Pierwsze wydanie „Głodu” oddane z 107-letnim opóźnieniem

Źródło grafiki: Flickr

Rzut oka na życie studenckie z początku XX wieku

Książka miała zostać wypożyczona z biblioteki Deichmana w 1917 roku. Jednak według pieczęci znajdowała się w zbiorach biblioteki Studenckiego Towarzystwa Naukowego. Daje to pewien wgląd w życie studenckie i nawyki czytelnicze z początku XX wieku – podano w komunikacie prasowym biblioteki Deichman.

– Wygląda na to, że studenci tłumnie ruszyli, by przeczytać tę książkę – mówi Haugfos.

Wypożyczenia były pieczętowane bezpośrednio na okładce. Widać, że książka była wypożyczana niezliczoną ilość razy.

– Książka nosi ślady intensywnego użytkowania, więc nie ma dużej wartości materialnej. To raczej historia z nią związana jest bezcenna – dodaje Haugfos.

To synowa pierwotnego czytelnika w końcu zwróciła książkę.

Knut Hamsun                          

Knut Hamsun to jeden z najwybitniejszych norweskich powieściopisarzy, ważna postać zarówno dla neoromantyzmu lat 90. XIX wieku, jak i realistycznej prozy okresu międzywojennego. Powieść „Głód” z 1890 roku uważana jest za pionierskie dzieło europejskiego modernizmu. Na podstawie „Błogosławionej ziemi” z 1917 roku Hamsun otrzymał Literacką Nagrodę Nobla w 1920 roku. Wśród jego najważniejszych powieści znajdują się również: „Tajemnice” (1892), „Pan” (1894), „Benoni” (1908), „Róża” (1908), „Włóczędzy” (1927), „August” (1930) i „Krąg się zamknął” (1936).

Hamsun to również postać kontrowersyjna. W latach 30. XX wieku był zwolennikiem Niemiec i popierał niemiecką okupację Norwegii. Nie został oskarżony o zdradę, ponieważ psychiatrzy w 1946 roku orzekli, że miał „trwale osłabione zdolności psychiczne”. W 1948 roku Sąd Najwyższy orzekł, że musi zapłacić państwu odszkodowanie w wysokości 325 000 koron. Mimo jego kontrowersyjnego zaangażowania politycznego, reputacja jego powieści pozostała nienaruszona, a Hamsun nadal jest jednym z najbardziej poczytnych autorów literatury norweskiej.

– Nie musi mieć wyrzutów sumienia, że oddała książkę tak późno – tu nie będzie żadnej opłaty – mówi Maren Haugfos z biblioteki Deichman, jedna z osób, które przyjęły książkę.

Zachęta do oddawania starych książek

Obecnie trwają prace nad tym, by odpowiednio zabezpieczyć książkę i zachować jej historię dla potomnych.

– Ta historia pokazuje, że nigdy nie jest za późno, by oddać książkę – podkreśla biblioteka Deichman.

– Może ta historia zainspiruje innych do zwrócenia zapomnianych książek – kto wie, jakie jeszcze skarby mogą się odnaleźć?