Na londyńskich niebieskich tablicach musi znaleźć się więcej kobiet, mówi English Heritage

Odsłonięcie niebieskiej tablicy Sophii Duleep Singh w Faraday House w Hampton Court w piątek. Zdjęcie: Christopher Ison/English Heritage

Dysproporcja między mężczyznami i kobietami uhonorowanymi w ramach systemu londyńskich niebieskich tablic jest tak duża, że przy obecnym tempie osiągnięcie równości płci zajęłoby 300 lat, stwierdziło English Heritage, wzywając ludzi do nominowania większej liczby kobiet.

Pomimo znacznych postępów poczynionych w ostatnich latach w zakresie uznawania większej liczby znaczących kobiet w historii, Anna Eavis, dyrektor organizacji charytatywnej, powiedziała, że program z zadowoleniem przyjąłby wiele bardziej zróżnicowanych nominacji, aby w pełni docenić „niezwykle bogatą historię” stolicy.

Przemawiała w piątek przed odsłonięciem tablicy upamiętniającej Sophię Duleep Singh, wygnaną hinduską księżniczkę i córkę chrzestną królowej Wiktorii, która stała się otwarcie mówiącą o swojej działalności sufrażystką, rozwścieczając rodzinę królewską. Tablica została zamontowana na budynku pałacu Hampton Court, w którym Singh otrzymała od Wiktorii apartament, i gdzie prowokująco sprzedawała biuletyny sufrażystek.

Sophia Duleep Singh sprzedająca subskrypcje sufrażystek w 1913 r. Zdjęcie: Paul Fearn/Alamy

Singh była córką Duleepa Singha, ostatniego pendżabskiego maharadży, który jako dziecko został zmuszony do podpisania umowy przekazania diamentu Koh-i-Noor. Choć jej biografia jest fascynująca sama w sobie, Eavis stwierdziła, że jej historia ilustruje również „ogromną rewolucję społeczną, gospodarczą i kulturową, która zmieniła życie kobiet w ciągu ostatnich 130 lat”.

Rozbieżność między liczbą tablic upamiętniających kobiety i mężczyzn wyraźnie ilustruje historyczne wykluczenie kobiet: z ponad 990 tablic znajdujących się obecnie w Londynie, około 85% upamiętnia mężczyzn. Nawet jeśli od teraz honorowane byłyby tylko kobiety (co, jak English Heritage podkreśla, nigdy się nie wydarzy), osiągnięcie parytetu zajęłoby 50 lat.

Eavis przyznała, że pewna nierównowaga jest nieunikniona, biorąc pod uwagę miejsce kobiet w historii, a osiągnięcie równej liczby nie jest ich celem.

Priorytetem, jak powiedziała, nie było „grzebanie w XVIII i XIX wieku [w poszukiwaniu kobiet], choć z pewnością kryje się tam wiele postaci”. Zamiast tego powiedziała: „Bardziej interesuje mnie zapewnienie, że w miarę upływu czasu będziemy rejestrować postacie kobiet, które niewątpliwie mają swój wkład w historię najnowszą”.

Organizacja charytatywna podkreśliła, że wszystkie nominacje, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, zostały rozpatrzone jednakowo. Nominować można zasłużone osoby, które zmarły co najmniej 20 lat temu. System rozpoczął działalność w 1866 roku i jest uważany za najstarszy tego typu projekt na świecie.

Działaczka na rzecz praw kobiet i naukowczyni Helen Pankhurst, prawnuczka przywódczyni sufrażystek Emmeline Pankhurst, powiedziała, że przywilej koneksji Singh został zrównoważony faktem, że została wydziedziczona, a także faktem, że ze strony matki pochodziła od niemieckiego bankiera kupieckiego i wcześniej zniewolonej kobiety z Etiopii.

Niebieska tablica Sophii Duleep Singh w Hampton Court. Zdjęcie: Christopher Ison/English Heritage

„Jest bardzo interesująca ze względu na aktualność tej skomplikowanej, bogatej tożsamości. Myślę, że jej historia rezonuje dziś w bardzo interesujący sposób. Ale zasadniczo wykorzystuje zarówno przywilej, jak i te słabości, aby spróbować coś zmienić”.

Hinduska księżniczka z jej koneksjami była „PR-ową żyłą złota” dla sufrażystek, powiedziała Pankhurst, a w kluczowych momentach odegrała znaczącą rolę w ich kampanii. Dlaczego więc nie jest lepiej znana? „Zastanawiam się, to dlatego, że z ruchem związanych było tak wiele osób. Szczerze mówiąc, historia nie wie, jak poradzić sobie z ruchem sufrażystek; ponieważ jest ich tak wiele, łatwiej jest po prostu opowiedzieć historię jednej przywódczyni”.

Powtórzyła apele o bardziej zróżnicowane nominacje do programu niebieskich tablic. „To frustrujące, że jest tak wielu naprawdę interesujących ludzi w historii, których nie pokazujemy następnemu pokoleniu. A musimy to zrobić, ponieważ jest to część doceniania przeszłości, aby zacząć zmieniać przyszłość”.

Inne działaczki na rzecz praw kobiet upamiętnione niebieskimi tablicami w Londynie to Emmeline Pankhurst i jej córki Christabel i Sylvia, Dame Millicent Garrett Fawcett oraz Caroline Norton. English Heritage oznaczyło również niedawno dawną siedzibę National Union of Women's Suffrage Societies (NUWSS).