Chociaż silne relacje między rodzeństwem są powiązane z większym zdrowiem i szczęściem, wyobcowanie rodzeństwa jest prawdopodobnie bardziej powszechne niż rozłamy między rodzicami a dorosłymi dziećmi, powiedział Joshua Coleman, psycholog prowadzący prywatną praktykę w San Francisco Bay Area i starszy współpracownik Council on Contemporary Families. Rodzice są bardziej zmotywowani do naprawy tych relacji ze względu na ich rolę oraz wstyd i smutek, które mogą wynikać z bycia na uboczu z dzieckiem - wyjaśnia Coleman.
„W przypadku rodzeństwa nie ma tego samego rodzaju oczekiwań dotyczących pozostawania w kontakcie” – powiedział Coleman, autor książki „Rules of Estrangement: Why Adult Children Cut Ties and How to Heal the Conflict”. „Rodzeństwo nie ma tego samego rodzaju naruszenia roli, które może wytworzyć wstyd, który może służyć jako motywator lub jako impuls w kierunku naprawy.”
Dystansowanie się lub zakończenie relacji z rodzeństwem może nadal czuć się trudne lub wstydliwe, ale ludzie, którzy inicjują wyobcowanie, czują, że są korzyści, według Colemana.
„Zakładając, że zrobili należytą staranność, a (inne) rodzeństwo pozostaje albo niezdolne lub niechętne do modyfikacji lub zmiany zachowania, przerwa od związku może być lepsza dla zdrowia psychicznego niż kontynuacja” – powiedział Coleman.
Dla przypadków, które nie są tak jednoznaczne, Coleman ma zasady przewodnie, aby wiedzieć, kiedy związek jest warty ratowania, a kiedy lepiej jest zerwać więzi.
CNN: Jakie są najczęstsze czynniki wyzwalające wyobcowanie rodzeństwa?
Coleman: Typowe powody, dla których zaczynają się rozdźwięki między rodzeństwem lub wyobcowanie, obejmują postrzegane lub obiektywnie odmienne traktowanie przez rodziców, co może spowodować, że jedno z rodzeństwa oddala się, ponieważ czuje się mniej doceniane. Historia emocjonalnego, fizycznego lub seksualnego znęcania się nad rodzeństwem może być traumatycznym przeżyciem, zwłaszcza jeśli rodzice nie zadośćuczynili lub jeśli zranione rodzeństwo nie potrafiło wybaczyć. Rywalizacja między rodzeństwem – czasami spowodowana tym, że jedno z nich czuje się zazdrosne lub zagrożone sukcesem drugiego – również może wbić klin.
Czasami rodzeństwo może zacząć od odseparowania się od rodziców, ale jeśli drugie rodzeństwo nie sprzymierza się z nimi lub jest krytyczne wobec ich odseparowania, może to wywołać uczucie: „Cóż, jesteś za mną lub przeciwko mnie”.
CNN: Jaki jest pierwszy krok w obliczu powtarzającego się konfliktu?
Coleman: Trzeba zrobić due diligence w związku, czyli dać ludziom możliwość naprawy i zakomunikowania swoich potrzeb w sposób, który naprawdę zachęca do autorefleksji i empatii ze strony drugiej osoby, a nie do większej krzywdy i defensywy.
Możesz czuć się zraniony, zawstydzony, upokorzony, skrytykowany lub pomniejszony przez zachowanie swojego rodzeństwa. Myślę, że rozsądnie jest wtedy powiedzieć: „Musisz to zmienić, aby nadal mieć ze mną związek. Czuję, że moja prośba do ciebie jest bardzo rozsądna i zdecydowanie wolę, żebyśmy zmienili sposób komunikacji. Może są rzeczy, nad którymi chciałbyś, abym również popracowała. Ale zaczynam czuć, że jeśli to nie jest coś, nad czym jesteś w stanie pracować, aby to zmienić, muszę być poza kontaktem z tobą przez być może znaczący okres czasu.”
Z pewnością ktoś, kto jest nadużywający, wymyka się spod kontroli i wymaga mocnych ograniczeń, aby przeciwdziałać swojemu zachowaniu. Nie oznacza to, że nigdy nie powinno się dać im szansy na naprawę lub pogodzenie się, ale tylko po tym, jak pokażą chęć zaangażowania się w naprawę i zmianę.
CNN: Kiedy warto naprawić związek?
Coleman: Kiedy zwaśnione rodzeństwo szuka pojednania, zazwyczaj jedna osoba jest bardziej zmotywowana do uzdrowienia niż druga i dlatego przyjmuje bardziej przywódczą rolę w naprawie dynamiki - po prostu wykazuje empatię, jest skłonna do zadośćuczynienia lub wzięcia odpowiedzialności, etcetera.
Jeśli druga osoba wykazuje szczerą empatię i jest gotowa nie bronić się, zobowiązać się do zmiany, szanować twoje granice lub wymagania dotyczące zdrowego związku, to są to naprawdę kluczowe składniki każdego zdrowego związku, który wymaga naprawy.
CNN: Kiedy zerwanie więzi jest najlepszym rozwiązaniem?
Coleman: Naprawdę zmagam się z tym pytaniem, ponieważ mam wrażenie, że nasza kultura jest zbyt przychylna i zbyt szybko zrywa więzi, więc każda osoba musi sama podjąć taką decyzję.
Kiedy ktoś rozważa coś tak ważnego, wymaga to pewnego stopnia autorefleksji. Czy jesteś zbyt wrażliwy na wszystkich? Czy nieustannie upominasz ludzi w każdym aspekcie swojego życia? Czy oskarżasz wszystkich o wywieranie wpływu na ciebie, jeśli nie zgadzają się z twoim postrzeganiem wydarzeń? Czy po prostu odcinasz się od jeszcze jednej osoby, bo nie potrafisz tolerować konfliktów?
Czasami zrobienie sobie przerwy od związku może być przydatne, jeśli czujemy się w nim zbyt mocno osadzeni, by móc oddzielić własną tożsamość od tego, co zostaje wywołane. Dla niektórych ludzi, pewien okres dystansu, w którym nie są stale wyzwalane lub przypominane o rzeczach o sobie, których nie lubią lub czują się zdenerwowani, może być przydatny.
Zakładając, że wykonałeś wszystkie inne kroki z należytą starannością, czasami zakończenie kontaktu na jakiś czas może być dobrym sygnałem ostrzegawczym dla tego rodzeństwa.
CNN: Jak dużo okresu próbnego lub karencji powinien ktoś dać?
Coleman: Nikt nie będzie w 100% doskonały po wprowadzeniu nowych granic. Celem jest uzgodnienie, że nad nową dynamiką będziemy pracować razem, ponieważ być może osoba, która angażuje się w krzywdzące zachowanie nie jest tego świadoma lub potrzebuje ciągłej edukacji.
Daj temu co najmniej kilka miesięcy, podczas których nadal będziesz się angażować i podsumowywać po interakcjach. Możesz powiedzieć: „Myślałem, że wszystko poszło świetnie. Jednak jestem spuentowany lub zdenerwowany, gdy zaczynasz bronić mamy i taty do mnie lub uzyskać konkurencyjne ze mną o czymś.”
CNN: Jak ludzie powinni oddalić lub zakończyć związek?
Coleman: Powiedz: „Czuję, że próbowałem wyjaśnić ci problemy, które widzę w tym związku, i dać ci możliwość zareagowania na nie lub popracowania nad nimi. I mam wrażenie, że albo nie byłeś w stanie, albo nie miałeś do tego motywacji, więc to zmniejsza moją chęć spędzania z tobą czasu. Więc na razie chciałabym zrobić sobie przerwę od związku. I mogę dać ci znać, czy lub kiedy to się zmieni”.
CNN: Czego doświadczają ludzie po zmianie lub zerwaniu relacji między rodzeństwem i jak mogą sobie z tym poradzić?
Coleman: Zazwyczaj osoba, która zakończyła związek, nie odczuwa tak dużego bólu jak osoba, która została odcięta. Osoba, która kończy związek, może czuć ulgę lub być szczęśliwa.
Nie zawsze jednak są to same plusy. Zakończenie związku oznacza, że nie tylko tracimy kontakt z tymi częściami, których nie lubimy, ale również z tymi, które lubimy. Może pojawić się uczucie straty lub smutku z powodu rezygnacji lub uznania, że dana osoba może nie być skłonna do zmiany.
Mogą również odczuwać wstyd i poczucie winy, jeśli pozostali członkowie rodziny są na nich zdenerwowani lub naciskają na nich, aby byli z powrotem w kontakcie.
Przypomnij sobie o wysiłku, jaki włożyłeś i że jeśli zawstydzasz się za swoją decyzję, dodajesz tylko obrazę do zranienia. Dałeś tej osobie rozsądny okres na zachowanie należytej staranności, więc nie jest to coś, co zrobiłeś w jakiś kapryśny lub samolubny sposób.
CNN: Co zrobić, jeśli wyobcowanie powoduje problemy z innymi członkami rodziny?
Coleman: Bądź empatyczny w stosunku do ich bólu, jednocześnie stanowczo stwierdzając, że ciężko pracowałeś nad tym, aby Twoje rodzeństwo reagowało na Ciebie inaczej, ale oni nie chcieli lub nie mogli – więc nie jest to decyzja, którą podjąłeś lekkomyślnie. Nie można utrzymywać relacji z rodzeństwem tylko dlatego, że rodzic tego chce.