Szalony cesarz rzymski Kaligula ogłosił, że jest Bogiem

Kaligula miał zaledwie 25 lat, gdy został cesarzem Rzymu w 37 roku n.e. Wreszcie uwolniony od bycia „rozpieszczonym więźniem” mordercy swojego ojca, Kaligula był kochanym i mile widzianym cesarzem. Przyznał premie wojskowym, zlikwidował niesprawiedliwe podatki i uwolnił tych, którzy zostali niesprawiedliwie uwięzieni. Organizował też huczne wyścigi rydwanów, pokazy gladiatorów i przedstawienia. Jednak w ostatnich latach życia jego zachowanie stało się tak dziwaczne i ekstremalne, że wielu uważa, iż cierpiał on na obłęd.

Jednym z najpoważniejszych czynów Kaliguli było ogłoszenie, że jest on żywym bogiem. Nakazał budowę mostu między swoim pałacem a świątynią Jowisza, aby móc spotykać się z bóstwem. Zaczął również pojawiać się publicznie przebrany za różnych bogów i półbogów, takich jak Herkules, Merkury, Wenus i Apollo.

Kaligula zaczął odnosić się do siebie jako do boga podczas spotkań z politykami, a w dokumentach publicznych był czasami określany jako Jowisz. Kaligula kazał usunąć głowy z różnych posągów bogów i zastąpić je swoimi. W Rzymie wzniesiono dwie świątynie, w których czczono boga Kaligulę. Świątynia Kastora i Polluksa była połączona z rezydencją cesarską i poświęcona Kaliguli. Pojawiał się w niej przy różnych okazjach i przedstawiał się opinii publicznej jako bóg.

Kaligula próbował uczynić swojego konia konsulem w rzymskim senacie, co było wyraźnym znakiem jego szaleństwa! 

Zdjęcie: Lunstream / Adobe Stock

W miarę jak poczynania Kaliguli stawały się coraz bardziej skandaliczne, ludność Rzymu zaczęła go nienawidzić i chciała odsunąć go od władzy. W pewnym momencie Kaligula oświadczył przed senatem, że opuści Rzym i przeniesie się do Egiptu, gdzie będzie czczony jako żywy bóg. Rzeczywiście, na egipskich monetach był przedstawiany jako bóg słońca.

24 stycznia 41 roku grupa strażników zaatakowała Kaligulę po zawodach sportowych, zadając mu ponad 30 ciosów nożem i grzebiąc go w płytkim grobie. Senat nie przyznał mu statusu boga po śmierci, jak wielu cesarzy przed nim, lecz dążył do wymazania Kaliguli z historii Rzymu – był to upokarzający koniec dla „żywego boga” Rzymu.