8 niesławnych skandali królewskich

Amy Robsart i hrabia Leicester około roku 1827. Źródło: Ashmolean Museum/Heritage Images/Getty Images 

Skandale królewskie to nic nowego. Korona nie zapewnia immunitetu od miłosnych prób, strat i niewierności, choć w wielu przypadkach zapewniła bezpieczeństwo przed ich konsekwencjami. Większość Europejskich królów i królowych twierdziła, że rządzi z boskiego nadania, lecz ich ludzkie wady naruszały mistycyzm wokół monarchii… przy okazji dostarczając swoim ludziom tematy do plotek. Poniżej jest osiem skandali królewskich, które podważyły autorytet monarchii w całej Europie. 

1. Podejrzana śmierć Amy Robsart, 1560 r. 

Królowa Elżbieta I nigdy nie wyszła za mąż, chociaż miała na dworze ulubieńca: Roberta Dudleya, hrabię Leicester, jej koniuszego… i żonatego mężczyznę. „Sława Roberta Dudleya w Europie opierała się na jego sile i wpływach u Królowej Anglii” – mówi Christine Hartweg, autorka książki Amy Robsart: „A Life and its End”.

Plotki o ich rzekomym romansie nabrały na sile, gdy żona Dudleya, Amy Robsart, została znaleziona ze złamanym karkiem 8 września 1560 roku przy schodach w swojej rezydencji. Miała tylko 28 lat. Raport koronera uznał przyczynę jej śmierci za „nieszczęśliwy wypadek”. Dudley nie brał udziału w pogrzebie swojej żony, co tylko podsyciło spekulacje o udziale osób trzecich. Oliwy do ognia dodał hiszpański ambasador na angielskim dworze, który na kilka miesięcy przed śmiercią Amy twierdził, że Dudley chwalił się wcześniej, że dostanie w przeciągu roku „nową posadę” – pozornie potwierdzało to teorię, że Dudley zabił swoją żonę, żeby się od niej uwolnić i poślubić królową Elżbietę. Jeśli to rzeczywiście był jego plan, to odbił się dla niego czkawką. „Często mówi się, że skandal wokół śmierci Amy uniemożliwił Elżbiecie wyjście za Roberta Dudleya” – mówi Hartweg. „Sam Dudley najwyraźniej od wielu lat liczył na to, że w końcu go poślubi”.

2. Hrabia Filip Krzysztof von Königsmarck znika w trakcie królewskiego romansu, 1694 r. 

Księżniczka Zofia Dorota z Celle wyszła za swojego kuzyna, króla Anglii Grzegorza I, w 1682 r. Ich małżeństwo nie było szczęśliwe i wkrótce Zofia miała dość jej potężnej teściowej i męża. Szwedzki hrabia Filip Krzysztof von Königsmarck został jej kochankiem i planowała z nim uciec. Ale w dniu planowanej ucieczki, hrabia zniknął i już nigdy nie był ponownie widziany. Grzegorz wziął rozwód z Zofią, a ona spędziła resztę swojego życia w więzieniu. Ciało hrabiego nigdy nie zostało odnalezione i krążą plotki, że Król Grzegorz dokonał egzekucji na kochanku swojej żony. 

3. Afera wokół diamentowego naszyjnika, 1784-5 r. 

Zaginiony naszyjnik kosztował Marię Antoninę jej głowę. Wyceniony na dwa miliony liwrów naszyjnik był przeznaczony dla Madame du Barry, kochanki byłego króla Ludwika XV. Król zmarł zanim naszyjnik został opłacony, co spowodowało, że jubilerzy wylądowali w długu. 

Na scenę weszła wtedy Joanna de Saint-Rémy, karierowiczka, która nazywała się „hrabiną de la Motte” i twierdziła, że pochodzi z królewskiej dynastii Walezjuszów. Stała się kochanką kardynała de Rohana, który popadł w niełaskę u Marii Antoniny i desperacko próbował to zmienić. La Motte udawała, że jest bliska królowej i obiecała, że będzie dostarczać między nimi listy. „Odpowiedzi”, które dostarczała kardynałowi były stworzonymi przez nią fałszywkami. Prosiła w nich kardynała o pożyczenie pieniędzy na zakup tego niesławnego naszyjnika. Zaaranżowała nawet nocne spotkanie kardynała z królową w Wersalu, wynająwszy prostytutkę, aby udawała Marię Antoninę. 

Gdy kardynał zakupił naszyjnik na raty, La Motte kazała swojemu mężowi sprzedać go w Londynie. Po dostrzeżeniu brakującej zapłaty, jubilerzy zwrócili się ze skargą do Marii Antoniny, która wyjawiła, że nie miała pojęcia o zakupie. Król Ludwik XVI i Maria Antonina uwięziła La Motte i jej konspiratorów, lecz La Motte uciekła z więzienia i rozniosła plotki, że to Maria Antonina ponosi winę za całą sytuację. To było ostatnie na długiej liście zażaleń, które doprowadziły Marię Antoninę na gilotynę w 1793 roku. 

4. Incydent w Mayerling, 1889r. 

30 stycznia 1889 roku, następca do tronu Austro-Węgier został znaleziony martwy w swoim dworku myśliwskim w Mayerling wraz z ciałem jego nastoletniej kochanki. Książę koronny Rudolf zastrzelił baronową Marię Vetserę, po czym skierował lufę swojej broni w siebie samego. Ojciec Rudolfa, cesarz Franciszek Józef I, ukrył dokumenty związane ze sprawą, lecz żona Rudolfa, księżna koronna Stefania, opublikowała rzekomy ostatni list Rudolfa skierowany do niej: „Jesteś zwolniona od mojej obecności i moich utrapień; znajdź szczęście na swój własny sposób… Ja spokojnie udaję się w stronę śmierci”.

5. Skandal Kotze’a, 1891 r. 

Dwa lata później, kolejny dworek myśliwski stał się miejscem seksualnego skandalu, którego nie powstydziłaby się nawet Lady Whistledown z „Bridgetonów”. Dwór ostatniego cesarza Niemiec, kajzera Wilhelma II, zatrząsł się w posadach, gdy w 1891r. siostra kajzera, księżniczka Charlotta, zaprosiła członków arystokracji do pałacyku myśliwskiego Grunewald, by wziąć udział w orgiach. Prywatne detale o członkach orgii i o tym, co dokładnie tam robili, zostały opublikowane w szeregu anonimowych listów zawierających także dość wymowne rysunki. Do ujawnionych osobników, których dotyczył ten skandal, należał sam mistrz ceremonii władcy, Leberecht von Kotze. 

Kotze na krótki czas został uwięziony przez cesarza. Po wyjściu z więzienia, zaczął wyzywać pozostałych uczestników prywatnych spotkań na pojedynki, chcąc wykorzenić osobę, która publicznie zdradziła jego sekret. Ostatecznie, Kotze zginął w jednym z tych pojedynków. Historycy wskazują na księżniczkę Charlottę jako możliwą osobę stojącą za listami, choć ich prawdziwy autor nigdy nie został ustalony. 

6. Abdykacja Edwarda VIII, 1936r. 

Edward VIII był jedynym monarchą angielskim, który abdykował dobrowolnie. Oddał swoją koronę w 1936 r. po tym, jak jego wybór narzeczonej spowodował krajowy skandal. 

Amerykanka Wallis Simpson przeszła przez dwa rozwody i była wciąż formalnie w związku ze swoim drugim mężem gdy zaczęła romans z następcą brytyjskiego tronu. Kościół anglikański potępiał ponowne małżeństwo po rozwodzie, a więc gdy Edward został królem i zarazem głową kościoła anglikańskiego w styczniu 1936 r., ówczesny premier Stanley Baldwin groził, że podda rząd do dymisji jeśli Edward wyjdzie za Simpson. 

Wybór partnerki Edwarda był tematem obrad w parlamencie i pojawiał się na pierwszych stronach gazet w całej Wielkiej Brytanii. Edward VIII abdykował 10 grudnia 1936 roku. Wyjaśnił swoją decyzję swoim poddanym następnego dnia podczas transmisji radiowej: „Ponoszenie odpowiedzialności i wykonywanie obowiązków należących do króla w sposób, w jaki bym chciał, bez wsparcia i pomocy kobiety, której kocham, było dla mnie niemożliwe”.

Niektórzy naukowcy stwierdzili, że skandal małżeński był jedynie przykrywką dla bardziej kłopotliwej cechy króla: jego sympatyzowanie z Nazistami. Po wyjściu za Simpson 3 czerwca 1937 roku, były król spędził część swojego miesiąca miodowego w nazistowskich Niemczech, gdzie spotkał się z założycielem Gestapo, Hermannem Göringiem, ministrem propagandy Josephem Goebbelsem, a nawet z samym Hitlerem. 

7. Król Hiszpanii Jan Karol I morduje swojego 14-letniego brata, 1956 r. 

29 marca 1956 roku, 14-letni Infante [książę Hiszpanii] Alfonso zginął strzałem w czoło z rewolweru o kalibrze.22. Istnieje kilka wersji zdarzenia, ale jedno jest pewne: strzelcem był sam brat księcia, 18-letni Jan Karol. Ojciec chłopców, Infante Juan, wtargnął do pokoju i próbował uratować swojego syna, ale nastolatek zginął w jego ramionach. Śmierć uznano za wypadek i nie przeprowadzono autopsji. Po pogrzebie, wygnany król wyrzucił feralną broń do morza. 

To nie był jedyny skandal, który dotknął Jana Karola. W następstwie szeregu skandali finansowych, zrezygnował z tronu w 2014 r., a w 2020 r. opuścił Hiszpanię. 

8. „Annus Horribillis” Królowej Elżbiety, 1992 r. 

Królowa Elżbieta II nazwała rok 1992 jej „Annus Horribillis” [„okropny/straszny rok”] po serii niepowodzeń, które dotknęły królewską dynastię. Książę Andrzej, księżniczka Anna i książę Karol ogłosili swoje rozwody; Zamek Windsor stanął w płomieniach; a wyciekłe rozmowy telefoniczne i skandaliczna książka nasiliły „Wojnę Walijczyków” między następcą do tronu księciem Karolem, a księżną Dianą. 

Książka Andrew Mortona Diana: „Her True Story”  wskazała Camillę Parker-Bowles jako kochankę księcia Karola i ujawniła szczegóły o zmaganiach księżnej Diany ze swoim zdrowiem psychicznym. „Książka Mortona właściwie zdruzgotała mistycyzm wokół monarchii”. – stwierdziła Carly Ledbetter, starsza reporterka w Huffington Post, która zajmuje się rodziną królewską. „Łatwo było stwierdzić, że rodzina królewska jest niedoskonała, ludzka i nie tak nieprzenikniona, jak wszystkim się wydawało”. 

Zainteresowanie jeszcze bardziej się zwiększyło, gdy opublikowano rozmowy telefoniczne między księżną Dianą, a jej kochankiem, Jamesem Gilbeyem, a następnie poufną rozmowę między Karolem, a Camillą. Media miały prawdziwą pożywkę, nazywając skandale „Squidgeygate” i „Tampongate” w nawiązaniu do intymnych szczegółów, o których mowa była w nagraniach. „Tampongate i Squidgygate miały ogromny wpływ na autorytet rodziny królewskiej” – dodaje Ledbetter. „Nagrane rozmowy bardzo mocno odbiły się na publicznym wizerunku Karola i podważyły jego zdolność do przyszłego panowania państwem”.