Historia Loży Auguste’a Renoira

Obraz Pierre-Auguste’a Renoira przedstawia młodszego brata Edmonda siedzącego w loży wraz z Nini Lopez o przydomku „rybi pyszczek”. Edmond używa lornetki teatralnej, by obejrzeć widownię, podczas gdy Nini trzyma swoją w ręce, a jej wyraz twarzy zdradza dezorientację, tak jakby wiedziała, że patrzą na nią inni goście opery.

Edmond Renoir był dziennikarzem i krytykiem sztuki, i ciężko powiedzieć o nim coś ciekawszego (poza tym, że na obrazie wygląda dość przystojnie). Więcej można zdradzić o jego towarzyszce: Nini Lopez była często pojawiającą się modelką w obrazach Renoira, ale ten konkretny był jej pierwszym. Znana z powagi i punktualności, młoda kobieta stała się ulubioną modelką artysty w latach 1875-1879, pojawiając się na przynajmniej 14 obrazach. W 1877 roku Nini zniknęła z obrazów Renoira, gdy wyszła za trzeciorzędnego aktora grającego w teatrze Montmartre. Jej matka była dość zawiedziona, ponieważ wolałaby, żeby jej córka wyszła za kogoś z wyższych sfer. 

Wracając do obrazu. Renoir był najlepszy w malowaniu przyjemności wizualnych. Jego koncepcja skupiała się na tym, że sztuka to coś „szykownego”. Ówczesny krytyk znany jako Bertall zdefiniował słowo „szykowany” jako „prezencja, swobodne maniery, wygląd i zaimprowizowana elegancja…”.

To właśnie to uchwyca Loża delikatnymi pociągnięciami pędzla i zmysłowymi kolorami. 

Loża była wystawiona podczas pierwszej wystawy impresjonistów w 1874 roku. Krytycy byli rozdarci: niektórzy postrzegali obraz jako ostrzeżenie przez niebezpiecznymi pokusami świata mody; inni doceniali jego elegancję. Jedno jest pewne – ten obraz to hymn XIX-wiecznej francuskiej elegancji.