Zaskakująca historia pierścionków zaręczynowych

Zdjęcie: Brides

Na szczęście czasy się zmieniły, a biorąc pod uwagę fakt, że pierścionki zaręczynowe są obecnie równoznaczne z małżeństwem i miłością, uważamy, że konieczne jest przeprowadzenie szybkiego szkolenia - i lekcji historii - na temat tego słynnego elementu biżuterii. Bo przecież nie możesz być jedynym, który googluje ,,kiedy wprowadzono pierścionki zaręczynowe?". Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć.

Starożytny znak własności
Podobnie jak wiele dzisiejszych zwyczajów, pierścionki zaręczynowe można prześledzić aż do starożytnego Rzymu. Według Gemological Institute of America (GIA), rzymskie kobiety nosiły pierścionki z kości słoniowej, krzemienia, kości, miedzi i żelaza ,,na znak umowy biznesowej lub potwierdzenia wzajemnej miłości i posłuszeństwa". Te nowsze, bardziej trwałe materiały zastąpiły oryginalne opaski z trzciny i konopi używane przez starożytnych Egipcjan wiele lat wcześniej. W szczególności, jak zauważono na stronie internetowej GIA, ,,to egipscy faraonowie jako pierwsi użyli pierścieni do reprezentowania wieczności. To dlatego, że okrąg nie ma początku ani końca i odzwierciedla kształt słońca i księżyca, które czcili”. Złote pierścionki i inna biżuteria zostały później znalezione w ruinach Pompei, co potwierdza, że żółty metal stał się najczęściej wybieranym materiałem w epoce, zastępując użycie wszystkich innych materiałów.

Znak dla małżeństwa
Jak dalej zauważa GIA, dopiero w 850 r. n.e. pierścionek zaręczynowy otrzymał oficjalne znaczenie, a papież Mikołaj I oświadczył, że ta biżuteria reprezentuje zamiar mężczyzny do zawarcia małżeństwa. Co więcej, według Muzeum Diamentów w Kapsztadzie, dopiero w 1477 r. na pierścionku zaręczynowym pojawił się pierwszy diament. To wszystko za sprawą arcyksięcia Maksymiliana Austriackiego, który oświadczył się Marii Burgundzkiej z kamieniem w kształcie litery ,,M".

Oryginalny pierścionek zaręczynowy
W XV wieku pierścionki zaręczynowe zaczęły ucieleśniać symbolikę splecionej jedności, o której myślimy dzisiaj. To właśnie wtedy pierścionki zaręczynowe, czyli pierścionki składające się z trzech połączonych ze sobą pierścieni, zyskały na popularności. Pierścionki te początkowo były pojedynczymi obrączkami, jedną nosiła kobieta, a drugą mężczyzna. Natomiast w dniu ślubu dwie obrączki były łączone z trzecią (obrączką ślubną) i noszone przez pannę młodą jako zestaw obrączek ślubnych.

Oświecone podejście
Podczas gdy takie pierścienie utrzymywały popularność w epoce oświecenia, pierścienie z inskrypcją również zaczęły rozpowszechniać się wśród narzeczonych. Były one starannie grawerowane i ukrywały inskrypcje poezji miłosnej po wewnętrznej stronie obrączki. Czasami srebrny pierścionek zaręczynowy był wymieniany na złotą wersję podczas ceremonii ślubnej.

Narodziny ery diamentów
Mimo że arcyksiążę jako pierwszy oświadczył się za pomocą pierścionka z brylantem, nie był on bynajmniej wyznacznikiem trendów. W rzeczywistości diamentowe pierścionki zaręczynowe stały się popularne dopiero w 1947 roku, kiedy De Beers, brytyjska firma wydobywająca diamenty w Afryce Południowej, rozpoczęła kampanię reklamową. Z pomocą hollywoodzkich gwiazd i sloganu ,,diament jest wieczny", diamentowe pierścionki zaręczynowe zyskały na popularności po raz pierwszy od ich pojawienia się w Stanach Zjednoczonych w 1840 roku.

Najnowsze trendy
W ostatnich latach zaczęliśmy obserwować zmianę w preferencjach dotyczących pierścionków zaręczynowych. Oczywiście diamenty są nadal preferowane, ale coraz więcej panien młodych decyduje się na kolorowe kamienie szlachetne i pierścionki wykonane z unikalnych materiałów. Na przykład, wystarczy spojrzeć na jasnoróżowy owalny diament Blake Lively w oprawie z różowego złota od Ryana Reynoldsa i wyjątkową rubinową błyskotkę Katy Perry, osadzoną w kwiatowej aureoli, od Orlando Blooma. Nawet piosenkarka Ariana Grande zerwała z tradycją, kiedy w grudniu 2020 roku zadebiutowała perłowym i diamentowym świecidełkiem od Daltona Gomeza. Ostatnio nastąpił również ogromny wzrost liczby diamentów produkowanych w laboratoriach, co stanowi alternatywną i niedrogą opcję dla osób dbających o kwestie ekologiczne.