Młodzi ludzie zaczęli palić podczas pandemii – jak tytoń był używany do łagodzenia stresu przez ponad wiek

Zdjęcie: realworkhard/ Pixbay.com

Co więcej, pomimo wzrostu liczby osób próbujących rzucić palenie, zaobserwowano ciekawy wzrost liczby młodych ludzi (w wieku od 18 do 24 lat), którzy zaczęli palić po raz pierwszy.

Ostatnie badanie sugeruje, że społeczne zakłócenia, nuda i stres spowodowane pandemią mogły przyczynić się do wzrostu liczby młodych ludzi sięgających po papierosy.

Jako historyk zajmujący się wytrwałością i odpornością wojenną we współczesnej Wielkiej Brytanii, badam używanie tytoniu od lat 1850 do 1950. Staram się zrozumieć, dlaczego palenie było tak istotne w codziennym życiu, zwłaszcza w szczególnie stresujących okresach, takich jak konflikty zbrojne tamtego okresu. Faktycznie, od dłuższego czasu istnieje związek między paleniem a łagodzeniem stresu.

Palenie jako środek łagodzący stres

Wielu pisarzy epoki wiktoriańskiej i edwardiańskiej, w tym znani lekarze i chirurdzy, wykazywało duże zainteresowanie tytoniem. Dla niektórych był to narkotyk nowoczesności, ponieważ jego kojące działanie (spowodowane nikotyną) było idealnym antidotum na stres i napięcie związane z epoką maszyn.

Wynalezienie nowych technologii, takich jak telegraf i kolej, sprawiło, że życie stało się szybsze i stresujące. Już w latach 50. XIX wieku niektórzy lekarze twierdzili, że ludzie mogą ulec przewlekłemu pobudzeniu „nerwów” (często stosowanego skrótu na określenie skutków stresu, który używamy do dziś), jeśli nie znajdą uspokajającego środka odurzającego.

Od lat 80. XIX wieku papierosy zaczęły być masowo produkowane, docierając do większej liczby konsumentów niż kiedykolwiek wcześniej. Wielu mężczyzn z klasy robotniczej przeszło z fajki na papierosa, uważanego za bardziej praktyczny dodatek do życia nowoczesnego. Ponadto był tani: paczkę można było kupić i skonsumować bez wcześniejszego przygotowania, za zaledwie kilka pensów.

Na przełomie XX wieku nawet medyczne czasopismo "The Lancet" sugerowało, że palenie może złagodzić „niepokój i drażliwość”, które towarzyszyły życiu miejskiemu. Takie poparcie pomagało producentom tytoniu i handlowcom w sprzedaży towarów.

Jednak kryzysy i wojny zawsze sprzyjały największemu wzrostowi spożycia tytoniu. Wybuch pierwszej wojny światowej w 1914 roku zagwarantował supremację papierosów w Wielkiej Brytanii. Do Bożego Narodzenia 1914 roku ponad 96% brytyjskich żołnierzy było palaczami, a zarówno rząd, jak i cywile wysyłali dosłownie tony tytoniu na front.

Papierosy nie tylko łagodziły nudę życia na froncie, uważano je również za poprawę samopoczucia psychicznego i fizycznego żołnierzy. Jak to wyraziło czasopismo The Lancet w październiku 1914 roku:

Dla żołnierza i marynarza w obecnej wojnie, z jego układem nerwowym w nieustannym stanie napięcia spowodowanego niebezpieczeństwami i ekscytacją, tytoń musi być prawdziwym pocieszeniem i radością, gdy może znaleźć czas na tę zasłużoną przyjemność.

Pielęgniarki nawet podawały papierosy rannym mężczyznom w szpitalach. W wcześniejszych konfliktach, takich jak wojna burska (1899-1902) i wojna krymska (1853-1856), wielu wojskowych i medycznych pisarzy mówiło podobne rzeczy. Jednak maszynowo wytwarzany papieros sprawił, że palenie stało się bardziej dostępne.

Obawy dotyczące młodych palaczy

Dla późnych Wiktoriańczyków i Edwardian, łatwość, z jaką można było nabawić się nawyku palenia papierosów, była powodem niepokoju, ponieważ coraz więcej młodych ludzi zdawało się być pod wpływem czarodziejskiej mocy tytoniu.

Jak wynika z lektury czasopism z wczesnych lat XX wieku w Bibliotece Brytyjskiej, palenie było według niektórych lekarzy i aktywistów antytytoniowych przyczyną złego zachowania i aspołecznego postępowania u leniwych młodych chłopców. Twierdzono także, że hamuje ich wzrost.

To był okres, w którym obawy o narodowy upadek i „degenerację” były powszechne, szczególnie po odkryciu złego stanu fizycznego rekrutów z klasy robotniczej podczas wojny burskiej. Z tego powodu takie poglądy są zrozumiałe. Palenie zagrażało zdrowiu następnych pokoleń i, w konsekwencji, zdrowiu i długowieczności imperium brytyjskiego.

W wielu aspektach te obawy nigdy naprawdę nie zniknęły, zwłaszcza jeśli chodzi o skutki palenia dla przyszłych pokoleń. Niemniej jednak, publiczne przesłania antytytoniowe i programy rzucania palenia nie stały się powszechne aż po udowodnieniu związku między paleniem a rakiem płuc w latach 50. XX wieku.

Możemy teraz dodać do chronologii czynników sprzyjających paleniu również niedawne kryzysy, takie jak pandemia COVID. Nawet jeśli wojny i pandemie są wyraźnie różnymi rodzajami kryzysów, obie prowadzą do powszechnego niepokoju i stresu, tworząc zauważaną potrzebę łagodzenia, często za pomocą środków o działaniu psychoaktywnym.

Podobnie jak młodzi żołnierze, którzy musieli znosić mieszankę intensywnego stresu i otępiającej nudy w głównych wojnach nowożytnej epoki, nowi, młodzi palacze podczas pandemii być może zapalili swój pierwszy papieros, aby poradzić sobie z życiem w izolacji.