Illustration by Nicolás Ortega; Photograph by Getty Images
Ostatnio leciałam samolotem do Londynu. Przydzielono mi środkowe miejsce. Wszystko przebiegłoby bez zarzutów, gdyby nie osoba siedząca za mną, która postanowiła położyć swoją gołą stopę na moim podłokietniku. Serce zaczęło mi walić. Czułam, że muszę coś powiedzieć. Czułam, jak napięcie we mnie coraz bardziej rośnie. Gdy nagle mężczyzna siedzący obok mnie, który pisał coś w notatniku, spojrzał na stopę i delikatnie dźgnął ją swoim długopisem. Stopa oczywiście się wycofała. Dla niektórych z nas sama myśl o nadchodzącej konfrontacji powoduje stres. „Serce zaczyna mocniej bić, mięśnie się spinają, a nasz oddech robi się coraz bardziej płytki”, mówi Karen Osilla, profesor nadzwyczajny wydziału Psychiatrii i Nauk Behawioralnych Uniwersytetu Stanford. „Ludzie nie chcą się kłócić, dlatego że kojarzą to z niebezpieczeństwem. Wbrew pozorom konflikty są bardzo pożyteczne” - mówi Bo Seo, autor książki pod tytułem Good Arguments: How Debate Teaches Us to Listen and Be Heard. „Badania wskazują, że rozwiązywanie konfliktów w zdrowy sposób polepsza nasze samopoczucie, zmniejsza stres i poprawia samoocenę. Produktywne dysputy są wyzwaniem i dlatego też są drogą do lepszego życia” - stwierdził. Jak więc osoba, która nie lubi się kłócić, może radzić sobie z tą trudną dla niej sytuacją? Poprosiłam ekspertów o rady, jak konfrontować innych, gdy sami wolelibyśmy tego uniknąć.
Zacznij od tych, którym ufasz
Jeżeli konfrontacje doprowadzają cię do granic możliwości, poćwicz to na zaufanych osobach. Szczery i otwarty sprzeciw wymaga psychicznego bezpieczeństwa. Spróbuj od łatwiejszych zdań takich jak: “Właściwie to się z tobą nie zgadzam”. Pomyśl o tym jak o treningu na siłowni. Z każdym powtórzeniem będziesz silniejszy.
Przejście w dyskusję
Najpierw weź głęboki oddech. Pomoże ci to pozostać spokojnym oraz zredukuje niepokój. „Później spokojnym tonem przyznaj, że nie znasz intencji swojego rozmówcy” - radzi Sheila Heen, zastępca dyrektora Harvard Negotiation Project oraz współtwórca książki Difficult Conversations: How to Discuss What Matters Most. Ludzie zazwyczaj tracą czas, wymyślając, jakimi intencjami kieruje się druga osoba. To jest prawie niemożliwe. Tak czy inaczej, tym, co chcesz rozwiązać, jest wpływ ich działań na ciebie. Następnie spokojnie podziel się swoimi uwagami. Koncentruj się na tym, jak ta sytuacja cię dotknęła. Możesz powiedzieć na przykład: Hej, możesz nie zdawać sobie z tego sprawy, ale codziennie sprzątam podwórko po twoim psie”.
Opisz swoje emocje
Gdy już wyrazisz to, jak wpłynęło na ciebie zachowanie lub słowa drugiej osoby, wyraź swoje emocje. Poproś, aby twój rozmówca również to zrobił. Na przykład: „Jestem sfrustrowana” albo „Twój komentarz był uszczypliwy”. Nie blokuj swoich emocji. Mogą się one zmienić w pasywną agresywność. Lepiej nazwij swoje emocje, zamiast używać ich do późniejszych oskarżeń i ataków.
Zmień kłótnię na naukę
Kiedy już podzielisz się swoimi emocjami, zacznij się uczyć. Wymieńcie się perspektywą i rozwiążcie problem razem. Możesz też zapytać: „Co cię smuci lub denerwuje najbardziej w całej sytuacji? oraz „Jak myślisz, czego zabrakło?” Słuchaj, zadawaj pytania i proponuj możliwe rozwiązania. Jeżeli twój znajomy ciągle odwołuje wasze spotkanie, może spowodowane jest to jakimś ważnym wydarzeniem w jej życiu. Spróbujcie przeprowadzić burzę mózgów i wymyślcie, w jaki sposób pozostać w kontakcie. Takie rozmowy są bardzo pomocne przy spontanicznie powstających konfliktach. Jeżeli ktoś mówi pod nosem coś obraźliwego w twoją stronę, możesz zapytać na przykład: Hej, możesz to dokładniej wyjaśnić? - powiedziała Luvvie Ajayi Jones, autorka książki zatytułowanej Professional Troublemaker: The Fear-Fighter Manual. Prawdopodobnie albo zagniesz swojego rozmówce, albo jeszcze bardziej się zdenerwuje. Mimo wszystko zadawanie pytań zachęca do zagłębienia się w siebie, do pewnej refleksji i bardziej krytycznego myślenia o tym, jak komentuje różne wydarzenia.
Pamiętaj, kontrolujesz tylko siebie
„Nawet jeżeli powiedzieliśmy wszystko dobrze, to nie mamy żadnej kontroli nad tym, jak nasz rozmówca na to zareaguje”- mówi dr Osilla. W tym momencie bądź dla siebie wyrozumiały i pomyśl sobie: „Powiedziałem to, co uważam i zrobiłem to, co mogłem”.
Rada od Lisy Damour, psychologa i autorki koła ratunkowego dla rodziców nastolatków
Od ćwierć wieku doktor Lisa Damour, autorka nowej książki zatytułowanej The Emotional Lives of Teenagers stworzyła praktyczny, oparty na badaniach naukowych poradnik dla nastolatków i dla ich rodziców. Wraz z rozpoczęciem roku szkolnego doktor Damour, która sama jest mamą już dorosłego dziecka, oferuje porady, jak pomóc nastolatkom zmierzyć się z lękami oraz jak wyrażać swoje emocje, oraz pozostać w dobrej relacji.