5 Wielkich Odkryć Mumii

1. Ginger

Przezwany ze względu na swoje rude włosy, „Ginger” jest najbardziej znanym spośród sześciu naturalnie mumifikowanych ciał, odkopanych pod koniec XIX wieku z płytkich grobów na egipskiej pustyni. W 1901 roku został wystawiony w Muzeum Brytyjskim, stając się pierwszą mumią pokazaną publicznie, gdzie pozostaje do dzisiaj. Ginger i inne znalezione wraz z nim ciała są najstarszymi znanymi mumiami, datowane na około 3400 rok p.n.e. Sztuczna mumifikacja nie była wtedy jeszcze powszechną praktyką, ale ich ciała zostały naturalnie wysuszone i zachowane przez ciepły piasek, w którym były pochowane.

2. Hatszepsut

Najbardziej znacząca kobieta-faraon, Hatszepsut, panowała w Egipcie przez około dwie dekady, realizując ambitne projekty budowlane i wyznaczając nowe, cenne trasy handlowe aż do swojej śmierci w 1458 p.n.e. Archeolog Howard Carter zlokalizował jej grobowiec królewski w Dolinie Królów w Egipcie w 1902 roku. Jednak, gdy kilka lat później odnalazł jej sarkofag, okazało się, że jest pusty. Carter odkrył również oddzielny grobowiec, znany jako KV60, który zawierał dwie trumny: jedną należącą do mamki Hatszepsut – tak zidentyfikowanej na podstawie inskrypcji na jej pokrywie – oraz drugą z niezidentyfikowaną kobietą. W 2006 roku zespół pod kierownictwem dr. Zahiego Hawassa podjął się ustalenia, czy anonimowa kobieta w KV60 mogła być zaginioną królową. Kluczowym dowodem był ząb trzonowy znaleziony w drewnianej skrzyni, na której zapisane było imię Hatszepsut. Kiedy Hawass i jego koledzy porównali ząb do luki w górnej szczęce mumii, okazało się, że pasował idealnie, co doprowadziło badaczy do wniosku, iż poszukiwania Hatszepsut dobiegły wreszcie końca.

3. Król Tutanchamon

„Młody król” starożytnego Egiptu został faraonem w wieku dziewięciu lat i rządził przez około 10 lat (ok. 1333-1324 p.n.e.). W czasie swojego życia był stosunkowo mało znany, ale Tutanchamon – zwany też „Królem Tutem” – stał się powszechnie rozpoznawalny w 1922 roku, gdy archeolog Howard Carter odkrył jego niezwykły grobowiec w Dolinie Królów w Egipcie. Pomimo kilku widocznych prób grabieży grobu, miejsce to było wypełnione bogactwem starożytnych skarbów, w tym biżuterią, pozłacanymi kapliczkami oraz maską pogrzebową ze złota. Odkrycie wywołało ogólnoświatowe zainteresowanie egiptologią ogólnie oraz Tutanchamonem w szczególności. Partner i finansista Cartera, lord Carnarvon, zmarł w skutek zakażenia po ugryzieniu komara kilka miesięcy po otwarciu grobu. Jego śmierć zainspirowała mit o klątwie mumii, według którego każdego, kto ośmieli się naruszyć grób Króla Tuta, spotka jego gniew.

4. Ramzes II

Uważany przez wielu historyków za najpotężniejszego faraona Egiptu, Ramzes II panował przez sześć dekad (ok. 1279-1213 p.n.e.), przeżył ponad 90 lat i mówi się, że spłodził ponad 100 dzieci. Jego ciało początkowo było pochowane w Dolinie Królów, zgodnie z tradycją, ale starożytni kapłani egipscy przenieśli je później, aby powstrzymać nieokiełznanych rabusiów grobów. W 1881 roku mumia Ramzesa II została odkryta w tajnym, królewskim składzie w Deir el-Bahari, wraz z ponad 50 innymi władcami i dostojnikami. W 1974 roku archeolodzy zauważyli jej pogarszający się stan i przetransportowali ją do Paryża, gdzie została poddana leczeniu zakażenia grzybicznego. Przed podróżą Ramzes II otrzymał egipski paszport, na którym jako zawód figurowało „Król (zmarły)”.

5. Dolina Złotych Mumii

Położona na Zachodniej Pustyni w Egipcie, oaza Bahariya była ważnym centrum rolniczym w starożytnych czasach i obecnie jest domem dla kilku stanowisk archeologicznych, w tym dotyczącego greckiej świątyni poświęconej Aleksandrowi Wielkiemu. W 1996 roku pewien strażnik zabytków jechał na swoim osiołku na terenie świątyni. Nagle noga osła wpadła w dziurę, odsłaniając otwór w pustynnym podłożu i krawędź grobowca. Zespół archeologów pod kierownictwem dr. Zahiego Hawassa rozpoczął wykopaliska na terenie znanym jako Dolina Złotych Mumii. Pierwsze ekspedycje ujawniły kilkaset mumii, które datuje się na okres grecko-rzymski w Egipcie, oraz skarbnicę artefaktów. Różnorodność ozdób sugeruje, że to miejsce służyło jako miejsce wiecznego spoczynku dla każdej warstwy społecznej, włącznie z bogatymi kupcami, członkami klasy średniej i biedniejszymi mieszkańcami. Archeolodzy uważają, że pod piaskiem może leżeć nawet 10 000 mumii.