Biorąc pod uwagę zagrożenia dla zdrowia, które niesie za sobą siedzący tryb życia, odpowiednie strategie motywowania są potrzebne bardziej niż kiedykolwiek. W tym celu w Niemczech cztery lata temu wprowadzono „recepta na ruch”. Ostatnia brytyjska recenzja z metaanalizą potwierdza, że zalecane przez lekarzy programy aktywności są dość skuteczne.
Naukowcy zajmujący się sportem dokonali przeglądu 46 randomizowanych i kontrolowanych badań z udziałem łącznie 16 198 uczestników. Skoncentrowano się na tygodniowym czasie aktywności fizycznej osób, które ćwiczyły aerobowo zgodnie z wyraźnymi zaleceniami medycznymi (= grupa interwencyjna), jak również osób z dwóch grup kontrolnych, które oprócz zwykłego leczenia medycznego nie wykonywały żadnego treningu fizycznego. Oprócz zaleceń opartych wyłącznie na ćwiczeniach, interwencje obejmowały również programy, które uwzględniały ćwiczenia jako środek dodatkowy. Interwencje bez dedykowanych elementów aerobowych, takich jak tai chi czy joga, zostały wykluczone. Okres obserwacji w uwzględnionych pracach wahał się od jednego miesiąca do pięciu lat.
Pomimo pewnych czynników ograniczających, wnioski są bardzo pozytywne. Średni wzrost czasu aktywności fizycznej o 14,4 minut tygodniowo w grupie interwencyjnej, może nie wydawać się duży, ale jest dość istotny. Jest to szczególnie istotne na tle wcześniejszych badań, które doprowadziły do zmniejszenia umieralności aż o 11 % od zwiększenia aktywności o zaledwie dwie minuty dziennie. Ponadto prawdopodobieństwo osiągnięcia poziomu aktywności zalecanego przez WHO było o 33 % wyższe w grupie interwencyjnej niż w grupach kontrolnych.
Zgodnie z oczekiwaniami, osoby badane, które dokumentowały swoją aktywność fizyczną za pomocą kwestionariuszy, odnotowały wyższą liczbę 26 dodatkowych minut tygodniowo niż osoby, u których smartwatch nie odnotował statystycznie istotnego efektu ze średnią sumą 4,1 minuty. Takie przeszacowanie oparte na raportach własnych są trudną do usunięcia formą błędu. Natomiast zalecenia lekarskie dotyczące aktywności fizycznej mogą prowadzić do zaniżenia wyników: nie udało się jednoznacznie stwierdzić, czy mimo braku "oficjalnego" rozporządzenia mają korzystne działanie.
Autorzy jednoznacznie wypowiadają się na temat jakości kontaktu lekarz-pacjent: im częściej konsultowano się z lekarzem przepisującym leki w okresie interwencji (> 5 kontaktów), tym większy był sukces. Dalszy wzrost tygodniowych aktywnych minut odnotowano, kiedy okres obserwacji był dłuższy niż siedem miesięcy - przypuszczalnie jest to wskazówka dotycząca okresu utrwalania nowych nawyków u ludzi. Wniosek: „recepta na ruch” oraz inne programy interwencji sportowej przepisywane przez lekarza są dobrymi narzędziami motywacyjnymi, które mogą być częściej stosowane w codziennej praktyce klinicznej.