Badanie: Występowanie niedoborów mikroskładników u pacjentów z cukrzycą typu 2

Zdjęcie: neirfy/Adobe Stock

„Leczenie cukrzycy typu 2 zwykle koncentruje się na metabolizmie energetycznym i makroskładnikach, ale odkrycie, że osoby dotknięte chorobą mają wyższy wskaźnik niedoborów określonych mikroskładników, przypomina, że optymalizacja ogólnej diety zawsze powinna być priorytetem” – powiedział Shane McAuliffe, wizytujący starszy pracownik naukowy w NNEdPro Global Institute for Food, Nutrition and Health, w komunikacie prasowym.

Aby ocenić częstotliwość występowania niedoborów mikroskładników wśród osób z cukrzycą typu 2, badacze przeprowadzili przegląd systematyczny i metaanalizę, która oszacowała skumulowaną częstość tych niedoborów na podstawie danych z wcześniej przeprowadzonych badań. Zidentyfikowano badania za pomocą przeszukiwania baz danych, takich jak Embase, ProQuest, PubMed, Scopus, Cochrane Library, Google Scholar, LILACS oraz literatura szara. W sumie uwzględniono 132 badania, które obejmowały 52 501 osób. Wszystkie badania pochodziły ze szpitali, z wyjątkiem trzech.

Przegląd obejmował niedobory minerałów i elektrolitów, w tym cynk, chrom, żelazo, miedź, fluor, selen, jod, mangan, wapń, fosfor, molibden, potas, kwas foliowy, magnez i sód, oraz witamin A, B1, B2, B3, B5, B6, B7, B9, B12, C, D, E i K.

„Ten przegląd systematyczny pokazuje podwójne obciążenie niedożywienia w praktyce, w którym niedobory żywieniowe i choroby niezakaźne związane z dietą, takie jak cukrzyca typu 2, współistnieją” – dodał McAuliffe.

Wyniki badania wykazały, że prawie połowa osób z cukrzycą typu 2 ma wielokrotne niedobory mikroskładników, z łączną częstością występowania wynoszącą 45,30% (95% CI 40,35% – 50,30%). Częstość występowania tych niedoborów różniła się w zależności od regionu Światowej Organizacji Zdrowia. Ponadto, około 40% osób z powikłaniami cukrzycy również miało niedobory mikroskładników.

Dodatkowo, kobiety były bardziej narażone na niedobory mikroskładników niż mężczyźni, w odsetku wynoszącym około 49%, przy czym najwyższy odsetek odnotowano wśród kobiet w USA (54%).

Witamina D była najczęściej brakującym składnikiem odżywczym u osób z cukrzycą typu 2, z częstością wynoszącą aż 60,45% (95% CI 55%-65%). Niedobór magnezu był kolejnym najczęstszym (41,95%; 95% CI 27%-56%), a następnie witamina B12, zwłaszcza wśród osób stosujących metforminę (28,72%; 95% CI 21,08%-36,37%).

„Wyniki te mogą pomóc ukierunkować przyszłe badania i inicjatywy polityczne, które będą zmierzać do lepszego zrozumienia przyczyn i skutków tych niedoborów oraz możliwości ukierunkowanych interwencji” – powiedział McAuliffe.

Autorzy badania zwrócili uwagę, że analiza opierała się głównie na badaniach przekrojowych przeprowadzonych w szpitalach, co może ograniczać możliwość uogólnienia wyników na całą populację. Mimo że przegląd był kompleksowy, istnieje możliwość, że niektóre istotne badania zostały pominięte, co może wpłynąć na ogólne wyniki, podkreślając ograniczenia badania.

Jako pierwsi opiekunowie pacjentów, farmaceuci mają dostęp do aktualnych oraz wcześniejszych leków pacjentów, co stwarza okazję do rozwiązywania problemów związanych z niedoborami mikroskładników, zwłaszcza u osób z cukrzycą typu 2, które są bardziej narażone na ich wystąpienie. Farmaceuci mogą przeprowadzać indywidualne oceny, identyfikować potencjalne interakcje leków z mikroelementami i odpowiednio zalecać suplementy lub zmiany w diecie.