Lilie Wodne Claude’a Moneta

Źródło: Shutterstock

Claude Monet zmienił obraz francuskiego malarstwa przy końcu XIX wieku. W swojej karierze Monet malował Paryż i jego okolice oraz wybrzeża Normandii. Poprzez jego sposób spoglądania na naturę namalowaną za pomocą farb, stał się pionerem modernizmu XX wieku.

Kobieta w Ogrodzie

Eugène Boudin, znany malarz pochodzący z Normandii, zapoznał Moneta z malarstwem plein air a Johan Jongkind uczył go sztuki malowania krajobrazów (1819-1891). W wieku 22 lat Monet dołączył do paryskiego warsztatu prowadzonego przez malarza historii nurtu akademickiego Charlesa Gleyre’a. Szybki sukces Moneta miał swoje ograniczenia, jako że tylko kilka jego krajobrazów, morskich pejzaży i portretów zostało zaakceptowanych do Salonów w 1860 roku. Wiele jego najbardziej ambitnych dzieł, wliczając „Kobiety w Ogrodzie” (1866; Muzeum Orsay, Paryż) zostało odrzuconych, dlatego Monet zorganizował swoją wystawę w 1874 wraz z Édouardem Manetem, Edgarem Degasem, Renoirem oraz Camillem Pissarro. Motywem przewodnim dzieł Moneta było jego otoczenie, malowanie znajomych ludzi i miejsc. Krajobrazy odzwierciedlają jego ucieczkę z wojny francusko-pruskiej w 1870-71 roku do Londynu. Do Francji powrócił w 1883 roku. 
 

Źródło: Shutterstock

Twórczość Moneta

Tak jak malarze ze szkoły barbizońskiej, Monet wcześnie w swojej karierze przejął przykładanie ogromnej wagi do szczegółów i wiernego oddania rzeczywistości, malując las Fontainebleau. W celu właściwego przedstawienia natury, zrezygnował z europejskiej kompozycji, kolorów i zasad perspektywy, do których stosowali się artyści z tamtego okresu. Jego asymetryczne ukazanie figur odeszło od linearnej perspektywy i trójwymiarowego modelowania, żeby podkreślić ich dwuwymiarową powierzchnię. Sekwencja obrazów (np. Stogi siana (1891), Topole (1892) i Katedra w Rouen (1894)) zdominowały twórczość Moneta w latach 90-tych XIX wieku. W każdej serii Monet malował te same miejsca, starając się uchwycić to, jak zmienia się ich wygląd przez cały dzień. W 189 i 1893 Monet wynajął pokój wychodzący na zachodnią fasadę katedry i pracował w nim nad kilkoma pracami na raz. Skończył swoje kanwy w 1894. 

Źródło: Shutterstock

W pierwszych dwóch dekadach XX wieku Monet poświęcił niemal cały swój czas i energię na malowanie swojego wspaniałego stawu z liliami wodnymi, znajdującego się w Giwernii na terenie Francji. Jego ostatnia seria ukazuje staw na obrazach wielkości murali. Użyte w niej bogate gamy kolorów i drobiazgowo zbudowane tekstury przypominają jego wcześniejsze prace. Wkrótce po jego śmierci, ostatnia seria lilii wodnych Moneta została odsłonięta w Oranżerii paryskiej, gdzie została mu dedykowana specjalna galeria.