cały proces, do czego zalicza się bycie pierwszą osobą spotkaną po wyjściu z narkozy. Zwykle jest to opłacane przez szpitale, które opierają się na ciągłym napływie pacjentów. Jak mówi przysłowie, jeśli nie płacisz za produkt, to ty nim jesteś.

Przy wielu z najpopularniejszych teraz zabiegów – tych, które łatwo znaleźć na TikToku – nie ma nawet żadnego okresu rekonwalescencji. Warto zatrzymać też paragon! Wraz z każdym zabiegiem kosmetycznym wykonanym na posiadaczu zagranicznego paszportu przychodzi zwrot podatku, co czyni tę transakcję jeszcze bardziej korzystną.

Jeżeli jakaś operacja sprawi, że twarz turysty jest nierozpoznawalna od jego zdjęcia w paszporcie, do tego też istnieje usługa. Koreańska Organizacja Turystyczna wydaje „certyfikaty operacji plastycznej”, które urzędnicy imigracyjni traktują wraz z paszportem jako dowód tożsamości, by pozwolić turyście opuścić kraj. Dla wielu ludzi, podróże międzynarodowe wiążą się z nadzieją na transformujące doświadczenie. Bardzo niewiele krajów może jednak dorównać zdolności Korei do kompletnego zmienienia człowieka do czasu, aż ją opuści – nawet jeśli tylko na czysto powierzchownym poziomie.