Nowe badanie przeprowadzone przez chińskich badaczy ujawnia taktykę polowania i wyzwania związane z przetrwaniem alozaura

Skamieniałość alozaura wystawiona w Muzeum Nauk Przyrodniczych w Guangzhou [Zdjęcie: dzięki uprzejmości Muzeum Nauk Przyrodniczych w Guangzhou]

„Dogłębna analiza, przeprowadzona wspólnie przez zespół z Chińskiego Uniwersytetu Nauk o Ziemi i Muzeum Nauk Przyrodniczych w Guangzhou w prowincji Guangdong w południowych Chinach, dostarczyła nowych dowodów paleopatologicznych, jeśli chodzi o zakres ruchu kończyn przednich i zdolność do regeneracji po urazie barku u alozaura, jednego z najczęściej występujących teropodów późnej Jury” – mówi członkini zespołu badawczego Liang Qingqing. Wspomina również, że: „Biomechaniczne badania wykorzystały zaawansowaną technologię i inne innowacyjne metody, aby lepiej zrozumieć fizyczne możliwości tego dinozaura, jednocześnie zachowując jego skamieniałe okazy. Technika warta szczególnej uwagi, polega na skanowaniu laserowym trójwymiarowego modelu skamieniałości alozaura. Ta nieinwazyjna metoda tworzy bardzo szczegółowe cyfrowe modele szkieletu, umożliwiając naukowcom analizę zakresu ruchu, mechaniki strukturalnej i adaptacji funkcjonalnych dinozaura bez ryzyka uszkodzenia oryginalnej, bezcennej skamieniałości”.

Badania doprowadziły do ​​niedawnej publikacji najnowszych odkryć w pracy zatytułowanej Forearm range of motion in Allosaurus fragilis (Zakres ruchu przedramienia u Allosaurus fragilis) w międzynarodowym czasopiśmie Historical Biology.

Wspomniane badania opierają się na dobrze zachowanym okazie alozaura znajdującym się w muzeum w Guangzhou, który jest także jedynym okazem wystawianym publicznie w Chinach. Okaz ten, w porównaniu z innymi, jest wyjątkowo kompletny (szczególnie biorąc pod uwagę czaszkę i gastralia).

Alozaur żył w okresie późnej jury, około 155–145 milionów lat temu. Znany ze swojej solidnej budowy i zwinnych ruchów, został nazwany „Jurajskim Władcą”. Jego możliwości fizyczne w połączeniu z dominacją w ekosystemie utrwaliły jego reputację jako jednego z największych drapieżników swoich czasów.

Badanie ujawniło imponującą elastyczność przednich kończyn alozaura, przy czym stawy barkowe i łokciowe mają zasięg powyżej 70 stopni, a stawy palców mogą zginać się do 90 stopni. Cechy te podkreślają kluczową rolę kończyn przednich w polowaniu. Ograniczony zakres ruchu w stawie barkowym sugeruje, że kończyny przednie służyły głównie do chwytania ofiary, a nie do czynności wymagających sięgnięcia bardziej do przodu. Według muzeum oznacza to, że szczęka była prawdopodobnie pierwszym punktem kontaktu z ofiarą, podczas gdy dłonie przednich kończyn służyły do ​​chwytania klatki piersiowej, szyi ofiary lub innych przedmiotów.

Liang dodaje, że: „Ponadto badania ujawniły niezwykłą zdolność alozaura do regeneracji, szczególnie po urazie prawego ramienia. Chociaż dinozaurowi prawdopodobnie groziło wyginięcie z powodu zmian w strategiach łowieckich i wynikającego z tego niedoboru pożywienia, uraz na ramieniu zagoił się do czasu jego śmierci. To pokazuje nie tylko odporność alozaura, ale także złożoną komunikację między jego możliwościami fizycznymi a wyzwaniami związanymi z przetrwaniem. Odkrycia te dostarczyły cennych informacji na temat zachowania, bionomii i adaptacji ewolucyjnych tego kultowego drapieżnika jurajskiego”.